به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، باید توجه کرد که کودکان در تصادفات به شدت آسیب‌پذیر هستند؛ به‌طوریکه هرساله صدها کودک در اثر تصادف‌های جاده‌ای جان خود را از دست داده یا مجروح می‌شوند، اما متأسفانه تعدادی از والدین هیچ‌گاه تصور نمی¬کنند که ممکن است روزی کودکان آنها دچار حادثه شوند و به هشدارها توجه ندارند. درحالیکه احتیاط شرط اول ایمنی است. هر قدر هم که در رانندگی تجربه دارید، باز هم احتیاط کنید. احتیاط کردن در رانندگی نشانه ترس یا کم تجربگی نیست، بلکه علامت و نشانه علاقه‌مندی شما به جان و مال خودتان و دیگران است. تحقیقات در مورد مرگ‌ومیر کودکان در تصادفات رانندگی نشان داده از هر سه مرگ در این حوادث، مرگ یک کودک به علت نبستن کمربند ایمنی مناسب یا عدم استفاده از صندلی مخصوص کودک در اتومبیل است.
در طول تعطیلات کودکان وقت بیشتری را برای بازی صرف می‌کنند؛ در مواقعی که برای رفع خستگی در کنار جاده و یا خیابان پارک می‌کنید، مراقب بازی کودکان خود باشید؛ زیرا آنها از خطرات اطراف خود آگاهی ندارند و ممکن است دچار آسیب شوند. گوشزد کردن این نکته به کودکان که «مراقب اطراف باشید» نمی‌تواند از خطرات و آسیب‌ها جلوگیری کند؛ بنابراین خودتان مراقب اوضاع باشید تا از گم شدن و آسیب دیدن کودکان در طول سفر جلوگیری کنید.
کودکان و نوجوانان را هرگز داخل ماشین تنها نگذارید، حتی در مواقعی که اتومبیل خاموش است. چون ممکن است ناآگاهانه ترمزدستی را خلاص کنند یا از داخل خودرو ربوده شوند و یا در آب و هوای گرم دچار گرمازدگی شوند. به هیچ وجه حتی در صورت خاموش بودن خودرو، قبل از رسیدن کودکان به سن قانونی و گرفتن گواهینامه، به کودک اجازه نشستن پشت فرمان خودرو را ندهید. کودک در داخل خودرو نباید روی پای کسی بنشیند. چون در صورت توقف ناگهانی خودرو، فرد قادر به حفظ کودک نیست و ممکن است از پنجره به بیرون پرتاب شود و یا صورت او به داشبورد برخورد کند.
هنگام شیر دادن به کودک نیز باید ماشین را متوقف کرد. زیرا در صورت تصادف یا ترمز ناگهانی وزن مادر روی کودک می‌افتد و باعث وارد شدن آسیب به او می‌شود. کودکان نباید روی صندلی خودرو و یا داخل خودروی در حال حرکت بایستند، عقب خودرو دراز بکشند و یا دست یا سر خود را از شیشه خودرو بیرون بیاورند. درتصادفات در سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت، کودکی که وضعیت مناسبی نداشته باشد، می‌تواند با نیروی ۶۰ - ۳۰ برابر وزن خود به جلو پرتاب شود که می‌تواند به بیرون از خودرو پرتاب شده و آسیب جدی ببیند.
برای سوار و پیاده شدن از خودرو باید از درهای سمت راست (به سمت پیاده‌رو) استفاده کرد. کودکان هنگام سوار شدن به خودرو باید تحت نظارت والدین و بزرگ‌ترها، اول سوار خودرو شوند و برای پیاده شدن اول باید بزرگ‌ترها پیاده شوند و بعد کودکان. هنگام بستن درب خودرو نیز باید مواظب بود انگشتان کودکان لای در نماند.
کودکان نسبت به بزرگسالان به ایمنی بیشتری نیاز دارند، یک ترمز شدید، یک تصادف با سرعت ۴۰ کیلومتر در ساعت کافی است که به کودکی که در اتومبیل نشسته، صدمه وارد شود. هرساله کودکان به خاطر عدم استفاده از کمربند ایمنی یا عدم کاربرد صحیح سایر تجهیزات ایمنی کودک، کشته یا زخمی‌می‌شوند. جسم کوچک به محافظت بیشتری نیاز دارد، سر کودک در مقایسه با بدنش بزرگ و سنگین و گردن او آسیب‌پذیر است. وقتی یک خودرو تصادف می‌کند، سر کودک با شدت تمام به جلو و عقب پرتاب می‌شود. برای آنکه کودک چنین فشار شدیدی را تحمل نکند به محافظت بیشتر در خودرو نیاز دارد.
همه کودکان در دو سال اول زندگی برای مسافرت با خودرو باید طوری در صندلی کودک قرار گیرند که روی بچه به سمت عقب باشد، اگر روی بچه به سمت جلوی خودرو باشد هنگام ترمز ناگهانی سر کودک از عقب به پشتی صندلی برخورد می‌کند و چون عضلات سر و گردن کودک به‌اندازه کافی قوی نیست، ممکن است گردن او در تصادف آسیب ببیند. کودکانی که در یک صندلی کودک رو به جلو قرار گرفته باشند، پنج برابر بیشتر از کودکانی که در صندلی کودک رو به عقب نشسته باشند، در معرض کشته یا زخمی‌شدن قرار دارند.
زمانی که کودک دو ساله شد و وزنش به حدود ۱۰-۱۲ کیلوگرم رسید، می‌توان وضعیت صندلی را رو به جلو تغییر داد. بچه‌ها باید تا ۴-۵ سالگی و تا وزن حدود ۱۸-۲۰ کیلوگرم، از صندلی کودک استفاده کنند. در خودروهای کرایه، قطار و هواپیما نیز کودک باید در صندلی مخصوص بنشیند، اگر چنین امکانی وجود ندارد، والدین می‌توانند صندلی کودک را همراه ببرند و آن را در محل مناسب نصب کنند. زمانی که قد کودک به حداقل حدود یک متر و وزنش به حدود ۲۰ کیلوگرم رسید، می‌توان او را در یک صندلی حمایتی اصلاح کننده قد کودک همراه با کمربند گذاشت تا کمربند خودرو جلوی صورت و گردن کودک را نگیرد، اندازه‌اش شود و به طور صحیح قرار گیرد. کمربند ایمنی برای کودکان حدود ۱۰ سال و بالاتر با وزن ۳۰ کیلوگرم و بیشتر و با قد بلندتر از ۱۴۵ سانتی‌متر استفاده می‌شود.
زمانی که کودک توانست در طول سفر در صندلی پشت خودرو و به طور مناسب و صحیح بنشیند و پاهایش کاملا در کف خودرو قرار گیرد، می‌توان به او آموزش داد تا از کمربند ایمنی خودرو استفاده کند. این کمربندها کودک را از پرت شدن به هنگام تصادف حفظ کرده، نیروهای ناشی از ضربه را در سطح بدن کودک توزیع می‌کند و امکان ایجاد آسیب‌های سنگین را کاهش می‌دهد. کمربند ایمنی باید در محلی باشد که یک قسمت آن از روی شانه و نوار دیگر آن از روی شکم عبور کند. بستن کمربند ایمنی خودرو خطر پرت شدن از وسیله نقلیه و ایجاد آسیب‌های مرگ‌بار یا سنگین کودکان ۱۰ سال یا بالاتر را به میزان ۴۰ تا ۶۵ درصد کاهش می‌دهد.(ایسنا)
نظر شما