لبانشان پر از ذکر و دستانشان پر از عشق است و می خواهند کام مسافران خسته دل را شیرین کنند. آن هایی را که در این روزهای نور و سرور از دور و نزدیک راه شرق را در پیش گرفته اند تا میهمان خانه خورشید هشتم باشند.
همدلی
شلوغ است و پر از همهمه، روزگار این روزها را می‌گویم. اما اینجا دری است که پشت آن صدایی از جنس همدلی و عشق دارد. در باز می شود و ذکر صلوات ریخته می شود در جانمان. حدیث کساء را می خوانند که دل هایشان آرام باشد و توسل می‌کنند به امام مهربانی ها. نصرالله منشی پور 29 سال خادم آستان مهر و عشق، امام رضا(ع) است و می‌گوید: «هر ساله به مناسبت دهه کرامت از تولد حضرت معصومه(س) تا میلاد علی بن موسی الرضا(ع) در آسایشگاه بخش کفشداری حرم مطهر رضوی مشغول بسته بندی نبات هستیم». ادامه می دهد: «امسال هشت تُن نبات، که حدود 150 تا 160 هزار بسته است در ایام دهه کرامت، تقدیم به زائران می شود. این بسته های متبرک در بیمارستان ها و ورودی های شهر بین زائرین پخش خواهد شد». هر تکه نبات را با ذکر زیر لب داخل بسته می‌گذارد و می‌گوید: «به نیت سلامتی و شفاعت این بسته ها را آماده می کنم».
چشمان منتظر
آسمان اینجا پر است از دل های پر کشیده به خانه دوست. مگر می شود به یاد ملتمسان دعا و به فکر چشمان منتظر مریض ها بود و برای سلامتی آن ها دعا نکرد؟ آری، به نیت سلامتی بسته های نبات را آماده می کنند. اشک های محمود رئوفی زنجیر دلش را پاره می کند و زمزمه وار از آرزویش می گوید: «امیدوارم زمانی که به جهان باقی می روم حضرت رویشان را از من بر نگردانند». با بغض نبات ها را داخل بسته می گذارد. «از حضرت رضا(ع) اخلاص عمل می‌خواهم». این را اصلیان با بیست و چهار سال سابقه خادمی می گوید و ادامه می دهد: «امیدوارم همه در این خانه حاجت روا شویم».
پرنده مهاجر
هنوز خودش را پرنده مهاجری می داند که هزار سال هم اگر پریده باشد باز دوست دارد در آستان امام هشتم پرواز کند. چه رستاخیزی برانگیخته است شکوه دل های عاشق که اینجا به صف ایستاده اند تا سر ارادت خم کنند. تحویل بسته های نبات انگار آیینی است برای خستگان از راه رسیده تا آرزوهایشان را بگویند و شیرینی نبات کامشان را شیرین کند و کریم بودن امام، دل هایشان را آرام و قرار دهد. صدای صلوات، فضا را پر می کند و دل ها بی قرارتر می شود. به راستی، هوای پیراهن کدام یوسف است که خادم مو سپید آستان هشتم با دستان لرزان هنوز هم می خواهد غلامی کند؟ می گوید: «نبات ها را با دلی پر از عشق بسته بندی می کنم و به نیت تندرستی برای همه مردم دنیا». در همین گوشه کوچک، حال خوب را پیدا می کنی و وسعت دل هایی را می بینی که سود و زیانی برایشان در کار نیست، هر چه هست حرف زبان نیست و حرف دل است.
این گوشه دنج
چه حال خوشی دارد وقتی دستان کوچک دخترک با شوق نبات متبرک می خورد و مادرش در دل سلامتی اش را می خواهد. عاقبتی نبات ها را با وضو بسته بندی می‌کند و ادامه می دهد: «حمد می خوانم تا نبات ها متبرک شوند. بودن در این فضا و در کنار بارگاه علی بن موسی الرضا(ع) برای من احساسی وصف نشدنی دارد. توفیق این کار از عنایت امام هشتم به همه ما است». آری اینجا همان گوشه دنجی است که سر ارادت به آستانش دارند و اهل بیت این خانه جزء به ارادت طواف خانه سرورشان نکنند تا با خدمتگزاری به مشتاقانش حاجت روا شوند.
کلام آخر
به نافه ی نگهت آهوان گرفتارند/ کبوتران جهان در تو آسمان دارند....
نظر شما