به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری سلامت، نیره توکلی ضمن انتقاد از برخی فعالان حقوق زن افزود: امسال در گروه مطالعات زنان و جامعه شناسی برنامه روز ۸ مارس (روز جهانی زن) را به جنبش (ME TOO) اختصاص دادیم و جا دارد تاکید کنم برخلاف برخی صحبتها مساله ما اصلا این نیست که یک اتفاقی در خارج از کشور رخ داده و حالا ما ایرانیها در حال تقلید هستیم اگر همچین چیزی هم بود چه ایرادی دارد وقتی یک جنبش خوب در دنیا راه افتاده ما هم به آن بپیوندیم و استفاده کنیم؟!
وی ادامه داد: آنچه نه تنها در ایران بلکه در دنیا جدید بود این است که عدهای جرات کردند وقایعی که بر آنها گذشته را عنوان کنند، وقایعی که هر زن و دختری با آن روبهروست و حتی در فضای خانه هم ممکن است گرفتار آن باشند چه برسد در محیط خارج از خانه و سرکار.
توکلی تصریح کرد: درواقع هر دختر و زنی در محیطهای مختلف شغلی، خانوادگی و... با پدیده دست درازی و تجاوز رو به رو بوده و به جرات میتوان گفت هیچ زنی نیست که تجربه این چنینی از آزارها، مزاحمتها و... نداشته باشد، بنابراین تجاوزهای جنسی یا حداقل دست درازی امری قابل انکار نیست.
این جامعه شناس و فعال حقوق زنان اضافه کرد: متاسفانه دست درازی به خانمها در جوامع سنتی بیشتر است چون اگر یک دختر یا زن در این جوامع بخواهد مستقل باشد و در محیط خارج از خانه کار کند مورد حمایت قرار نمیگیرد درصورتی که بسیاری از دختران ما میخواهند مستقل باشند، دستشان جیب خود باشد، حق اشتغال، حق تحصیل داشته باشند و حتی در برخی موارد ما با زنان سرپرست خانوار روبه رو هستیم که مجبور هستند کار کنند اما متاسفانه مورد حمایت قرار نمیگیرند.
این فعال حقوق زنان در ادامه گفت: میتوان گفت بیشترین آزار جنسی خانمها در محیط کار اتفاق میفتد مخصوص در جوامع سنتی چون در این جوامع، این تصور وجود دارد که زنها مخصوصا کسانی که مجرد هستند، شوهر ندارند، زن سرپرست خانوار هستند یا حتی دختر مجردی هستند که دور از خانه زندگی میکنند، برای کسی هستند و مایملک به شمار میآیند و وقتی زن را مال حساب کنیم و مال را شایسته تصاحب، طبیعی ست که نمیپذیریم یک زن بتواند خارج از فضای خانه حضور داشته باشد بنابراین اگر در چنین محیطهایی دیده شود یعنی بی صاحب است و میتوان به او دست درازی کرد.
توکلی بیان کرد: با این وجود، بسیاری از زنان و دختران ما قربانی زبانِ بسته و سکوت هستند پس حالا که جنبشهایی چون «می تو» به راه افتاده باید ادعای دختران و زنان قربانی را بشنویم، گوش کنیم و به گفته او قبل از روانه کردن باران تهمت و افترا اعتماد کنیم چون همه میدانیم موارد تجاوز و آزار جنسی فراوانی وجود دارد که فاش نشده و در جامعه سنتی ایران از گفتن آن واهمه دارند پس به جای قربانی کردن تفکر، باید به آن توجه کرد.
نظر شما