به گزارش گروه بهداشت و درمان طبنا(خبرگزاری سلامت) به نقل از healthline : اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) حدود پنج درصد از کودکان را تاحت تاثیر قرار می دهد و نزدیک به نیمی از آنها این علائم را در بزرگسالی نیز با خود حمل می کنند. این در حالی است که بسیاری از بزرگسالان بیش فعال، توسط دکتر تشخیص داده نمی شوند. درمان نشدن بیش فعالی، می تواند آسیب های روانی و فیزیکی بسیاری در فرد ایجاد کند که همین موجب خدشه وارد شدن به زندگی عادی او می شود. اما براستی آیا ما با علائم این بیماری آشنایی داریم؟
شایع ترین علامت این اختلال، کمبود توجه است. این یعنی مشکل در تمرکز، براحتی پرت شدن حواس، احساس دشواری در گوش دادن به دیگران هنگام مکالمه، غفلت از جزئیات و به پایان نرساندن کارها و پروژه ها که همه ی اینها فراتر از تنها توجه نکردن هستند.
از طرفی دیگر این افراد ممکن است دارای تمرکز بیش از حد(hyper focus) باشند. هنگامی که فرد بیش فعال به موضوعی علاقه مند است و به انجام آن می پردازد، بیش از حد روی آن تمرکز کرده که همین موجب می شود تا زمان و اطرافیان را نادیده بگیرد و در نهایت باعث ایجاد اختلاف در روابطشان شود.
آنها همچنین مشکلاتی در نظم دهی به وسایل خود دارند و نمی توانند بدرستی کارهایشان را اولویت بندی کنند. مشکلات نظم دهی تنها به وسائل و کارهایشان محدود نمی شود بلکه آنها در زمانبندی و استفاده از زمان خود بصورت موثر مشکل دارند. آنها ممکن است کارهای مهم را به تعویق بیاندازند، برخی از اعمالی که برای آنها خسته کننده هستند را انجام ندهند و کارهای مهم را در آخرین لحظات شروع کنند. بنابرین تمرکز بر روی آینده و گذشته برای آنها سخت می شود و زمان حالا برای آنها در اولویت است.
فراموشی از دیگر مشکلات بیماران مبتلا به این اختلال است، آنها ممکن است چیزهای مهمی را فراموش کنند که منجر به اختلالاتی در درس، شغل و روابط آنها می شود. عموما این فراموشی با تنبلی یا کم هوشی اشتباه گرفته می شود. برای فردی که به بیش فعالی بزرگسالی مبتلا است، وارد شدن به اتاق و سپس فراموش کردن دلیل وارد شدن او به اتاق یک اتفاق تکراری و آشناست.
دیگر علائم این اختلال شامل بی قراری و ناآرامی، مشکلات احساسی و نواسانات خلقی، دید ضعیف از خود و کمبود اعتماد به نفس، کمبود انگیزه برای انجام کارها، خستگی ناپذیری و اضطراب مزمن، خستگی مزمن(که عموما بدلیل بی قراری یا خستگی ذهنی ایجاد می شود)، مشکلات سلامت مانند فراموشی دارویی مهم یا کمبود بهداشت فردی و همینطور اضطراب و استرس که موجب بیماری های خطرناک تری می شوند، مشکلاتی در روابط اجتماعی و بین فردی بیمار و همچنین استفاده مداوم از الکل یا مواد مخدر می شود.
البته این بیماری چیزی فراتر از این علائم است. عزیزانی که به این اختلال مبتلا هستند، مشکلات مداومی در آرام بودن و تمرکز بر روی افکارشان دارند. به گفته ی سارا یانگ، مغز یک فرد بیش فعال مانند اتاقی است که از صدها تلویزیون و رادیو تشکیل شده و هر کدام از آنها محتوایی متفاوت را با بلندترین صدا پخش می کنند، نه می توان آنها را خاموش کرد و نه امکان کم کردن صدای آنها وجود دارد، در هم از بیرون قفل شده است.
بنابرین شایسته است بجای قضاوت سریع این عزیزان، کمی خود را جای آنها بگذاریم، اگر مغز شما چنین بود، آیا می توانستید به پایان این متن برسید؟
مترجم : معین حبیبی
نظر شما