محمدحسین مهدویان یکی از شاخص‌ترین فیلمسازان دهه ۹۰ به گواه کارنامه کاری‌اش است. فیلمسازی با نگاه انتقادی که توانسته است در ژانرها و داستان‌های متفاوت مخاطب را با خود همراه سازد. مولفی با آثار متفاوت همچون «ایستاده در غبار»، «لاتاری»، «شیشلیک» و این‌بار «زخم‌کاری».
حسام خراسانی |
جمله‌ای از «برتراند راسل» ریاضی‌دان و فیلسوف
مشهور انگلیسی در کتاب «قدرت» نقل شده به این مضمون که: «مار «بوآ» وقتی که خوراکش را خورد، بی‌آزار می‌شود، اما انسان اساسا بی‌حد و حصر است و ارضای کامل او ممکن نیست.» راسل «عطش قدرت» را یکی از مهم‌ترین نیازمندی‌های اصیل انسانی معرفی می‌کند و آن را «فصل ممیز انسان و حیوان» می‌داند.
نمود این تفکر را در «زخم‌کاری» مهدویان می‌توان دید. زخم‌کاری بازنمایی تصویری از گفته راسل است. مولف در این اثر با داستان‌پردازی، سعی در نمایش برزخی دارد که انسان معاصر امروز گرفتار آن است؛ قربانی‌شدن آدمی در غوطه عطش قدرت.
در واکاوی دقیق‌تر زخم‌کاری، روایت انسان‌هایی است که زندگی خود را صرف کسب قدرت می‌کنند تا با آن تحقیرهای گذشته خود را التیام دهند و در این قمارِ نابرابر عزیزان خود را نیز قربانی می‌کنند.
این نمایش روایتگر قدرت است با تمام رذالت‌های پلید انسانی آن. یک‌سوی آن عطش قدرت و یک‌سوی دیگر حس حقارت در برابر قدرت. نمود این حس تحقیر و قدرت طلبی را باید در کاراکتر سمیرا دید. یک ملکه جاه طلب که به خاطر حس حقارت در گذشته به انتقام برخواسته!
فصل اول سریال «زخم کاری» با اقتباسی آزاد از رمان «بیست زخم کاری» نوشته محمود حسینی زاد و مکبث شکسپیر به خانواده ریزآبادی‌ها با بزرگی خان عمو (با بازی سیاوش طهمورث) اشاره دارد که هلدینگی تجاری در ایران و خارج از کشور دارند و به کارهای تجاری مشغول اند؛ مالک (با بازی جواد عزتی) که از سال‌ها پیش پادویی و خانه زادی این خانواده را کرده، حالا با خشمی نهفته از تحقیرهای فراوان این خانواده، جاپای خود را در شرکت سفت کرده و می‌خواهد کم کم به آرزوهای خود دست پیدا کند...
زخم‌کاری از معدود فیلم‌هایی است که در سینمای ایران قدرت را _ نه تنها در بعد سیاسی_ که از بعد اخلاقی به چالش کشیده است. کارگردان در این فیلم با قصه‌پردازی کاراکترها را از اریکه قدرت به زیر می‌کشد تا به نقد قدرت بپردازد.
نظیر سکانسِ اشک‌ریختن مالک در کنار خیابان پس از گرفتار شدن میثم در دوبی، این صحنه نمایش نقطه ضعف مالکی است که چندی پیش بر اریکه قدرت تکیه زده بود.
در زخم‌کاری مولف به نقد ساختار پنهان و مافیایی قدرتی می‌پردازد که سلطه خود را بر دیگران دیکته می‌کند. یک فیلم گنگستری ایرانی که شاخص‌های لازم را برای یک داستان دلهره‌آور دارد و از جلوه‌های ویژه و بصری نیز در آن بهره برده شده تا مخاطب را با خود همراه سازد.
نظر شما