دکتر مرتضی کریمی‌در گفت‌وگو با طبنا(خبرگزاری سلامت)، با بیان این مطلب افزود: بیماری خود بیمارانگاری یا زشت‌انگاری، یک بیماری با ریشه روانی محسوب می‌شود که در آن فرد تصمیم می‌گیرد ایرادات خود را برطرف کند ، ایراداتی که تنها از نظر خود فرد ایراد است.
وی ادامه می‌دهد: به عنوان مثال فرد بیمار، بینی، چانه یا عضوی دیگر از صورت یا بدن خود را را زشت می‌بیند و برای بهتر شدن آن دست به عمل زیبایی می‌زند و این کار را تا جایی که امکان داشته باشد ادامه می‌دهد. در نوع دیگر فرد بیمارانگار است و فکر می‌کند دچار بیماری است و به همین دلیل دست به آزمایش‌های فراوان و اعمال پزشکی خطرناک نیز می‌زند.
کریمی‌با بیان اینکه درمان این بیماران بسیار مشکل است، اظهارداشت: این بیماری ریشه روانپزشکی داشته که البته درمان جدی‌ای هم برای آن وجود ندارد. درمان این افراد از طریق روان‌درمانی صورت می‌گیرد و فقط در زمانی‌که به سمت هذیان (باور غلط) که نوع پیشرفته این بیماری است برسد می‌توان از درمان دارویی صورت می‌گیرد.
این روانپزشک ادامه داد: هیپوکندریازیس(خودبیمارانگاری یا خود زشت‌بینی) از ظاهر شروع و ممکن است به درون بدن ختم شود، یعنی فرد هر چیزی در صورت و ظاهر خود را زشت می‌بیند یا هر علائمی‌را جزو بیماری می‌داند و سریع واکنش نشان می‌دهد.
وی افزود: این بیماری معمولا در بین 30 تا 40 سالگی بروز می‌کند و در صورت عدم کنترل ممکن است ادامه یابد. البته گاهی همین علائم در بیماری هیپکونزیا علامتی برای بیماری پنهان دیگری است که در زمان درمان ضمن بررسی علائم این بیماری، به دنبال تشخیص بیماری دیگری هم باید بود.
کریمی‌با اشاره به ریشه‌های بیماری‌های روانپزشکی، تصریح کرد: استرس و ناکامی‌های شدید می‌تواند بیماری‌های روانپزشکی نهفته در افراد را بیدار کند. اگر فرد در خانواده‌ای بزرگ شده باشد که خیلی به ظاهر اهمیت می‌دهند یا وسواس زیبایی دارند می‌تواند در تشدید بیماری هیپوکندریازیس موثر باشد.
این روانپزشک با بیان اینکه این بیماری می‌تواند فرد را دچا انزوا کند، گفت: این بیماری می‌تواند تاثیر زیادی در کاهش روابط فردی بیمار در جامعه، محیط کار و خانواده گذاشته و فرد را به انزوا بکشاند.
نظر شما