به گزارش گروه اجتماعی طبنا(خبرگزاری سلامت)، مرتضی پورمیرزای درباره اخبار و نظرات مختلفی که اخیراً درباره احتمال راهاندازی جایگاه تکثیر در اسارت یوز در سمنان یا یزد مطرح شده گفت: در دست کم ۱۸ سالی که از حفاظت یوزپلنگ آسیایی میگذرد پروژههای متعددی برای بهبود شرایط زیستگاههای یوز تعریف شده بود. شاید نقطه عطف حفاظت از یوزپلنگ آسیایی در ایران، مطالعات و پایشهای جمعیتی با کمک دوربینهای تلهای باشد. از طریق این ابزار کلیدی برای اولینبار اطلاعات قابل اتکایی از کمینه تعداد افراد یوزپلنگ به دست آمد.
سازمان حفاظت محیطزیست در یک قدمی آغاز به کار ایجاد مرکز تکثیر در شرایط نیمه طبیعی در ایران قرار دارد. اعتماد و اعتقاد به خرد جمعی تا این لحظه از سوی سازمان حفاظت محیطزیست قابل ستایش است؛ هر چند باید دید آیا این پروژه با همان کیفیت مورد وفق اکثریت اجرا خواهد شد یا خیر
پورمیرزای تصریح کرد: در زیستگاههای جنوبی یوزپلنگ شامل استانهای کرمان، یزد، اصفهان و خراسان جنوبی از ابتدای دهه ۹۰ تا کنون هیچ فرد جدیدی مشاهده و ثبت نشده است.
وی تشریح کرد: در برخی مناطق مانند پارک ملی کویر، پس از مطالعه در سال ۱۳۸۸ که تنها یک یوزپلنگ تشخیص داده شده بود، دیگر فرد جدیدی شناسایی نشد. در استان یزد افرادی که در ابتدای دهه ۹۰ زاده شده بودند، تنها افرادی بودند که در طول این دهه به صورت مستمر در مقابل دوربینهای تلهای به ثبت رسیدند. همچنین در این دوره هیچگاه زادآوری دیگری در این استان مستند نشد. یوزپلنگهای شناسایی شده در پناهگاه حیاتوحش نایبندان در استان خراسانجنوبی در ابتدای دهه ۹۰، آخرین یوزپلنگهایی بودند که حضورشان در نایبندان مستند شد. علیرغم تلاشهای انجام گرفته تا امروز، وضعیت حضور یوزپلنگ در کرمان و اصفهان همچنان گنگ و ناشناخته است. تنها یک تصویر از یوزپلنگ در اصفهان مقابل دوربینهای تلهای به ثبت رسیده است. به دلایل مختلف، پایش مناطق تحت حفاظت در کرمان تنها یکبار انجام شد که نمیتوان به آن استناد کرد. لاشه یافت شده از یوزپلنگی که در پاییز ۱۳۹۷ در کرمان به مرگ طبیعی تلف شد نیز مربوط به یوزپلنگی بود که پیش از آن، تنها در پناهگاه حیاتوحش نایبندان در خراسانجنوبی به ثبت رسیده بود.
در زیستگاههای جنوبی یوزپلنگ شامل استانهای کرمان، یزد، اصفهان و خراسان جنوبی از ابتدای دهه ۹۰ تا کنون هیچ فرد جدیدی مشاهده و ثبت نشده استمدیرعامل انجمن یوزپلنگ ایرانی گفت: البته شرایط در زیستگاههای شمالی یوزپلنگ متفاوت بوده است. از ابتدای دهه ۹۰ تا سال ۱۳۹۵ تصاویر متعددی از یوزپلنگ در استانهای سمنان، خراسان شمالی و خراسان رضوی به ثبت میرسید. تصاویر به دست آمده از دوربینهای تلهای و عکاسیهای صورت گرفته توسط محیطبانان و حفاظتگران، نشان از زادآوری یوزپلنگ داشت.
پورمیرزای یادآور شد: در نیمه دوم دهه ۹۰، شرایط در زیستگاه شمالی نیز نگرانکننده شد. پس از سال ۱۳۹۶، زادآوری در پناهگاه حیاتوحش میاندشت به ثبت نرسیده است و آخرینبار تصاویری از یک فرد یوزپلنگ در سال ۱۳۹۷ به ثبت رسید که متأسفانه در آبانماه همان سال در تصادف جادهای تلف شد. در حال حاضر، ذخیرهگاه زیستکره توران آخرین زیستگاهی است که کماکان گزارشهای تأیید شدهای از زادآوری دارد.
مدیرعامل انجمن یوزپلنگ ایرانی گفت: تجربه ۱۸ سال حفاظت نشان میدهد علیرغم تلاشهای فراوان در راستای حفاظت از زیستگاهها، جمعیت یوزپلنگ همچنان کاهش پیدا کرده است. در این شرایط، ایجاد جمعیت پشتیبان با بهرهگیری از یوزپلنگهای در اسارت اهمیت ویژهای دارد.
پورمیرزای تصریح کرد: ایجاد جمعیت پشتیبان در کوتاه و میانمدت میبایست تنها به عنوان تضمین حفظ ژن گونه در شرایط نیمهطبیعی مدنظر باشد و از اهمیت حفظ زیستگاه طبیعی و گونههای بومی آن نکاهد. بنابراین توجه به تکثیر افراد حاضر در اسارت به عنوان گزینه مکمل فعالیتهای جاری حفاظتی در مناطق، کاملاً ضروری به نظر میرسد.
نظر شما