متین نصری روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت با اشاره به تفاوت های میان کودکان استثنایی، اظهار کرد: از یک منظر تمام کودکان استثنایی هستند چرا که هیچ کودکی عیناً شبیه کودک دیگر نیست و هر فردی خصوصیات منحصر بفرد خود را دارد.
وی گفت: اما عده ای از کودکان به اندازه ای با دیگران تفاوت دارند که باید توجهی مخصوص به آنها داشت؛ این انحراف از رفتار عمومی در تمام مشخصات انسانی از قبیل خصوصیات جسمانی، عقلانی، اجتماعی و عاطفی آنها پیدا می‌شود.
این روانشناس ادامه داد: اگرچه موضوعات مربوط به کودکان استثنایی بسیار وسیع و متنوع است اما می توانیم آنها را به دو گروه اصلی کودکان باهوش و عقب مانده تقسیم کنیم.
نصری تصریح کرد: سازگاری این دو نوع کودکان با محیط مشکلی است که اغلب اجتماعات با آن دست به گریبانند و به دنبال راه حلی برای آن هستند.
وی با بیان اینکه کودکان باهوش ظرفیت و استعداد پیشرفت زیادی دارند، افزود: اما نمیتوان گفت که آنها خود به خود موفق خواهند شد چراکه موفقیت آنها بستگی به عوامل مختلف و متعدد دارد.
این روانشناس اضافه کرد: افراد باهوش و نابغه تنها از لحاظ کمیت هوش با دیگران متفاوت هستند نه از جهت کیفیت به همین دلیل میتوان انتظار داشت که یک فرد باهوش از نظر عاطفی و اجتماعی گاهی یا در اکثر مواقع دچار بی‌ثباتی شود که همین موضوع فرد را دچار مشکلات متعددی می‌کند.
نصری بیان داشت: یکی از مشکلات افراد نابغه این است که در بزرگسالی تقاضای اجتماع از آنها زیاد می شود و مسئولیت های فردی و اجتماعی آنها نیز بسیار سنگین خواهد شد.
وی ادامه داد: اما افرادی که دچار عقب ماندگی هستند حتی نمی توانند ساده ترین وظایف زندگی خود را هم انجام دهند چراکه از لحاظ رشد جسمانی، عقلانی و اجتماعی نارسا هستند و توانایی انجام فعالیت هایی را که مناسب با سن آنها باشد را ندارند.
این روانشناس یادآور شد: اگر میزان عقب ماندگی خفیف باشد میزان آسیب روحی و روانی فرد به مراتب بیشتر خواهد بود چراکه فردی با عقب ماندگی ذهنی خفیف تفاوت های موجود بین خود و دیگری را درک می کند و از طرفی از محدودیت های خود برای انجام امور نیز آگاه است.
نصری گفت: این فرد را جامعه باید با روش های تعلیماتی و تربیتی ویژه برای یک زندگی خودمختار آماده کند و باید به او آموزش داد که محدودیت های خود را بشناسند و مطابق با گنجایش خود رفتار کند.
گفت‌وگو: مینا افسریان
نظر شما