پرکاری تیروئید، بیماری‌ای که باید زود تشخیص داده شود

به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)؛ پرکاری تیروئید یکی از بیماری‌های مربوط به غده تیروئید است. تیروئید، غده‌ پروانه‌ای شکل و کوچکی است که در جلوی گردن قرار دارد. این غده هورمون‌هایی به نام‌های تترایدوتیرونین (T4) و تری‌یدوتیرونین (T3) ترشح می‌کند که این دو هورمون‌های اولیه‌ای هستند که وظیفه‌ کنترل انرژی سلول‌های بدن را برعهده دارند. غده‌ تیروئید با ترشح این هورمون‌ها، سوخت‌وساز بدن را تنظیم می‌کند. پرکاری تیروئید زمانی اتفاق می‌افتد که غده‌ تیروئید، بیش‌ازحد تترا یدوتیرونین (T4) یا تری یدوتیرونین (T3) یا هردوی این هورمون‌ها را ترشح کند. تشخیص به‌موقع و درمان مناسب، می‌تواند علائم پرکاری تیروئید را از بین ببرد و از عوارض جانبی آن جلوگیری کند. تشخیص بیماری تشخیص با اندازه‌گیری سطح خونی هورمون‌های غده تیروئید صورت می‌گیرد و در موارد خواص از طریق تست ید رادیواکتیو. هم‌چنین اغلب به‌دلیل فیدبک منفی هورمون‌های تیروئید بر هیپوفیز سطح خونی کاهش‌می‌یابد. درمان بیماری هدف از درمان، طبیعی کردن سطح هورمون‌های تیروئید است. در بیمارانی که علت پرکاری تیروئید مصرف زیاد هورمون باشد باید دوز دارو تنظیم شود. در کسانی که علت بیماری التهاب تیروئید تشخصی داده شود چون بیماری خود محدود شونده است نیاز به درمان اضافه ندارد. در مواردی که علت پرکاری تیروئید بیماری گریوز یا گواتر مولتی ندولر یا گواتر گره‌ای منفرد سمی‌است درمان‌های دیگری درنظر گرفته می‌شود. داروهای ضد تیروئید خوراکی شامل متی مازول و پروپیل تیواوراسیل که برای بیماران با بیماری گریوز به مدت طولانی و برای علل دیگر پرکاری تیروئید به مدت کوتاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. بامقدار مناسب دارو کنترل پرکاری تیروئید در عرض چند هفته میسر است. این داروها عوارض جانبی نیز دارند از جمله بثورات پوستی، خارش، تب و بندرت التهاب کبد یا کاهش گلبول‌های سفید خون. بیماران باید جهت شناخت این عوارض آموزش داده شوند و اگر دچار زردی پوست و کهیر یا خارش شدید، تب بالا یا گلو درد شدید شدند، باید از داروها را قطع نموده به پزشک خود مراجعه کنند. ید رادیواکتیو باعث از کار افتادن گواتر یا کوچک شدن گره‌های سمی‌که تولیدکننده هورمون تیروئید باشند، می‌شود. این درمان بدون خطر است و در بالغین با پرکاری تیروئید به‌طور گسترده استفاده می‌شود.  در پرکاری تیروئید در صورتی که بیمار به داروها پاسخ داده باید حدود ۲ سال تحت درمان دارویی قرار گرفته باشد که در صورت تشخیص غیر کنترل بودن بیماری درمان با ید رادیواکتیو تجویز شده و در مواردی که غده بیش از اندازه بزرگ شده باید باید جراحی شود. در مواردی خاص که بیمار ممکن است دچار بیماری‌ها روانی شده باشد پزشک معالج می‌تواند با طرح ۶۰ سوال عمق بیماری را تشخیص داده و برای درمان تخصصی به روان پزشک ارجاع دهد.