ابهام در ختم پرونده قربانیان اسیدپاشی اصفهان

به گزاش طبنا(خبرگزاری سلامت)، «سهیلا جورکش» قربانی اسیدپاشی اصفهان که بیشترین آسیب را در میان قربانیان این حادثه دیده و تنها کسی است که هر دو چشم‌اش را به خاطر این واقعه از دست داده است در واکنش به خبر مختومه شدن پرونده اسیدپاشی می‌گوید: «تا جایی که اطلاع دارم پرونده ما هنوز در شعبه ۳ اصفهان و همتراز تهران در حال بررسی است.» این در حالی است که در روزهای اخیر حسین عباس علیزاده که خود را وکیل چهار قربانی اسیدپاشی اصفهان معرفی کرده بود از مختومه شدن کامل این پرونده خبر داده و گفته بود: «صندوق دیه بیت‌المال بر اساس گزارش پزشکی قانونی مبنی بر جراحات وارده، دیه را پرداخت کرده است.» جورکش اما ضمن تکذیب این خبر اضافه می کند: «نه تنها آقای علیزاده وکیل من نیست بلکه ایشان را هم نمی‌شناسم و حتی نامشان را هم تا به حال نشنیده‌ام. از طرفی هنوز به جز بخش اندکی از دیه به عنوان علی‌الحساب، دیه من پرداخت نشده است و احتمالا آقای علیزاده در جریان پرونده و آنچه اتفاق افتاده است نیست.» گرچه در نتیجه ملاقات حسن روحانی رئیس جمهور، در حاشیه سفر به نیویورک با این قربانی اسیدپاشی که برای درمان، آنجا حضور داشت،  دستوری از جانب رئیس جمهور صادر شده است که بر اساس آن دیه سهیلا جورکش به صورت کامل پرداخت شود. جورکش در همین رابطه می‌گوید: «صندوق خسارات بدنی به دیه‌ای که دادگاه اصفهان تعیین کرده بود با وجود دستور رئیس جمهور شکایت کرده و به همین دلیل این پرونده به دیوان عالی ارجاع شده بود که هنوز پاسخی از جانب آن‌ها به من ابلاغ نشده است.» جورکش که به دلیل مشکلات مالی از سفر درمانی خود به ایران بازگشته است، به علت دمای بالای هوا امکان ترک خانه و پیگیری‌های لازم در تهران را ندارد. وی در حال حاضر ملزم به استفاده از نوعی دارو است که در ایران وجود نداشته و تاریخ انقضای کوتاهی نیز دارد. این قربانی اسیدپاشی تهیه این قطره چشمی را یکی از دغدغه‌های خود می‌داند و می‌گوید: «در حال حاضر این قطره را دوستانم از آمریکا تهیه می‌کنند و به سختی به دستم می‌رسانند. هنوز هیچ عمل زیبایی انجام نداده و با تمام قوا برای اندک بینایی بازگشته‌ام می‌جنگم. بینایی‌ای که پزشکان گفته‌اند ممکن است هر لحظه از میان برود.» سهیلا البته به وعده‌های مسئولان امیدوار بوده و تاکید می‌کند: «بعد از چهارسال که هنوز هیچ‌کس دستگیر نشده است، کمترین کمک به من این است که قدری از دغدغه‌های من را کم کنند تا بتواند درمانم را ادامه دهم.»