به گزارش گروه سلامت و بهداشت طبنا(خبرگزاری سلامت) به نقل از clevelandclinic، اختلال هویت تجزیه ای (DID) پیش تر به عنوان اختلال چند شخصیتی شناخته می‌شد. افرادی که از این بیماری رنج می‌برند، یک یا چند شخصیت متناوب که با وجود یا عدم وجود آگاهی فرد، جدا از شخصیت همیشگی بیمار عمل می‌کنند.
(DID) جزو گروه بیماری‌هایی است که به عنوان اختلالات تجزیه ای شناخته می‌شوند. اختلالات تجزیه ای از جمله بیماری‌های روانی ای هستند که به حافظه، اگاهی، شخصیت و ادراک فرد خدشه وارد می‌کنند. عواملی که در حالت عادی به راحتی وظایف خود را انجام داده و به خوبی عمل می‌کنند.
هنگامی‌که یک یا چند مورد از این عوامل دچار اختلال شود، علائم تجزیه ای رخ می‌دهد. این علائم می‌توانند خفیف باشند و در عین حال می‌توانند بسیار شدید نیز باشند بسته به اینکه به چه میزان در زندگی فرد یا کار او اختلال ایجاد می‌کنند.
افرادی که به این اختلال دچار می‌شوند بسیار کمیاب هستند چرا که اختلال هویت تجزیه ای بسیار نادر است. با توجه به گزارشات این بیماری در خانم‌ها نسبت به آقایان دیده شده است.
تاریخچه ای از تراما(نوعی استرس بعد از حادثه) نقشی کلیدی در ایجاد این بیماری بازی می‌کند. نزدیک به نود درصد بیمارانی که دارای (DID) هستند، در گذشته مورد سوء استفاده قرار گرفته اند. تراما معمولا بعد از سوء استفاده عاطفی، فیزیکی و یا جنسی ایجاد می‌شود و حتی میتواند بدلیل تصادفات، بلایای طبیعی و جنگ رخ دهد. از دست دادن فردی در کودکی، مخصوصا والدین و یا دوره‌های طولانی مدت تنهایی بخاطر بیماری می‌توانند از عوامل ایجاد اختلال هویت تجزیه ای باشند.
تجزیه یا تفکیک اغلب به عنوان مکانیسم مقابله ای مورد استفاده قرار می‌گیرد که با استفاده از آن فرد از یک موقعیت استرس زا یا تراماتیک فاصله می‌گیرد و یا یک خاطره ی تراماتیک را از آگاهی عادی اش جدا می‌سازد. این حالت یک راه برای فرد است تا ارتباطش را از دنیای بیرون قطع کند و از آنچه در حال وقوع است فاصله بگیرد.
تفکیک یا تجزیه میتواند به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر درد‌های احساسی یا فیزیکی در موقعیتی تراماتیک و استرس زا برای فرد عمل کند. با جدا کردن خاطرات دردناک از فرآیندهای فکری روزمره، فرد میتواند برای حفظ سطح عملکردی نسبتا سالم از تفکیک استفاده کند، گویی که این تجربه هرگز رخ نداده است.
دوره‌های اختلال هویت تجزیه ای می‌توانند بر اساس رخ دادن تراماهای واقعی یا نمادین شروع شوند. مانند وقایعی خفیف که می‌توانند شامل تصادفی جزعی، بیماری در بزرگسالی و یا استرس باشند. حتی یادآوری خاطرات کودک آزاری برای والدین مثل زمانی که کودک شان به همان سنی رسیده است که آنها این تجربه را داشته اند میتواند آغازگر این دوره‌ها باشد.
فردی که به اختلال هویت تجزیه ای مبتلا است دارای دو یا چند شخصیت متفاوت و متمایز از هم است، یکی شخصیت عادی فرد که به عنوان شخصیت مرکزی و اصلی شناخته می‌شود و دیگر شخصیت‌های فرعی که شخصیت‌های متناوب نامیده می‌شوند. هنگامی‌که شخصیت‌های متناوب کنترل رفتار فرد را بدست می‌گیرند، فرد ممکن است فراموشی را تجربه کند، این یعنی شخصیت اصلی ممکن است از اینکه دیگر شخصیت‌های متناوب چه اعمال و رفتاری انجام داده اند آگاه نباشد و بازه ی زمانی ای که این شخصیت‌ها کنترل را بر دست داشته اند را فراموش کند.
هر شخصیت متناوب، خصوصیات فردی متمایزی مانند گذشته ای شخصی، روش تفکر و ارتباط با محیط اطراف را دارا هستند. این شخصیت‌ها ممکن است جنسیت‌های متفاوت داشته باشند، اسم‌هایشان متفاوت باشد و رفتار و علایق متمایزی نسبت به دیگر شخصیت‌ها از خود بروز دهد. حتی ممکن است شخصیت متناوب دارای آلرژی یا بیماری‌های مختلفی نسبت به شخصیت مرکزی و اصلی باشد.
همانطور که اشاره شد، شخصیت مرکزی میتواند از رفتار و خاطرات دیگر شخصیت‌ها آگاهی داشته باشد یا نداشته باشد. یک اتفاق میتواند منجر به تغییر شخصیت شود.
در برخی موارد، فرد مبتلا به (DID) ممکن است از یک شخصیت متناوب بخصوص نفع ببرد، برای مثال فردی خجالتی میتواند از یک شخصیت متناوب با اعتماد بنفس برای مذاکره در قراردادی استفاده کند.
اما اغلب اختلال هویت تجزیه ای زندگی ای پرهرج و مرج برای فرد و مشکلاتی در روابط شخصی و کاری او ایجاد می‌کند. برای مثال فردی با این اختلال میتواند به طور مداوم افرادی را ملاقات کنند که او را می‌شناسند ولی او، آنها را بجا نمی‌آورد. و یا ممکن در خانه ای سکنا گزیده باشد که بخاطر نمی‌آورد که خریده باشد.
این اختلال علائم مشابه روانشناسی که در دیگر اختلال‌ها دیده می‌شود را داراست. علائمی‌همانند :
- تفاوت در عملکرد فرد، از بسیار پر کاربرد تا ناتوان
- سردرد‌های شدید یا حس درد در دیگر اجزاء بدن
- برون فکنی (تجربه خروج از بدن) احساس اینکه فرد از احساسات یا بدن خود دور است
- احساس اینکه دنیای اطراف غیرواقعی، عجیب و ناشناخته است.
- افسردگی و نوسانات خلقی
- اضطراب
- اختلال در خواب یا خوراک فرد
- اختلال در عملکرد‌های جنسی فرد
- استفاده ریاد از الکل، مواد مخدر و...
- فراموشی
- توهم زایی
- خودآزاری
- خطر خودکشی، هفتاد درصد افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، خودکشی کرده‌اند.
نظر شما