به گزارش گروه اجتماعی طبنا(خبرگزاری سلامت)، زمان به سرعت در حال عبور است و انسان‌ها هر روز دریچه تازه‌ای از علم را به‌روی جهان می‌گشایند و در کنار آن ابزارهایی را برای خود فراهم می‌کنند تا راه رسیدن به اهداف‌شان را هموارتر و ساده‌تر کنند.
ما در برهه‌ای از زمان و در آغاز انفجار تکنولوژی هستیم و همین موضوع گویای این است که دنیای امروز برای پیشرفت نیازمند ابزارهای نوین است و عقب ماندن از این قافله برابر است با عقب ماندن از علم روز جهانی.
در این راستا چندسالی است که مدارس جهان به سمت الکترونیکی یا هوشمند کردن کلاس‌ها و کتاب‌های درسی حرکت کرده‌اند چراکه همانطور که گفته شد امروزه شکل سنتی کلاس‌های درس دیگر پاسخگوی نیاز بشر نخواهد بود.
مدارس هوشمند مدارسی هستند که با داشتن امکانات ارتباطی کافی و با اتصال به شبکه‌های ملی و جهانی، دسترسی معلم و دانش‌آموز را به منابع عظیم علمی‌و محتوای آموزشی فراهم می‌کنند.
به این ترتیب به نظر می‌رسد با پیشرفت فوق العاده ای که در سال‌های اخیر شاهد آن بودیم، تعجب برانگیز نیست که آموزش الکترونیک بتواند دنیای آموزش و پرورش را زیر و رو کند.
البته ناگفته نماند نقش آموزش الکترونیک جایگزین آموزش سنتی در کلاس درس نیست، بلکه نقش مکمل آن را دارد. این موضوع به آن معناست که ما نیازمند ساختاری از آموزش هستیم که در آن مدارس ما هم بتوانند برای برخی از دروس به شکل سنتی آموزش را به دانش آموزان منتقل کنند و هم ابزارهای لازم جهت آموزش الکترونیکی را داشته باشند.
با این وجود به نظر می‌رسد که در حال حاضر کشور ما با نبود زیرساخت‌های درست در این حوزه مواجه است چراکه برای این کار نیاز به سواد رایانه‌ای، لزوم تهیه محتوای الکترونیکی، راغب بودن مدرسان، لزوم سرمایه‌گذاری در زمینه فناوری اطلاعات، نبود نیروی انسانی آموزش دیده و مناسب و محتوای بومی‌آموزشی لازم است.
در این راستا با یک آسیب شناس آموزشی در رابطه با الکترونیکی کردن کتب و مدارس کشور به گفت و گو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
عباس فرجی، کارشناس آسیب آموزشی، در گفت‌وگو با برنا با بیان اینکه هوشمندسازی مدارس اولین بار در کشور مالزی به مدت حدودا 10 سال صورت گرفت و پس از مدتی کنار گذاشته شد، اظهار کرد: هوشمندسازی مدارس طرحی است که در گذشته در بسیاری از مدارس جهان امتحانش را پس داده و متاسفانه مردود شده است.
وی ادامه داد: پس از مدتی برخی از کشورها راه شکست خورده مالزی را ادامه دادند که ایران نیز جزو یکی از آن کشورها بود. به این ترتیب در ایران نیز هزینه‌های بسیاری برای این کار صورت گرفت اما عملا همین سرنوشت برای ما نیز اتفاق افتاد.
نظر شما