انواع مختلف کیست پیلار و روش های درمان آن

کیست پیلار

کیست پیلار (Pilar cysts) معمولا کوچک و برآمده بوده و ظاهر دایره شکلی دارد. انواع مختلفی از کیست‌ها وجود دارد که کیست تخمدان و پستان نمونه‌هایی از آن‌ها هستند. رنگ برخی از کیست‌های پیلار زرد یا سفید بوده و اندازه آن‌ها معمولا بین 0.5 تا 5 سانتی‌متر هستند و از آنجایی که آن‌ها به آرامی رشد می‌کنند، ممکن است فرد متوجه حضور آن نشود، تا زمانی که به اندازه خاصی برسد. کیست‌های پیلار در اطراف فولیکول‌های مو به وجود می‌آیند. فولیکول مجموعه‌ای از سلول‌هایی است که یک لوله یا پوسته‌ای را در اطراف یک مو تشکیل می‌دهد. از آنجا که اکثر موهای بدن روی سر است، 90 درصد از کیست‌های پیلار روی پوست سر رشد می‌کنند. بهتر است بدانید که معمولا موها بر روی توده کیست رشد نمی‌کنند. وجود هر نوع توده در بدن به لمس حساس بوده و از آنجا که یک کیست پر از مایع است احتمالا کمی فشرده می‌شود. فشار دادن کیست می‌تواند موجب درد و ناراحتی شود. کیست آلوده ممکن است قرمز و حساس باشد. پوستی که کیست پیلار را می‌پوشاند کاملا ضخیم است و همین مسئله باعث می‌شود که کمتر دچار شکاف یا پارگی شود، با این حال شانه کردن موهای سر می‌تواند به آن‌ها آسیب بزند. کیست‌های پیلار نسبتا غیر معمول هستند و تقریبا 5 تا 10 درصد جمعیت را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند. کیست ها در واقع کیسه های توپی شکلی هستند که درون آنها پر از آب، خون و حتی بافت هایی از بدن، مثل ناخن، مو و پوست است. بیشتر کیست ها خطری ندارند و وجود کیست در اندامی، نشانه شروع بیماری حاد در آن اندام نیست.

انواع مختلف کیست پیلار

سه نوع اصلی از کیست وجود دارد که در زیر به معرفی و بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت:

• کیست‌های اپیدرموئید اکثرا در نوجوانان تاثیر گذاشته و در صورت، سینه، شانه‌ها و یا اندام‌های تناسلی ظاهر می‌گردد.
• کیست‌های پیلار در بزرگسالان 45 تا 65 ساله تاثیر گذاشته و در اطراف فولیکول‌های مو رشد می‌کنند.
• کیست میبومین یا چالیزون در اطراف پلک ایجاد شده و ممکن است در هر سنی ظاهر شود.

کیست‌های پیلار را می‌توان بر اساس ناحیه شکل‌گیری آن‌ها تشخیص داد که معمولا روی پوست سر است و آن‌ها در مرکز خود دارای هیچ نقطه تاریکی نیستند. پوستی که کیست پیلار را می‌پوشاند شکننده‌تر از کیست اپیدرموئید است. کیست‌های اپیدرموئید با استفاده از میکروسکوپ قابل تشخیص هستند و با سلول‌های پوست پوشانده شده‌اند، اما کیست‌های پیلار پوششی از کراتین دارند. فرد ممکن است در یک زمان مشخص بیش از یک کیست پیلار بر روی پوست سر خود داشته باشد.

ارزیابی روش‌های تشخیص کیست پیلار

پزشک یا متخصص پوست هر گونه توده یا برآمدگی روی پوست را بررسی می‌کند. کیست‌ها معمولا نگران کننده نیستند، اما تشخیص درست و به موقع ضروری می‌باشد. پزشک یا متخصص پوست به دقت کیست را بررسی کرده و درباره سابقه پزشکی و علائم، سوالاتی از فرد خواهند پرسید. در صورتی که پزشک به صورت بصری قادر به تشخیص نوع کیست نباشد، ممکن است آن را بردارد و زیر میکروسکوپ بررسی کند تا اطمینان حاصل کند که نوع آن مضر نیست.

بررسی علل و عوامل خطرساز

کراتین نوعی پروتئین است که در سلول‌های پوست یافت می‌شود و کمک می‌کند که پوست و مو قوی و انعطاف‌پذیر باشند. سلول‌های کراتین معمولا پس از حذف به سطح پوست می‌روند اما در صورتی که حرکت این سلول‌های کراتین به سمت عمق پوست باشد، می‌توانند تکثیر شده و کیست پیلار را تشکیل دهند. داشتن سابقه خانوادگی در بروز این کیست تاثیر گذار بوده و اگر والدین به این کیست دچار شده باشند، احتمال ابتلای آن در فرزندانشان حدودا 50 درصد است. این نوع کیست در زنان شایع‌تر از مردان بوده و معمولا در افراد مسن رخ می‌دهد. هیچ عامل خطرسازی برای کیست‌های پیلار وجود ندارد، اما فردی که دارای پوست یا فولیکول‌های موی آسیب دیده است، بیشتر دچار این وضعیت می‌گردد.

عوارض جانبی مرتبط با این نوع از کیست

• به دنبال خارج کردن کیست جای زخم ایجاد می‎شود. کیست ممکن است برگردد.
• اگر کیست قبل از آنکه تخلیه شود به طور کامل خارج شده باشد احتمال برگشت آن کمتر خواهد شد.
• کیست‌های پیلار مسری نیستند.
• آنها اغلب بی‌ضررند اما می‌توانند بر اثر عفونی شدن باعث ایجاد درد یا ناراحتی شوند.
• در این مورد پزشک به طور معمول دارو تجویز می‌کند.
• در موارد نادر کیست پیلار به تومور پیلار تبدیل می‌شود.
• این اتفاق هنگامی رخ می‌دهد که سلول‎ها تکثیر می‌شوند و توده ایجاد شده قطری بیش از 5 سانتی‌ متر پیدا می‌کند.
• این تومورها رشدی کند دارند اما معمولا سرطانی نیستند.

بررسی گزینه‌های درمان و از بین بردن کیست

کیست‌ها در اغلب موارد به خودی خود برطرف می‌شوند. پاکسازی و شستشوی آن‌ها با آب گرم التهاب را کاهش داده و به درمان کمک خواهد کرد. پزشک معمولا برای درمان کیست‌های پیلار آلوده، آنتی بیوتیک تجویز می‌کند. در صورتی که کیست علائمی نداشته باشد، نیازی به از بین بردن آن وجود ندارد. اگر کیست باعث احساس ناراحتی در فرد شود، می‌توان آن را از بین برد. از آنجایی که کیست‌های پیلار معمولا بر روی پوست سر ایجاد می‌شوند، شانه کردن موها می‌تواند دردناک باشد. قبل از برداشتن کیست، از یک بی‌حس کننده موضعی استفاده می‌شود. دو روش برای از بین بردن کیست وجود دارد که در زیر به آن‌ها می‌پردازیم:

• ایجاد یک برش کوچک بر روی پوست برای تخلیه کیست مایع
• از بین بردن کل کیست بدون ایجاد برش بر روی آن

این روش معمولا سریع است و نیازی به اقامت شبانه در بیمارستان یا کلینیک ندارد. پزشک معمولا پس از حذف کیست، از یک پانسمان استفاده می‌کند. پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با رفع جای آکنه “ رفع جای آکنه: از روش‌های خانگی تا درمان‌های تخصصی پزشکی ” را مطالعه کنید.