کد خبر: 214734
۲۸ اسفند ۱۴۰۲، ۷:۲۸
رقابت، انتخاب، آتش بس

رسیدن اولین دونده به خط پایان، مسابقه؛ برنده خود را خواهد شناخت. دنیای پیچیده ما در هر ساعت و در هر گوشه میزبان رقابتی است، ورزشی، سیاسی، علمی و ... حکمرانیِ زمینِ بازی سیاسی است و انتخابات تجلی پرشورترین رقابت.

به گزارش خبرگزاری سلامت (طبنا) از فارس، رسیدن اولین دونده به خط پایان، مسابقه؛ برنده خود را خواهد شناخت. دنیای پیچیده ما در هر ساعت و در هر گوشه میزبان رقابتی است، ورزشی، سیاسی، علمی و ... حکمرانیِ زمینِ بازی سیاسی است و انتخابات تجلی پرشورترین رقابت.

با شروع انتخابات،گشودگی فضای اجتماعی و سیاسی را شاهدیم که نقد روش ها و سیاست ها و نیز عملکرد مدیریت خرد و کلان کشور به گونه ای رقم میخورد که تصور محدودیت و رجوع به فضای پیشا انتخاباتی فراموش میشود. گاهی نطق های هیجان و مواضع شتاب زده عنصر بازگیر در عرصه انتخابات، خط قرمز های نظام حاکمیتی را رد کرده و به توهین و تخریب تنه میزند. توصئه های اخلاقی را باید به معلمان اخلاق واگذار کرد، اما پویش های مدارا محور توام با مهربانی و رافت در همه سطوح تبلیغات، رقابت و پذیرش نتیجه، دغدغه های هر فعال اجتماعی است.

اکنون که انتخابات دوازدهمین دوره مجلس پایان یافته است ما به نقطه ای رسیده ایم که از مجادلات و مناقشات بی فایده سودی نمی بریم. اینکه عرصه را صحنه رقابت ببینیم، نگاه واقعی به ماجرای انتخابات است و نتیجه یک رقابت برنده شدن یک فرد و یک جریان است؛ که زود گذر، غیر دائمی و مقطعی است. بازگشت به مدار عادی زندگی با فاصله گذاری از همه شادکامی ها و شکست ها لازمه گذار به زندگی عادی است.

فرد پیروز نماینده آحاد شهروندان است و خدمات رسانیِ تنها رای دهندگان به وی، توزیع ناعادلانه امکانات، محروم نگاه داشتن بخش هایی از حوذه نمایندگی؛ در مقابل تجمع امکانات و بهرمندی مناطقی دیگر، ادامه روییه ناکار آمد، غیر سازنده و مخرب ارزیابی میگردد که توسعه فراگیر و همجانبه منطقه را هدف قرار میدهد. این مهم، کاندیدای پیروز را محبوبتر، دشمنی بین شهرونداند را محدودتر، امکان پیروزی دوباره را محتملتر میکند. جای آن دارد که آخرین صحنه فیلم متروپلیس را یادآور گردیم، که قهرمان زن فیلم زیر لب نجوا میکند: «اگر قلب وساطت نکند، بین دست و مغز تفاهمی وجود نخواهد داشت.»

خواسته و نا خواسته ما مشغول مشق دموکراسی هستیم، چه معتقد باشیم که عالم محضر خداست و چه معتقد به ایده نیستی انگارانه، مرگ را پایان زندگی بدانیم. عملکرد و اعمال ما، در معرض داوری آیندگان و وجدان تاریخی است. نمیتوان حقیقت را برای همیشه پنهان داشت. گویی یک نفر را همیشه میتوان فریفت، همگان را برای یکبار میتوان فریب داد، اما همگان را برای همیشه نم یتوان فریفت ...

معصومه علی پور – کارشناس معماری - HSE

مقالات مرتبط:

ببخشید، عذر می خواهم!

تکدیگری، درد یا درمان؟

رسانه شایعه

هر شهروند یک پاک بان

فراموشی فرهنگ

محیط زیست فراتر از بحران

صنعت، محیط زیست، باید ها و نباید ها

زباله، تهدید آینده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha