توبه یک تجربه معنوی است

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری سلامت،حجت‌الاسلام حمیدرضا مظاهری سیف مدیر پژوهشکده معنویت، هم‌زمان با ایام ماه مبارک رمضان در سلسله جلسات برنامه رادیویی «راه‌وبیراه» که به همت فرهنگسرای اندیشه و با مشارکت رادیو گفت‌وگو تولید و پخش می‌شود، درباره کارکردهای معنویت اظهار داشت: فرق معنویت با عرفان در اینجا است که معنویت یک مقوله عمومی بوده و عرفان بعدی اختصاصی دارد؛ بنابراین همه می‌توانند از معنویت بهره‌مند شوند.

وی با بیان اینکه معنویت درمانگر است، تصریح کرد: درمانگر به این معنا نیست که آدمی بیماری‌های جسمی خود را به‌وسیله آن درمان کند بلکه مراد درمان بیماری‌های روحی و روانی است طوری که معنویت می‌تواند حال انسان را خوب کند. در بسیاری از اوقات انسان از نظر جسمی مشکلی ندارد و حتی در زندگی شخصی از رفاه خوبی برخوردار است اما بااین‌وجود حال خوبی ندارد در اینجا است که می‌تواند با بهره‌گیری از معنویت حال خود را خوب کند.

مدیر پژوهشکده معنویت با اشاره به اینکه معنویت از باطن انسان آشکار می‌شود، بیان کرد: اهل تدین این امر را حس می‌کنند. آدمی می‌تواند ظواهر دین را داشته باشد اما روح دینداری را نداشته باشد بنابراین نمی‌توان دین را به‌عنوان معنویت معنا کرد. گاهی دین به‌قدری اجتماعی، برون‌گرا و ظاهرگرا می‌شود که حتی از ابعاد باطنی آن غفلت می‌شود و می‌گویند دین جذاب نیست درحالی‌که دین جذاب هست افراد آن را گم می‌کنند.

مظاهری سیف با بیان اینکه معنویت به انسان شادی می‌دهد و آدمی گمشده خود را در معنویت پیدا می‌کند، گفت: هرچقدر انسان در زندگی به آرزوهایش برسد حس می‌کند که یک چیزی در زندگی کم دارد و آن معنویت است؛ بنابراین بسیاری از رؤیاها و آرزوها برای انسان پیش می‌آید که فکر می‌کند اگر به آنها برسد همه خلاهایش رفع می‌شود درحالی‌که چنین نیست. هدف از خلقت انسان چیز دیگری بوده و اهداف و رؤیاها تنها کار انسان‌ها را راه می‌اندازد و این امر به‌صورت گذرا بوده و کافی نیست و حال آدمی خوب نمی‌شود.

وی با طرح این پرسش مبنی بر اینکه آیا باید از معنویت درمان فیزیکی را انتظار داشت یا اینکه به دیگر ابعاد توجه دارد، گفت: قلمروی معنویت مشخص است و مربوط به بعد روحی و باطنی انسان می‌شود و مستقیم روی جسم انسان کار خاصی انجام نمی‌دهد اما به دلیل آن بعد روحی و روانی آدمی می‌تواند بر روی جسم نیز اثر داشته باشد. بسیاری از بیماری‌ها امروزه مشخص شده‌اند که ناشی از فشارهای روحی و روانی است، یا استرس‌ها و غصه‌های کاذب باعث می‌شود که سیستم دفاعی بدن ضعیف شود و عوارض بسیاری برای انسان به وجود بیاید. کسی که به لحاظ معنوی حالش خوب است و پیشگیری داشته عملاً از بسیاری از بیماری‌ها خود را دور ساخته است؛ لذا گاهی اوقات بعضی از طول عمرها که در برخی افراد معنوی دیده می‌شود به دلیل همین دور بودن از استرس‌ها و فشارهای روحی است.

مدیر پژوهشکده معنویت ادامه داد: جریان‌های مدعی درمانگری معنوی اشکالاتی به آنها وارد است چرا که آنان می‌آیند و می‌گویند همه بیماران را می‌توان با اتصال به یک حلقه معنوی درمان کرد؛ درحالی‌که این‌گونه نیست. آنها با استفاده از تلقین تنها درد را کاهش می‌دهند و نمی‌توانند درد را درمان کنند.

مظاهری سیف درباره چگونگی به‌دست‌آوردن حال خوب گفت: شاخص حال خوب وجدانی است و هرکسی متوجه می‌شود که حالش خوب است و یا نیست. ما یک موجود چندبعدی هستیم و در عین واحد در دو جهان موازی وجود داریم و این‌گونه نیست که انسان قرار است برود و به دنیای دیگری برسد و معنویت راهی است که انسان باید برود تا به آن برسد درحالی‌که معنویت موجود بوده و ساحتی از وجود آدمی است. انسان در جهان مادی حضور دارد و با حواس مادی آن را درک می‌کند و یک سطح دیگر است که سطح ماورایی و غیبی است که انسان در هر دو جهان هم‌زمان حضور دارد. همان‌طور که انسان برای ارتباط برقرار کردن با عالم ملک حواس پنج‌گانه را دارد در همین حین برای ارتباط برقرار کردن با عالم ملکوت نیز حواس باطنی دارد. روح و قلب انسان به ادراکاتی مجهز است که می‌توان به‌وسیله آن حقایق را درک و در آن عالم زندگی کند. همه افراد در زندگی خودشان لحظاتی را داشتند که با خداوند متعال صحبت کردند و درخواست یاری داشتند.

وی با بیان اینکه معنویت تاکید بر اتصال آدمی به پروردگار متعال را ندارد، عنوان کرد: معنویت می‌گوید اتصال برقرار است. ما باید نسبت به این اتصال و ارتباطی که با آن حقیقت داریم آگاهی پیدا کنیم و در اینجا آن توجه مهم است. اگر به معنویت توجه نشود خودش به بحران تبدیل می‌شود و همین امر آدمی را به‌سوی افسردگی سوق می‌دهد. بسیاری از افسردگی‌ها ناشی از آن است که تجربه‌های معنوی به‌درستی خوانش نشده است.

مدیر پژوهشکده معنویت با اشاره به اینکه انسان همواره در قلمروی معنویت قرار دارد، بیان کرد: برای انسان بسیار پیش می‌آید که احساس می‌کند در برابر پروردگار شرمنده است این زمانی محقق می‌شود که آدمی خود را می‌بیند و در برابر آن نور مطلق قدسی را نیز مشاهده می‌کند و خود را بسیار ناچیز و گناهکار می‌بیند و اظهار توبه می‌کند. توبه یک تجربه معنوی و آن حالت ندامت همه بیانگر معنویت است. معنویت یک عقل شهودی است که آدمی به‌وسیله آن آگاهی‌های دیگری را تجربه می‌کند که از ملکوت الهی می‌گیرد. توجه بیشتر به بهداشت معنوی ضرورت رسیدن به حال خوب است.

منبع:رادیو گفتگو