به گزارش گروه ورزش خبرگزاری سلامت سهراب انتظاری در گفت‌وگو با ایرنا، در مورد آن قهرمانی، اتفاقاتی که در طول لیگ رخ داد، خاطراتش از بازی با فجر و … صحبت‌هایی انجام داد که در زیر می‌خوانید.
به اولین دوره مسابقات لیگ بازگردیم. چه اتفاقی افتاد که پرسپولیس توانست قهرمان لیگ شود؟
آن دوره از بازی ها فصل سختی را پشت سر گذاشتیم و حقمان هم بود که قهرمان شویم. خدا هم با ما بود که توانستیم به حقمان برسیم.
قبل از بازی با فجر فکر می‌کردید قهرمان شوید؟
آن زمان شرایط به نحوی بود که استقلال حتی با کسب یک تساوی هم قهرمان می شد و ما حتما باید می بردیم. قبل از بازی نیز همگی هم‌قسم شدیم با تمام مشکلاتی که بود در این بازی به برتری برسیم که این اتفاق هم رخ داد.
به مشکلات اشاره کردید؟ چه مشکلاتی وجود داشت؟
برای بازی آخر و تقابل با فجر چند بازیکن اصلی ما مصدوم شدند و در این بازی از چند بازیکن سهمیه جوانان و امید در ترکیب استفاده شد. همه استرس داشتیم اما همه چیز دست به دست هم داد تا این اتفاق خوب رقم بخورد.
همزمان پیگیر نتیجه بازی ملوان با استقلال هم بودید؟
بله اما آن زمان مثل الان نبود که بتوان با یک سرچ ساده از نتیجه مطلع شد. ما از جو ورزشگاه فهمیدیم که استقلال گل خورده اما آن گل باعث شد تا استرس ما بیشتر شود.
علی پروین معمولا مربی آرامی بود. آیا در آن بازی نیز همانطور از روی نیمکت کار را دنبال می کرد؟
پروین معمولا مربی‌ای بود که از روی نیمکت تکان نمی خورد اما در آن بازی استرس او را هم گرفته بود اما ابهتش اجازه نمی داد تا اضطرابش را بروز دهد.
در بین دو نیمه چه اتفاقاتی رخ داد و فضای رختکن چطور بود؟
علی پروین یک روانشناس بود و بین دو نیمه معمولا ناصر ابراهیمی حرف می زد. علی پروین هم برخلاف همیشه با وجود اینکه عملکرد خوبی در نیمه نخست نداشتیم و بازی کاملا کسل کننده دنبال می شد به ما گفت که اصلا استرس نداشته و کاری به بازی دیگر هم نداشته باشیم. اگر خدا بخواهد ما قهرمان می‌شویم و به همه ما قوت قلب داد.
در اواسط نیمه دوم هم گل به ثمر رسید…
خدا با ما یار بود و سانتر دقیق حامد را ابراهیم اسدی به زیبایی وارد دروازه کرد. بعد از آن دقایق باقی مانده برای ما مرگبار دنبال شد. تا سوت بازی زده شد. من سال اول حضور در پرسپولیس را تجربه می‌کردم و این باعث افتخار من بود که در اولین سال حضورم در پرسپولیس قهرمان شدم اما بیش از هر چیز برای علی آقا خوشحال شدم.
چرا؟
آن سال علی پروین سختی های زیادی را کشید و صفر تا صد تیم دست خودش بود. او از طرفی دنبال لباس می رفت و از یک طرف دنبال پول برای بازیکنان بود. صفر تا صد تیم دست خود او بود و این قهرمانی با توجه به سختی ها حق او بود و خوشحالم که این اتفاق رخ داد.
خودت هم نقش زیادی در ماندن پرسپولیس در کورس قهرمانی داشتی؟ فکر می کردی پرسپولیس قهرمان شود؟
در آن زمان در چند مقطع اختلاف ما با صدر جدول زیاد شد اما هر بار خدا با ما بود. ما پیش از بازی با فولاد داشتیم از کورس عقب می ماندیم و مسوولان باشگاه هم قصد داشتند برای اینکه شوکی به تیم بدهند ناصر ابراهیمی را از تیم کنار بگذارند و فرد دیگری را جایگزین او کنند. این در حالی بود که ابراهیمی واقعا برای پرسپولیس زحمت می کشید. در گرمای اهواز به مصاف فولاد رفتیم که در نیمه اول فوق العاده بد بودیم. در بین دو نیمه ابراهیمی همه ما را بغل کرد و به ما روحیه داد. من در اوایل نیمه دوم یک گل زدم اما بازی به تساوی کشیده شد. در ثانیه های پایانی بازی هم من توانستم از بین یحیی گل محمدی و نعیم سعداوی عبور و گلزنی کنم که آن گل برای من خیلی شیرین بود و تیم در کورس باقی ماند. در بازی بعد هم به تراکتور رسیدیم که در آن مسابقه گل هم گل زدم و از این بابت خوشحالم.
نظر شما