به گزارش گروه بهداشت و درمان طبنا(خیرگزاری سلامت) به نقل از livescience :برای افرادی که از میزوفونیا(Misophonia) رنج می برند، چنین وضعیتی ممکن است. این بیماری یک وضعیت مرموز است که فرد در پاسخ به صداهای روزمره که توسط دیگران ایجاد می شود، مثل خمیازه کشیدن، جویدن، تایپ کردن و حتی تنفس آنها، احساسات منفی قوی، عصبانیت و اضطراب نشان میدهد. اگرچه در نگاه اول ممکن است این حالت تنها دلخوری ای ساده و بی اهمیت به نظر برسد، اما مطالعات تصویری جدی تر درباره این اختلال برای ما ترسیم می کنند.
برخی افراد به اینکه این وضعیت واقعا یک اختلال است شک دارند. پروفسور دامیان دنیس از دانشگاه آمستردام می گوید : درست است که حتی من هم وقتی به سینما می روم و فردی در کنار من سر و صدا ایجاد می کند عصبانی می شوم اما در این اختلال یک تفاوت آشکار بین من(به عنوان فردی عادی) و فرد مبتلا وجود دارد، فرد مبتلا واقعا زجر می کشد. ما در طی سالهای گذشته افرادی را دیده ایم که به این خاطر طلاق گرفته اند و یا حتی شغل هایشان رها کرده اند. البته این بیماری همچنان ناشناخته است، بنابرین کودکان مبتلا به این شرایط، اشتباها به عنوان بیش فعال (افراد مبتلا به ADHD) و یا دارای اوتیسم تشخیص داده می شوند که بیماری هایی شدید تر و خطرناک تر از این اختلال هستند.
میزوفونیا به ندرت مورد تحقیق قرار گرفته است و هنوز به طور رسمی به عنوان یک بیماری روانی یا عصبی شناخته نشده است. اما برخی روانشناسان که پریشانی شدید ناشی از این اختلال را در بیماران خود دیده اند، معتقدند که باید جدی گرفته شود.
علی متو، متخصصی در دانشگاه کلمبیا گفت : من کاملا معتقدم که این اختلال وجود دارد، این گفته من مبنی بر تحقیقات و تعامل من با بیماران است. تنها مطمئن نیستم که چه نوع اختلالی است.
مکانیسم اساسی میزوفونیا کاملا ناشناخته است، اما دانشمندان گمان می کنند که این امر بدلیل نحوه پردازش مغز برخی از افراد به صدای های خاص و واکنش آنها نسبت به آن صداها ایجاد می شود.
در مطالعه ی جدیدی که در تاریخ 17 مه در مجله علمی گزارشات علمی منتشر شد، دنیس و همکارانش مغز 21 نفر که مبتلا به میزوفونیا و 23 نفر که سالم بودند، هنگام تماشای ویدئو هایی با مضمون، صداهای تحریک کننده، صداهای نامعقول ایجاد شده توسط لب ها، وقایق عادی و بی صدا مثل تماشای فردی که در حال مدیتیشن است و صحنه های ناخوشایند و خشن از فیلم ها، مورد بررسی قرار دادند.
تنها کلیپ های میزوفونیک(به این معنی که این کلیپ ها دارای صداهای تحریک کننده برای افراد مبلا به این اختلال هستند) نتیجه ای متفاوت در بین دو گروه ایجاد کرد. هنگام تماشای ویدئو هایی که شامل صداهای ایجاد شده توسط لب و دهان یا نفس های سنگین و عمیق کشیدن بود، افراد مبتلا به میزوفونیا، بسیار عصبی و بدخلق شدند و ضربان قلب آنها بشدت افزایش یافت.
اسکن های مغزی آنها بیش از حد فعال شدن سیستم سیلینس، گروهی از مناطق مغز که توجه ما را به سمت موارد قابل توجه و مهم در محیط هدایت می کنند.
یافته های این مطالعه با نتایج سال گذشته توسط تیم دیگری مطابق با مجله Current Biology منتشر شده است. در این مطالعه مشخص شده است که در افراد مبتلا به میزوفونیا ، صداهای تحریک آمیز، سیستم سلینس را در حالت بسیار فعال قرار می دهد و نواحی ای از مغز که مسئول تنظیم ترس و احساسات و همچنین شکل گیری خاطرات طولانی مدت هستند را نیز فعال می کنند. محققان با استفاده از تکنیک های مختلف تصویربرداری دریافتند که در افراد مبتلا به این اختلال ارتباط بین این مناطق مغز متفاوت و از نظری ساختاری قوی تر از افراد عادی است.
این یافته ها باعث شده است که دانشمندان گمان کنند که میزوفونیا بدلیل تفاوتی آشکار در مغز ایجاد شده که باعث می شود مغز صداهای خاص را بسیار برجسته تلقی کند و با اضطراب و پریشانی شدید به آن ها پاسخ دهد. به عبارت دیگر این نوع مغز ها به صدای جویدن درست همان واکنشی را که نسبت به صدای غرش شیر نشان می دهند، دارند.
تحقیقات در مورد میزوفونیا بسیار جدید است و این بیماری به خوبی تعریف نشده است و دستورالعمل استانداردی برای تشخیص و درمان آن وجود ندارد متخصصی به این سایت گفت: بزرگترین چالشی که من در مورد درمان آن دارم این است که ما فقط معیارهای خوبی درباره ی میزوفونیا چیست نداریم. بنابرین هنوز تعریف روانشناسی توافق شده ای برای آن وجود ندارد. شباهت های زیادی میان افراد مبتلا به میزوفونیا وجود دارد، اما از طرفی دیگر تفاوت های بسیاری نیز در بین این افراد دیده می شود که همین درک ما را از این شرایط پیچیده وسخت می کند. برخی از بیماران من در پاسخ به صداها مضطرب شده وبرخی دیگر دچار انزجار یا عصبانیت می شوند. برای کمک به بیماران مبتلا به این اختلال، درمانگران از تکنیک های مختلفی که عموما بر اساس علائم ایجاد شده مثل احساساتی که بیمار تجربه می کند یا افکاری که در ذهن او نقش می بندد استفاده می کنند. این علائم کلیدی ترین گزینه ها برای درمان این بیماری هستند.
افرادی که ترس و اضطراب را تجربه می کنند ممکن است به درمان های مبتنی بر پیشگیری در معرض قرار گرفتن و واکنش(روشی در رفتار درمانی)، واکنش مثبت نشان دهند که در آن درمانگران به آنها کمک می کنند تا مشکلات و علائمشان را هنگامی که در معرض صدایی ناخوشایند هستند درک کنند و یاد بگیرند.
در مقابل ، بیمارانی که عصبانیت را تجربه می کنند ، یاد می گیرند پریشانی خود را از طریق تکنیک های تغییر موضوع فکری یا آرامش بخش و مدیتیشن مدیریت کنند.
بر اساس گفته متخصصان ، موثرترین درمانی که تاکنون کشف شده است ، رفتار درمانی-شناختی است که در آن درمانگران به افراد کمک می کنند تا نحوه تفکر در مورد این شرایط را تغییر دهند و یاد بگیرند که توجه خود را روی موضوع دیگری متمرکز کنند.
مترجم : معین حبیبی
نظر شما