تیر خلاص را آقای وزیر اقتصاد به انتظارات مردم زد و با اعلام اینکه اگر بانک مرکزی بتواند نوسان ارزی را مدیریت کند، اسفند را با تورمی در حدود ۴۰ درصد به پایان خواهیم رساند.
به گزارش روزنامه هم میهن، اوج کرونا در سال ۹۹ بود و اکنون عملاً پایان یافته است. میزان نفت صادراتی آن سال کمتر از یک‌سوم اکنون است. قیمت نفت نیز خیلی کمتر از نصف قیمت الان بود. یعنی درآمدهای نفتی این دولت ۶ برابر آن زمان شده است، ولی اکنون تورم بیش از آن زمان است.
بعلاوه سال ۹۳ و ۹۴ که تحریم‌ها هنوز برقرار بود، تورم به ۱۴ و ۱۱ درصد رسید که خیلی کمتر از سال آخر دولت اصولگرای احمدی‌نژاد است که بالای ۳۲ درصد بود. همین مقایسه نشان می‌دهد که دولت کنونی یا نمی‌خواهد اقتصاد و به‌ویژه تورم را حل کند، یا قادر نیست که این کار را انجام دهد، چون درک درستی از اقتصاد و سازوکار آن ندارد.
ما آن اندازه بدبین نیستیم که معتقد باشیم نمی‌خواهند حل کنند، بلکه با خوشبینی می‌گوییم که درک علمی از مسائل اقتصادی و توان اجرایی در حل آن را ندارند.
راه‌حل چیست؟ در گام اول اذعان به شکست. در گام دوم تغییر مدیران و سیاستگذاران اقتصادی و در گام سوم، پذیرش الزامات سیاسی برای بهبود وضع اقتصادی.
اینکه آقای وزیر از کلمه «جنگ ارزی» علیه ایران استفاده می‌کند، این جنگ در زمان روحانی در سال‌های ۹۷، ۹۸ و ۹۹ بود و نه در زمان دولت کنونی، نه اینکه الان شرایط عادی است. عادی نیست، ولی اوج جنگ ارزی مربوط به آن زمان است. بعلاوه اضافه کردن صفت ارزی به جنگ چیزی از بار مسئولیت دولت کم نمی‌کند. آن زمان هم که قول دادید تورم را تک‌رقمی می‌کنید، یا متوجه عوامل ایجادکننده تورم نبودید یا به تبعات آن ملتزم نبودید، چون کارشناسان می‌دانستند که این شعار توخالی است. الان هم همان وضع را دارید. تا سه اقدام پیش گفته را انجام ندهید هیچ امیدی به بهبود وضع اقتصادی وجود ندارد.
نظر شما