علی صابری در گفت‌وگو با طبنا(خبرگزاری سلامت)، درباره قوانین مرتبط بر افراد دارای اختلال روانی و با بیان اینکه در قوانین ما اختلالات روحی دو قسم است یکی جنون و یکی سفه، گفت: تفاوت بین سفیه و مجنون در این است که مجنون اصولا فاقد قوه ادراک و تعقل است، در حالی‌که سفیه تا حدودی قوه درک و تشخیص دارد اما به دلیل ضعف قوای تفکر یا ضعف اراده، نمی‌تواند اموال خود را به طور عاقلانه اداره کند در واقع چنین شخصی تنها فاقد عقل معاش است، یعنی در معاملات فریب می‌خورد و اموال خود را در راه‌های غیرعقلائی مصرف می‌کند.
وی ادامه داد: بر اساس قوانین مدنی ایران افراد مبتلا به هر دو گونه اختلال برای انجام معامله و امور مالی نیاز به قیم دارند اما تفاوت دراین است که مجنون نمی‌تواند هیچ‌یک از اعمال حقوقی را به تنهایی انجام دهد و نیاز به قیم دارد اما سفیه فقط قادر به انجام امور مالی نیست و تنها در این خصوص نیاز به قیم دارد.
این وکیل دادگستری افزود: در خصوص افرادی که دارای جنون ادواری هستند قانون اعلام کرده که وقتی فرد در حالا بهبودی است معامله وی صحیح است.
وی با تاکید براینکه نمی‌دانم امروز چه بیماری‌های روانی در جامعه وجود دارد و آیا تعریف سفیه ومجنون با پزشکی امروز انطباق دارد، خاطرنشان کرد: شاید بهتر باشد این تعاریف در قوانین ما مورد بازنگری قرار گرفته و نظر پزشک و روانپزشک در این زمینه اخذ شود.
این حقوقدان با اشاره به اینکه بیماری‌های روانی ممکن است کوتاه‌مدت یا بلندمدت باشند، عنوان کرد: بنا بود موضوع بیماران روانی مزمن تبدیل به لایحه شده و به مجلس برود و یک یا 2 سال پیش نیز لایحه آن در وزارت بهداشت تدوین شد اما سرنوشت آن نامعلوم است.
نظر شما