به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری سلامت به نقل از بنیاد فارابی، عضو شورای سیاستگذاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران درباره برپایی چهارمین دوره این رویداد گفت: این المپیاد به لحاظ کیفی، تجربه دوره پیش را دارد. یک دوره منتورینگ را پشت سرگذاشتیم و تجربه‌هایمان را خیلی دقیق مرور کردیم. به دنبال راه‌هایی هستیم که با توجه به اتفاقاتی که در طول این یک سال افتاده و زندگی نوجوانان را دچار تغییر و تحول کرده، بتوانیم کیفیت منتورینگ را بهبود بخشیم.
او افزود: تلاش کردیم نحوه گسترش ایده را تغییر دهیم و تا جای ممکن آن را به‌روز کنیم تا خروجی‌هایمان بتواند پله اول رشد مجموعه‌ای از فیلمسازان جدید باشد.
شیخ‌الاسلامی گفت: به نظر من می‌توان تاریخ کوتاه المپیادهای فیلمسازی را مجموعه‌ای از یک مسیر رو به رشد برای سرمایه‌گذاری روی نوجوانان مستعد دانست. ما بر اساس زمان‌ها و دوره‌های زمانی مختلفی که در آن قرار داشتیم، شیوه‌های مختلفی را تجربه کردیم و هر سال برداشت‌هایی داشتیم که توانسته در سال بعد به ما کمک کند.
او در این باره گفت: سال گذشته ما به یک استقرار درباره دریافت ایده و قرار دادن نوجوانان در محیط فیلمسازی از طریق معاشرت و همزیستی با فیلمسازان معاصر رسیدیم. فکر می‌کنم این مسیری است که المپیاد می‌تواند در آن به شکوفایی برسد و برگزیدگان این دوره‌ها برای ورود به دانشگاه در رشته‌های هنری از طرف نظام آموزشی به رسمیت شناخته شوند و مشکلی نداشته باشند.
عضو شورای برنامه‌ریزی محتوایی المپیاد فیلمسازی نوجوانان کشور اظهار داشت: این المپیاد می‌تواند به دروازه شناخت استعدادهای برتر کشور بدل شود و مسیری که تا به امروز آمده‌ایم، مسیری بسیار سریع بوده و نسبت به اتفاقاتی که در کشور می‌افتد، یک پروژه موفق محسوب می‌شود.
عضو شورای سینمای کودک بنیاد سینمایی فارابی با بیان این که ما نمونه دیگری برای منتورینگ ایده در حوزه فیلمسازی برای نوجوانان نداشته‌ایم که حالا بتوانیم این اتفاق را با آن نمونه مقایسه کنیم و بگوییم چه قدر موفق بوده است، گفت: نظرسنجی‌های ما نشان می‌دهد نوجوانان و فیلمسازان از این تجربه به شدت استقبال کرد‌ه‌اند. و حضور در این رویداد، دوره خوبی برای آنها بوده است.
او ادامه داد: امید می‌رود امسال هم بتوانیم این تجربه را به شکل به‌روزتر و با رعایت مقتضیات این دوره ویژه - که همه ابعادش به دلیل بیماری کرونا با همه دوره‌های جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان و المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران متفاوت است- به شکل موفق پیش ببریم.
شیخ‌الاسلامی افزود: تجربه‌ای که سال گذشته به ابتکار مجموعه بنیاد سینمایی فارابی و انجمن سینمای جوانان ایران انجام شد؛ فقط با استمرار می‌تواند خودش را در منظومه فرهنگی ایران جا بیندازد و معنای جدیدی را از رابطه استاد-شاگردی در سینمای ایران معنی کند.
او بر لزوم فیلم‌دیدن بیشتر توسط نوجوانان در مقام فیلمساز تأکید کرد و در این باره بیان کرد: ما نوجوانانی داریم که اعتماد به نفس کافی و استعداد لازم را برای ساخت فیلم دارند. شاید در سطح بین‌المللی چهره‌های ویژه و برتری هم باشند. دست کم در این دو دوره - به ویژه در نوجوانان دختر- من استعدادهای خیلی خوبی دیدم. اما فقر در دسترسی به فیلم‌های مناسب و نبود نگرش فیلمسازانه به فیلم‌های موجود، شاید مهم‌ترین کمبود این نوجوانان است. ضمن این که نظام آموزشی ما سرشار از کلیشه است و فیلمسازی با کلیشه‌پردازی -دست کم در مراحل اولیه- خیلی سازگاری ندارد.
شیخ‌الاسلامی متذکر شد: من به نوجوانان دو توصیه می‌کنم؛ یکی پرهیز از نگاه کلیشه‌ای و دیگر این که به عنوان فیلمساز، فیلم‌های دیگران را ببینند. منظورم از فیلم‌دیدن، صرفا دیدن فیلم‌های خوب نیست؛ بلکه مدنظرم دیدن همه نوع فیلم است چرا که نوجوان ما باید راه‌های مختلف را در فیلمسازی بشناسد.
عضو شورای سیاستگذاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران تجربه کرونا را تجربه‌ای جدید در دنیا دانست و گفت: ما هنوز نمی‌دانیم این بیماری چه تأثیراتی در ابعاد مختلف زندگی بشر خواهد گذاشت. صدای نوجوانان در این هیاهو خیلی کم شنیده شده است. نگاه ابتدایی سازمان بهداشت جهانی که می‌گفت نسل جدید از این بیماری ایمن هستند؛ باعث شد که ما به تاثیر این بیماری بر زندگی روزمره کودکان و نوجوانان، کمتر توجه کنیم.
او یادآور شد: المپیاد فیلمسازی نوجوانان برای اولین بار در جهان به صورت ویژه همگان را به یک رویداد دعوت می‌کند تا در خلال آن صدای نوجوانان در تقابل با شیوع کرونا شنیده شود و نوجوانان صدای خودشان را به فیلمسازان، جامعه هنری و افکار عمومی برسانند. پیشنهاد من این است که آن تجربه‌های خاص، یگانه و ویژه‌ای که هرکدام از نوجوان‌ها -چه آنها که با تجربه بیماری نزدیکان‌شان مواجه بوده‌اند و چه نوجوانانی که تجربه وحشت و هراس از این بیماری را دارند- در قالب ایده به دبیرخانه المپیاد عرضه کنند تا در نهایت، بتوانیم مجموعه ارزشمندی از نگاه نوجوانان در مواجهه با کرونا را بتوانیم در دبیرخانه این رویداد ثبت کنیم و بهترین و مناسب‌ترین این ایده‌ها را به سمت تبدیل شدن به فیلم یا مجموعه‌های دنباله‌دار اینترنتی هدایت کنیم.
او ادامه داد: امید می‌رود امسال هم بتوانیم این تجربه را به شکل به‌روزتر و با رعایت مقتضیات این دوره ویژه - که همه ابعادش به دلیل بیماری کرونا با همه دوره‌های جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان و المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران متفاوت است- به شکل موفق پیش ببریم.
شیخ‌الاسلامی افزود: تجربه‌ای که سال گذشته به ابتکار مجموعه بنیاد سینمایی فارابی و انجمن سینمای جوانان ایران انجام شد؛ فقط با استمرار می‌تواند خودش را در منظومه فرهنگی ایران جا بیندازد و معنای جدیدی را از رابطه استاد-شاگردی در سینمای ایران معنی کند.
او بر لزوم فیلم‌دیدن بیشتر توسط نوجوانان در مقام فیلمساز تأکید کرد و در این باره بیان کرد: ما نوجوانانی داریم که اعتماد به نفس کافی و استعداد لازم را برای ساخت فیلم دارند. شاید در سطح بین‌المللی چهره‌های ویژه و برتری هم باشند. دست کم در این دو دوره - به ویژه در نوجوانان دختر- من استعدادهای خیلی خوبی دیدم. اما فقر در دسترسی به فیلم‌های مناسب و نبود نگرش فیلمسازانه به فیلم‌های موجود، شاید مهم‌ترین کمبود این نوجوانان است. ضمن این که نظام آموزشی ما سرشار از کلیشه است و فیلمسازی با کلیشه‌پردازی -دست کم در مراحل اولیه- خیلی سازگاری ندارد.
شیخ‌الاسلامی متذکر شد: من به نوجوانان دو توصیه می‌کنم؛ یکی پرهیز از نگاه کلیشه‌ای و دیگر این که به عنوان فیلمساز، فیلم‌های دیگران را ببینند. منظورم از فیلم‌دیدن، صرفا دیدن فیلم‌های خوب نیست؛ بلکه مدنظرم دیدن همه نوع فیلم است چرا که نوجوان ما باید راه‌های مختلف را در فیلمسازی بشناسد.
عضو شورای سیاستگذاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران تجربه کرونا را تجربه‌ای جدید در دنیا دانست و گفت: ما هنوز نمی‌دانیم این بیماری چه تأثیراتی در ابعاد مختلف زندگی بشر خواهد گذاشت. صدای نوجوانان در این هیاهو خیلی کم شنیده شده است. نگاه ابتدایی سازمان بهداشت جهانی که می‌گفت نسل جدید از این بیماری ایمن هستند؛ باعث شد که ما به تاثیر این بیماری بر زندگی روزمره کودکان و نوجوانان، کمتر توجه کنیم.
او یادآور شد: المپیاد فیلمسازی نوجوانان برای اولین بار در جهان به صورت ویژه همگان را به یک رویداد دعوت می‌کند تا در خلال آن صدای نوجوانان در تقابل با شیوع کرونا شنیده شود و نوجوانان صدای خودشان را به فیلمسازان، جامعه هنری و افکار عمومی برسانند. پیشنهاد من این است که آن تجربه‌های خاص، یگانه و ویژه‌ای که هرکدام از نوجوان‌ها -چه آنها که با تجربه بیماری نزدیکان‌شان مواجه بوده‌اند و چه نوجوانانی که تجربه وحشت و هراس از این بیماری را دارند- در قالب ایده به دبیرخانه المپیاد عرضه کنند تا در نهایت، بتوانیم مجموعه ارزشمندی از نگاه نوجوانان در مواجهه با کرونا را بتوانیم در دبیرخانه این رویداد ثبت کنیم و بهترین و مناسب‌ترین این ایده‌ها را به سمت تبدیل شدن به فیلم یا مجموعه‌های دنباله‌دار اینترنتی هدایت کنیم.
نظر شما