متین نصری روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت با اشاره به اختلال تغذیه و خوردن، اظهار داشت: اختلالات پایدار در خوردن یا رفتارهای مربوط به خوردن مشخص می‌شوند؛ این رفتارها منجر به تغییر در مصرف یا جذب غذا و آسیب قابل توجه سلامت جسمی و عملکرد روانی اجتماعی می‌شود.
وی با بیان اینکه بعضی از افراد که رفتارهایی مبنی بر عادات غذایی نادرست دارند علائم مربوط به خوردن را به گونه‌ای گزارش می‌کنند که یادآور حالتی است که در مبتلایان به اختلالات مصرف مواد وجود دارد، گفت: به طور مثل اشتیاق و الگوی اجباری مصرف این شباهت ممکن است بازتاب درگیری سیستم عصبی یکسان شامل بخش هایی در تنظیم خویشتن داری و سیستم پاداش در هر دو گروه باشد.
این روانشناس ادامه داد: در عین حال سهم نسبی عوامل مشترک و مجزا در ایجاد و استمرار اختلال خوردن و مصرف مواد به اندازه کافی شناخته شده نیست.
نصری با اشاره به اینکه چاقی به عنوان یک اختلال روانی پذیرفته نشده است، افزود: چاقی فزونی چربی بدن، حاصل زیادتی دریافت انرژی نسبت به مصرف انرژی است؛ یک سلسله عوامل ژنتیک روان شناختی رفتاری و محیطی که در افراد متغییرند در ایجاد چاقی سهم دارند به همین دلیل چاقی یک اختلال روانی در نظر گرفته نمی‌شود.
وی اضافه کرد: رابطه ی محکمی بین چاقی و تعداد اختلالات روانی مثل پرخوری عصبی، افسردگی، دوقطبی و اسکیزوفرنیا وجود دارد.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در اختلال افسردگی اساسی اشتها ممکن است در حدی تحت تاثیر قرار گیرد، تصریح کرد: این اختلال ممکن است با محدود شدن قابل توجه صرف غذا و دریافت انرژی و اغلب با کاهش وزن همراه باشد؛ معمولا با برطرف شدن علائم خلقی بی اشتهایی و کاهش مصرف غذا هم مرتفع می‌شود.
نصری با بیان اینکه اختلالات خوردن عموما در نوجوانان و بزرگسالان جوان آغاز می‌شود، گفت: شروع اختلال اغلب همراه با یک حادثه پرفشار زندگی آغاز می‌شود و افراد جوان تر ممکن است ویژگی های غیرمتعارف از جمله انکار ترس از چاق شدن را نشان دهند.
گفت‌وگو: مینا افسریان