به گزارش گروه بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت، به تاخیر افتادن تاریخ برگزاری مراسمات عروسی و یا لغو آن یکی از مشکلاتی بود که با شیوع ویروس کرونا گریبانگیر خانوده‌ها شد. این موضوع برای برخی از خانواده‌های ایرانی که در برگزاری مراسم ازدواج پایبند به رسومات هستند، سخت بود و آن‌ها را با چالش‌های جدیدی مواجه کرد. زوج‌های جوانی که با شوق بسیار برای خرید، برنامه‌ریزی مراسم و دعوت از مهمان‌ها تلاش می‌کردند اکنون با مفهوم جدیدی به نام آغاز زندگی مشترک بدون برگزاری مراسم عروسی روبه رو شدند. برخوردها متفاوت بود. عده‌ای تصمیم گرفتند منتظر بمانند تا شرایط عادی شود که البته طولانی شدن دوران نامزدی هم می‌تواند آسیب‌زا باشد. برخی به مراسم مختصر قناعت کرده و مراسم را زمان دیگری موکول کردند. اما مشکل اصلی در خانواده‌هایی رخ می‌دهد که نمیتوانند به تصمیمی واحد برسند. شاید یکی از دلایل آن پایبندی به سنت و ترس از قضاوت مردم در عمل نکردن به مراسمات رایج باشد. در این گزارش در گفت و گو با یک روانشناس تبعات روانی این موضوع را بررسی کردیم که در ادامه می‌خوانید.
وضعیت نابه سامان تالارها
با چند تالار در نقاط مختلف تهران تماس گرفته و وضعیت برگزاری مراسم عروسی را از آن‌ها جویا شدیم.
حمزه وفایی مدیریت تالار «الیزه» در این خصوص گفت: فعلا مراسمی برگزار نمی‌کنیم و فقط تاریخ مراسمات قبلی را تغییر می‌دهیم. البته در عید فطر به ما اطلاع دادند که با ثبت نام در سایت وزارت بهداشت و رعایت پروتکل‌های بهداشتی می‌توانیم مراسمات را برگزار کنیم. ما هم تمام موارد را رعایت کردیم اما هنوز اطلاعیه‌ای از سوی اتحادیه برای ما ارسال نشده است. ما شنیده‌ایم که در برخی از تالارها مراسم برگزار می‌شود اما تکلیف ما مشخص نیست.
عباس علی‌پور مدیریت تالار «طوبی» هم توضیح داد: پروتکل‌های بهداشتی از سوی اتحادیه به ما ابلاغ شده است و از تاریخ ۲۲ خرداد اقدام به برگزاری مراسم می‌کنیم. در این مدت هم حقوق و بیمه پرسنل پرداخت شده اما تا کنون حمایتی از سوی اتحادیه صورت نگرفته است. قرار شده وام بدهند که هنوز چیزی پرداخت نشده است.
ابراهی مدیریت تالار «جشن من» هم اعلام کرد که فعلا مراسمی برگزار نمی‌کنند و فقط مشغول رزرو درخواست مراجعین هستند.
تصمیم گرفتیم وضعیت تالارهای عروسی را از رئیس صنف تالاردارها پیگیری کنیم. خسرو ابراهیمی‌نیا؛ نائب رئیس اصناف تهران و رییس صنف تالاردارها در پاسخ گفت: تالاردارها برای اعتراض به شرایط به اتحادیه مراجع می‌کنند و اعتراض دارند که چطور رستوران‌ها در حال برگزاری مهمانی هستند حتی دفترخانه‌های ازدواج هم برقرار هستند اما تالارهایی که می‌توانند فاصله‌گذاری اجتماعی و پرتوکل‌های بهداشتی را رعایت کنند باید شش ماه تعطیل باشند؟ من هم جوابی برایشان ندارم.
البته رئیس صنف تالاردارها پاسخگوی سوالات دیگر ما نبود!
عشق در روزهای کرونا
ارمغان ایازی و نیما قلی‌زاده زوجی هستند که شیوع ویروس کرونا باعث شد زندگی مشترک خود را بدون برگزاری مراسم مفصل عروسی آغاز کنند. ارمغان توضیح داد: ما یک سال نامزد بودیم و سه هفته مانده به عروسی، کرونا در کشور شدت گرفت. همان زمان با توافق خانواده‌ها تاریخ عروسی از اسفندماه به خرداد تغییر کرد که در نهایت مجبور به لغو مراسم شدیم.
او احساس خود از لغو مراسم را اینگونه شرح داد: مشکلی که برای من به وجود آمد بیشتر از لحاظ روحی بود. حسرت تجربه مراسم عروسی در من وجود دارد اما استرس خاصی نداشتم. هر دو خانواده همراهی کردند و با حضور نزدیکان مراسم مختصری گرفتیم و زندگی مشترکمان را آغاز کردیم. خانواده‌ها به ما می‌گفتند که استرس نداشته باشید و از لغو شدن مراسم عروسی ناراحت نشوید. از حرف مردم هم نترسیدم. تصمیم داریم بعد از عادی‌شدن شرایط مراسم محدودتر با حضور اقوام درجه یک برگزار کنیم.
در این میان زوج‌های دیگری هستند که تاریخ مراسم عروسی آن‌ها در روزهای پیش‌رو است. شقایق گلی‌گردیان و علیرضا مردانه از این دست افراد هستند. شقایق و علیرضا در آذر ماه ۱۳۹۸ دوران نامزدی خود را آغاز کردند و تیرماه ۱۳۹۹ را برای مراسم انتخاب کردند. از آن‌ها درخصوص امکان لغو مراسم و مشکلاتی که با آن مواجه هستند، پرسیدیم که جواب دادند: اگر مراسم لغو شود فکر نمی‌کنم مشکل خاصی باشد فقط ناراحتی از این بابت که عروسی نداریم آزاردهنده است. کمی از لغو شدن می‌ترسیم و اضطراب داریم. البته اگر نشد هم با یک مهمانی مختصر زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنیم. این مساله هم در خانواده‌ها مطرح شده و خانواده عروس مشکلی ندارند اما خانواده داماد دوست دارند مراسم برگزار شود. فکر می‌کنیم اگر مراسم برگزار شود از ۴۰۰ مهمان حداقل ۳۰۰ نفر در مراسم حضور داشته باشند. البته از ضرر مالی می‌ترسیم اما چاره‌ای نداریم.
داستان ازدواج در روزهای کرونا نمونه‌های دیگری هم دارد. اعظم و محمدرضا ملکوتی‌خواه از آن دسته زوج‌هایی هستند که در دروان کرونا نامزد کردند. اعظم گفت: دوران آشنایی ما طولانی شد و منتظر بودیم که در روزهای عید نوروز شیوع کرونا تمام شود تا به صورت رسمی نامزد کنیم که این اتفاق نیافتاد. تا نیمه شعبان هم صبر کردیم اما در نهایت مجبور شدیم با تعداد کمی از اقوام نزدیک و عقد محضری دوران نامزدی را آغاز کنیم. عجله‌ای برای برگزاری مراسم عروسی نداریم و تا عادی شدن شرایط صبر می‌کنیم. می‌توان در شرایط کنونی برخی رسومات را به تعویق انداخت مثلا ما خرید عقد نداشتیم و یک‌سری رسومات را به بعد موکول کردیم.
کرونا اما زندگی برخی از عروس و دامادها را دچار چالش کرد. الهام و کاظم که یک‌سالی است نامزد هستند مجبور شدند به دلیل شیوع کرونا تاریخ مراسم عروسی را از خرداد به مرداد تغییر بدهند. الهام به تاثیر مشکلات اقتصادی حاصل از کرونا در به تاخیر افتادن ازدواجشان اشاره کرد و گفت: با شیوع کرونا وضعیت کار همسرم نابه سامان شد و از طرفی با افزایش تورم در خرید جهزیه هم به مشکل خوردم.
او ادامه داد: نظر خانواده من و همسرم این است که دوران نامزدی یک سال دیگر ادامه پیدا کند. اما همسرم نمی‌خواهد دوران نامزدی طولانی شود. خانواده‌ها با اینکه زندگی مشترکمان را آغاز کنیم و بعد از کرونا عروسی بگیریم، مخالفت می‌کنند. درواقع نگران حرف مردم هستند. من اما فکر می‌کنم طولانی شدن دوران نامزدی باعث ایجاد اختلاف می‌شود. از ضرر مالی حاصل از برگزار شدن مراسم و حضور نداشتن تعداد زیادی از مهمان‌ها می‌ترسیم.
کاظم از تصمیم خود نسبت به برگزاری مراسم عروسی در شرایط ادامه‌‌دار شدن کرونا می‌گوید: مدتی صبر می‌کنم و اگر شرایط عادی شد جشن می‌گیریم اما اگر ادامه پیدا کرد به مراسمی مختصر و خانوادگی اکتفا می‌کنیم و زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنیم. از شروع زندگی بدون مراسم و برگزاری آن پس از کرونا خوشم نمی‌آید دوست دارم با مراسم زندگی خودمان را آغاز کنیم حتی مراسمی مختصر.
همدلی کلید عبور از بحران
این تفاوت در برخورد آدم‌ها در مواجهه با بحران بهانه گفت و گو با فرزانه احمدی؛ دکتری تخصصی مشاوره و زوج درمانگر شد.
فرزانه احمدی؛ روانشناس در خصوص تبعات روانی و مشکلات حاصل از به تاخیر افتادن ازدواج‌ها به دلیل شیوع کرونا گفت: مشکلات ایجاد شده در اثر این اتفاق در هر خانواده و میزان آسیب‌پذیری افراد باهم متفاوت است. باید ببینیم افراد چقدر نسبت به این مسائل حساس هستند، چطور تربیت شده‌اند و چقدر مثبت‌نگر بوده و نگاه عمیقی به زندگی دارند. شرایط ایجاد شده وضعیتی بحرانی است. بحران هم نوعی آشفتگی است که می‌تواند مستقیم و غیرمستقیم باشد. در بحران مستقیم فرد دچار مشکل می‌شود اما کرونا بحران غیرمستقیمی است که بر جوامع اثر می‌گذارد. در بحران‌های از این دست که همه‌گیر هستند، آسیب‌پذیری افراد باهم متفاوت است و به درک افراد از شرایط ارتباط دارد. برای مثال مراجعی داشتم که آقا پرسنل یک کشتی بود و گاهی حتی یک ماه از همسرش دور بود. همسر او از اینکه در روز تولدش تنها بود نارحت شد و برای خود بحران ساخت. این مساله به تاثیر خانواده در آسیب‌پذیر شدن فرد و کوتاهی خود او در کسب مهارت مواجهه با بحران بازمی‌گردد. باید دید تعریف فاجعه در نزد فرد آسیب‌پذیر چیست؟ در نگاه این خانم مساله به اندازه‌ای بزرگ است که زندگی او مختل می‌شود. در شرایط کرونا هم میزان آسیب‌پذیری افراد به درک آن‌ها از دنیا بستگی دارد و ما باید هیجاناتمان را مدیریت کنیم.
او ادامه داد: آدم‌ها در بحران‌ها محک زده می‌شوند. خانواده‌ها باید امیدوار باشند و از کاه کوه نسازند. مدیریت هیجان در این شرایط بسیار اهمیت دارد. کرونا شرایط جدیدی به وجود آورد اما بحران همیشه وجود داشته فقط شدت و ضعف آن متفاوت است. ماید برای مواجهه با آن مجهز باشیم. اول از همه به کسب اطلاعات از شرایط موجود، ویروس و وضعیت دنیا و کشور نیاز داریم. بعد در نظر بگیریم که میان برگزاری عروسی و باعث آسیب به دیگران شدن و یا برگزار نکردن آن کدام اهمیت دارد. البته این موضوع به خودخواه بودن افراد هم بستگی دارد. بخشی از این خودخواهی به دلیل نداشتن دانش کافی است. بخشی هم فرهنگی و به دلیل غلبه سنت‌ها بر دانش در برخی خانواده‌ها است. در این شرایط که دنیا درگیر بحران کرونا است من نباید تنها به خودم فکر کنم.
این زوج درمانگر با اشاره به نحوه کنار آمدن با شرایط بحرانی، افزود: در مواجهه با بحران فرد پنج مرحله را پشت سر می‌گذارد. مرحله اول انکار شرایط موجود است. با گذاشتن زمان به مرحله خشم می‌رسد و مدام ابراز ناراحتی می‌کند. در مرحله بعد فرد وارد بخش سرزنش خود و دیگران می‌شود و به دنبال مقصر است. چهارمین واکنش، شکست است که فرد احساس درماندگی دارد. آخرین واکنش، پذیرش و پیدا کردن راهکار است. زمانی که این پنج مرحله در هر فرد طول می‌کشد برای آدم‌ها متفاوت است. هرچقدر که بتوانید سریع‌تر مراحل را پشتسر بگذارید و به پذیرش برسید نشاندهنده درک و شعور شما است. کسب دانش و اطلاعات از وضعیت می‌تواند ما را به آن درک برساند.
فرزانه احمدی توضیح داد: یک راهکار برای رسیدن به مرحله پذیرش بحران، همدلی است. همچنین افراد باید نگرش و بینش خود را وسیع کنند. این به وسیله کسب مهارت‌هایی نظیر مدیریت هیجان امکان پذیر است. فردی که در بحران است اگر از قبل مهارت لازم را کسب کرده باشد زودتر به پذیرش می‌رسد. البته بخشی از عدم کنترل هیجان در مواقع بحرانی به کمبودهایی که افراد در زندگی داشته‌اند مرتبط است. اینکه خانواده اجازه شناخت و تجربه سختی به فرزند خود نداده‌اند. در حال حاضر هم همدلی می‌تواند به خانواده‌ها کمک کند. باید به هم کمک کنیم تا این پنج مرحله را پشتسر بگذاریم.
در بخش بعدی گفت و گو از خانواده‌هایی صحبت کردیم که جوان‌ترها با شروع زندگی مشترک بدون برگزاری مراسم موافق بودند اما خانواده‌ها مخالفت می‌کنند. فرزانه احمدی در تشریح دلایل این اتفاق عنوان کرد: بخشی از این برخورد دلایل فرهنگی دارد. اما یکی از دلایل هم اقتصادی است. مثلا اگر هزینه ازدواج من به عنوان داماد برعهده پدرم است نمی‌توانم مخالفت چندانی با نظر خانواده داشته باشم اما باید همدلی کنم. حداقل عروس و داماد با یک‌دیگر همدلی کنند و به هم انرژی بدهند. زمانی که فرد در تمام مراحل زندگی به خانواده وابسته بوده و نمی‌تواند به تنهایی مسئولیت‌پذیر باشد، خانواده هم چون همیشه همه هزینه‌ها را تقبل کرده است، نسبت به او احساس مالکیت پیدا می‌کند. این مشکل در کشور ما زیاد است. افراد باید مهارت گفت‌وگو با پدر و مادر را کسب کنند. حتی فرد ممکن است به استقلال مالی هم برسد اما در برابر گفت‌و گو با پدر و مادر خود ناتوان باشد. بحران همیشه در زندگی بوده اما خانواده اجازه نداده‌اند فرزند درکی از مواجهه با بحران داشته باشد.
احمدی درخصوص مرحله بعد از پذیرش بحران، توضیح داد: پس از آنکه شرایط را پذیرفتیم باید اتفاقات را اولویت‌بندی کنیم. بعد نسبت به شرایط حساس باشیم و درنظر بگیریم که برگزاری جشن شادی من چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد. درواقع حقایق را بشناسیم و ببینیم که چطور باید با آن‌ها برخورد کرد و به جای غصه خوردن حل مساله کنیم. درواقع هوش هیجانی باید به تعادل برسد. بخشی به دلبستگی بین فرزند و مادر یا مراقب ارتباط دارد. فردی که با دلبستگی ایمن بزرگ شود می‌تواند هیجانات خود را کنترل کند. در حالت دلبستگی ناایمن فرد به شدت به خانواده وابسته است. در یکی از موارد دلبستگی ناایمن فرد از مطرح کردن یک موضوع با خانواده می‌ترسد و دچار اضطراب می‌شود. پیشنهاد من این است که با تعداد مهمان خیلی کم و با کم‌کردن زرق و برق مراسم مختصری گرفته شود و عکس و فیلمی هم باشد. درواقع افراد درک خوبی از شرایط داشته و تصمیم درست بگیرند. درآینده هم خاطره‌ای شیرین برای تعریف کردن دارند.
او در پایان تاکید کرد: خانواده‌هایی که مشکلات جدی دارند و شرایط حل مساله با گفت و گو وجود ندارد بهتر است به مشاور مراجعه کنند. اما پیشنهاد من این است که جوان‌هایی که در شروع زندگی مشترک خود با بحران کرونا مواجه شده‌اند باید خود را مجهز به مهارت‌های لازم کنند. شدت آشفتگی باید متناسب با اتفاق باشد و آشفتگی بیش از حد نشاندهنده مضطرب بودن فرد است. البته فرد مقابل می‌تواند با همدلی و توجه، اضطراب همسرش را کم کند. ما باید همدلی کردن را یادبگیریم. همدلی یعنی درک طرف مقابل و قرارگرفتن در جایگاه او. تمام مواردی که اشاره کردیم به خانواده‌ها کمک می‌کند تا متوجه کمبودها شده و به سمت کسب مهارت بروند تا پنج مرحله مواجهه با بحران را سریع‌تر پشتسر بگذارند.
به تعبیر پزشکان ویروس کرونا ویروس چموشی است که هنوز ناشناخته‌های بسیاری در مورد آن وجود دارد. اما محققان اصلی‌ترین شیوه انتقال ویروس را از طریق ذراتی عنوان کرده‌اند که در اثر عطسه و یا سرفه فرد مبتلا در هوا پخش می‌شود. راهکار سازمان بهداشت جهانی برای کنترل ویروس نیز دوری از تجمعات بود. خانواده‌ها بهتر است با در نظر گرفتن این موارد نسبت به برگزاری مراسم عروسی تصمیم بگیرند.
عشق در روزهای کرونا
ارمغان ایازی و نیما قلی‌زاده زوجی هستند که شیوع ویروس کرونا باعث شد زندگی مشترک خود را بدون برگزاری مراسم مفصل عروسی آغاز کنند. ارمغان توضیح داد: ما یک سال نامزد بودیم و سه هفته مانده به عروسی، کرونا در کشور شدت گرفت. همان زمان با توافق خانواده‌ها تاریخ عروسی از اسفندماه به خرداد تغییر کرد که در نهایت مجبور به لغو مراسم شدیم.
او احساس خود از لغو مراسم را اینگونه شرح داد: مشکلی که برای من به وجود آمد بیشتر از لحاظ روحی بود. حسرت تجربه مراسم عروسی در من وجود دارد اما استرس خاصی نداشتم. هر دو خانواده همراهی کردند و با حضور نزدیکان مراسم مختصری گرفتیم و زندگی مشترکمان را آغاز کردیم. خانواده‌ها به ما می‌گفتند که استرس نداشته باشید و از لغو شدن مراسم عروسی ناراحت نشوید. از حرف مردم هم نترسیدم. تصمیم داریم بعد از عادی‌شدن شرایط مراسم محدودتر با حضور اقوام درجه یک برگزار کنیم.
در این میان زوج‌های دیگری هستند که تاریخ مراسم عروسی آن‌ها در روزهای پیش‌رو است. شقایق گلی‌گردیان و علیرضا مردانه از این دست افراد هستند. شقایق و علیرضا در آذر ماه ۱۳۹۸ دوران نامزدی خود را آغاز کردند و تیرماه ۱۳۹۹ را برای مراسم انتخاب کردند. از آن‌ها درخصوص امکان لغو مراسم و مشکلاتی که با آن مواجه هستند، پرسیدیم که جواب دادند: اگر مراسم لغو شود فکر نمی‌کنم مشکل خاصی باشد فقط ناراحتی از این بابت که عروسی نداریم آزاردهنده است. کمی از لغو شدن می‌ترسیم و اضطراب داریم. البته اگر نشد هم با یک مهمانی مختصر زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنیم. این مساله هم در خانواده‌ها مطرح شده و خانواده عروس مشکلی ندارند اما خانواده داماد دوست دارند مراسم برگزار شود. فکر می‌کنیم اگر مراسم برگزار شود از ۴۰۰ مهمان حداقل ۳۰۰ نفر در مراسم حضور داشته باشند. البته از ضرر مالی می‌ترسیم اما چاره‌ای نداریم.
داستان ازدواج در روزهای کرونا نمونه‌های دیگری هم دارد. اعظم و محمدرضا ملکوتی‌خواه از آن دسته زوج‌هایی هستند که در دروان کرونا نامزد کردند. اعظم گفت: دوران آشنایی ما طولانی شد و منتظر بودیم که در روزهای عید نوروز شیوع کرونا تمام شود تا به صورت رسمی نامزد کنیم که این اتفاق نیافتاد. تا نیمه شعبان هم صبر کردیم اما در نهایت مجبور شدیم با تعداد کمی از اقوام نزدیک و عقد محضری دوران نامزدی را آغاز کنیم. عجله‌ای برای برگزاری مراسم عروسی نداریم و تا عادی شدن شرایط صبر می‌کنیم. می‌توان در شرایط کنونی برخی رسومات را به تعویق انداخت مثلا ما خرید عقد نداشتیم و یک‌سری رسومات را به بعد موکول کردیم.
کرونا اما زندگی برخی از عروس و دامادها را دچار چالش کرد. الهام و کاظم که یک‌سالی است نامزد هستند مجبور شدند به دلیل شیوع کرونا تاریخ مراسم عروسی را از خرداد به مرداد تغییر بدهند. الهام به تاثیر مشکلات اقتصادی حاصل از کرونا در به تاخیر افتادن ازدواجشان اشاره کرد و گفت: با شیوع کرونا وضعیت کار همسرم نابه سامان شد و از طرفی با افزایش تورم در خرید جهزیه هم به مشکل خوردم.
او ادامه داد: نظر خانواده من و همسرم این است که دوران نامزدی یک سال دیگر ادامه پیدا کند. اما همسرم نمی‌خواهد دوران نامزدی طولانی شود. خانواده‌ها با اینکه زندگی مشترکمان را آغاز کنیم و بعد از کرونا عروسی بگیریم، مخالفت می‌کنند. درواقع نگران حرف مردم هستند. من اما فکر می‌کنم طولانی شدن دوران نامزدی باعث ایجاد اختلاف می‌شود. از ضرر مالی حاصل از برگزار شدن مراسم و حضور نداشتن تعداد زیادی از مهمان‌ها می‌ترسیم.
کاظم از تصمیم خود نسبت به برگزاری مراسم عروسی در شرایط ادامه‌‌دار شدن کرونا می‌گوید: مدتی صبر می‌کنم و اگر شرایط عادی شد جشن می‌گیریم اما اگر ادامه پیدا کرد به مراسمی مختصر و خانوادگی اکتفا می‌کنیم و زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنیم. از شروع زندگی بدون مراسم و برگزاری آن پس از کرونا خوشم نمی‌آید دوست دارم با مراسم زندگی خودمان را آغاز کنیم حتی مراسمی مختصر.
همدلی کلید عبور از بحران
این تفاوت در برخورد آدم‌ها در مواجهه با بحران بهانه گفت و گو با فرزانه احمدی؛ دکتری تخصصی مشاوره و زوج درمانگر شد.
فرزانه احمدی؛ روانشناس در خصوص تبعات روانی و مشکلات حاصل از به تاخیر افتادن ازدواج‌ها به دلیل شیوع کرونا گفت: مشکلات ایجاد شده در اثر این اتفاق در هر خانواده و میزان آسیب‌پذیری افراد باهم متفاوت است. باید ببینیم افراد چقدر نسبت به این مسائل حساس هستند، چطور تربیت شده‌اند و چقدر مثبت‌نگر بوده و نگاه عمیقی به زندگی دارند. شرایط ایجاد شده وضعیتی بحرانی است. بحران هم نوعی آشفتگی است که می‌تواند مستقیم و غیرمستقیم باشد. در بحران مستقیم فرد دچار مشکل می‌شود اما کرونا بحران غیرمستقیمی است که بر جوامع اثر می‌گذارد. در بحران‌های از این دست که همه‌گیر هستند، آسیب‌پذیری افراد باهم متفاوت است و به درک افراد از شرایط ارتباط دارد. برای مثال مراجعی داشتم که آقا پرسنل یک کشتی بود و گاهی حتی یک ماه از همسرش دور بود. همسر او از اینکه در روز تولدش تنها بود نارحت شد و برای خود بحران ساخت. این مساله به تاثیر خانواده در آسیب‌پذیر شدن فرد و کوتاهی خود او در کسب مهارت مواجهه با بحران بازمی‌گردد. باید دید تعریف فاجعه در نزد فرد آسیب‌پذیر چیست؟ در نگاه این خانم مساله به اندازه‌ای بزرگ است که زندگی او مختل می‌شود. در شرایط کرونا هم میزان آسیب‌پذیری افراد به درک آن‌ها از دنیا بستگی دارد و ما باید هیجاناتمان را مدیریت کنیم.
او ادامه داد: آدم‌ها در بحران‌ها محک زده می‌شوند. خانواده‌ها باید امیدوار باشند و از کاه کوه نسازند. مدیریت هیجان در این شرایط بسیار اهمیت دارد. کرونا شرایط جدیدی به وجود آورد اما بحران همیشه وجود داشته فقط شدت و ضعف آن متفاوت است. ماید برای مواجهه با آن مجهز باشیم. اول از همه به کسب اطلاعات از شرایط موجود، ویروس و وضعیت دنیا و کشور نیاز داریم. بعد در نظر بگیریم که میان برگزاری عروسی و باعث آسیب به دیگران شدن و یا برگزار نکردن آن کدام اهمیت دارد. البته این موضوع به خودخواه بودن افراد هم بستگی دارد. بخشی از این خودخواهی به دلیل نداشتن دانش کافی است. بخشی هم فرهنگی و به دلیل غلبه سنت‌ها بر دانش در برخی خانواده‌ها است. در این شرایط که دنیا درگیر بحران کرونا است من نباید تنها به خودم فکر کنم.
این زوج درمانگر با اشاره به نحوه کنار آمدن با شرایط بحرانی، افزود: در مواجهه با بحران فرد پنج مرحله را پشت سر می‌گذارد. مرحله اول انکار شرایط موجود است. با گذاشتن زمان به مرحله خشم می‌رسد و مدام ابراز ناراحتی می‌کند. در مرحله بعد فرد وارد بخش سرزنش خود و دیگران می‌شود و به دنبال مقصر است. چهارمین واکنش، شکست است که فرد احساس درماندگی دارد. آخرین واکنش، پذیرش و پیدا کردن راهکار است. زمانی که این پنج مرحله در هر فرد طول می‌کشد برای آدم‌ها متفاوت است. هرچقدر که بتوانید سریع‌تر مراحل را پشتسر بگذارید و به پذیرش برسید نشاندهنده درک و شعور شما است. کسب دانش و اطلاعات از وضعیت می‌تواند ما را به آن درک برساند.
فرزانه احمدی توضیح داد: یک راهکار برای رسیدن به مرحله پذیرش بحران، همدلی است. همچنین افراد باید نگرش و بینش خود را وسیع کنند. این به وسیله کسب مهارت‌هایی نظیر مدیریت هیجان امکان پذیر است. فردی که در بحران است اگر از قبل مهارت لازم را کسب کرده باشد زودتر به پذیرش می‌رسد. البته بخشی از عدم کنترل هیجان در مواقع بحرانی به کمبودهایی که افراد در زندگی داشته‌اند مرتبط است. اینکه خانواده اجازه شناخت و تجربه سختی به فرزند خود نداده‌اند. در حال حاضر هم همدلی می‌تواند به خانواده‌ها کمک کند. باید به هم کمک کنیم تا این پنج مرحله را پشتسر بگذاریم.
در بخش بعدی گفت و گو از خانواده‌هایی صحبت کردیم که جوان‌ترها با شروع زندگی مشترک بدون برگزاری مراسم موافق بودند اما خانواده‌ها مخالفت می‌کنند. فرزانه احمدی در تشریح دلایل این اتفاق عنوان کرد: بخشی از این برخورد دلایل فرهنگی دارد. اما یکی از دلایل هم اقتصادی است. مثلا اگر هزینه ازدواج من به عنوان داماد برعهده پدرم است نمی‌توانم مخالفت چندانی با نظر خانواده داشته باشم اما باید همدلی کنم. حداقل عروس و داماد با یک‌دیگر همدلی کنند و به هم انرژی بدهند. زمانی که فرد در تمام مراحل زندگی به خانواده وابسته بوده و نمی‌تواند به تنهایی مسئولیت‌پذیر باشد، خانواده هم چون همیشه همه هزینه‌ها را تقبل کرده است، نسبت به او احساس مالکیت پیدا می‌کند. این مشکل در کشور ما زیاد است. افراد باید مهارت گفت‌وگو با پدر و مادر را کسب کنند. حتی فرد ممکن است به استقلال مالی هم برسد اما در برابر گفت‌و گو با پدر و مادر خود ناتوان باشد. بحران همیشه در زندگی بوده اما خانواده اجازه نداده‌اند فرزند درکی از مواجهه با بحران داشته باشد.
احمدی درخصوص مرحله بعد از پذیرش بحران، توضیح داد: پس از آنکه شرایط را پذیرفتیم باید اتفاقات را اولویت‌بندی کنیم. بعد نسبت به شرایط حساس باشیم و درنظر بگیریم که برگزاری جشن شادی من چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد. درواقع حقایق را بشناسیم و ببینیم که چطور باید با آن‌ها برخورد کرد و به جای غصه خوردن حل مساله کنیم. درواقع هوش هیجانی باید به تعادل برسد. بخشی به دلبستگی بین فرزند و مادر یا مراقب ارتباط دارد. فردی که با دلبستگی ایمن بزرگ شود می‌تواند هیجانات خود را کنترل کند. در حالت دلبستگی ناایمن فرد به شدت به خانواده وابسته است. در یکی از موارد دلبستگی ناایمن فرد از مطرح کردن یک موضوع با خانواده می‌ترسد و دچار اضطراب می‌شود. پیشنهاد من این است که با تعداد مهمان خیلی کم و با کم‌کردن زرق و برق مراسم مختصری گرفته شود و عکس و فیلمی هم باشد. درواقع افراد درک خوبی از شرایط داشته و تصمیم درست بگیرند. درآینده هم خاطره‌ای شیرین برای تعریف کردن دارند.
او در پایان تاکید کرد: خانواده‌هایی که مشکلات جدی دارند و شرایط حل مساله با گفت و گو وجود ندارد بهتر است به مشاور مراجعه کنند. اما پیشنهاد من این است که جوان‌هایی که در شروع زندگی مشترک خود با بحران کرونا مواجه شده‌اند باید خود را مجهز به مهارت‌های لازم کنند. شدت آشفتگی باید متناسب با اتفاق باشد و آشفتگی بیش از حد نشاندهنده مضطرب بودن فرد است. البته فرد مقابل می‌تواند با همدلی و توجه، اضطراب همسرش را کم کند. ما باید همدلی کردن را یادبگیریم. همدلی یعنی درک طرف مقابل و قرارگرفتن در جایگاه او. تمام مواردی که اشاره کردیم به خانواده‌ها کمک می‌کند تا متوجه کمبودها شده و به سمت کسب مهارت بروند تا پنج مرحله مواجهه با بحران را سریع‌تر پشتسر بگذارند.
به تعبیر پزشکان ویروس کرونا ویروس چموشی است که هنوز ناشناخته‌های بسیاری در مورد آن وجود دارد. اما محققان اصلی‌ترین شیوه انتقال ویروس را از طریق ذراتی عنوان کرده‌اند که در اثر عطسه و یا سرفه فرد مبتلا در هوا پخش می‌شود. راهکار سازمان بهداشت جهانی برای کنترل ویروس نیز دوری از تجمعات بود. خانواده‌ها بهتر است با در نظر گرفتن این موارد نسبت به برگزاری مراسم عروسی تصمیم بگیرند.
گزارش : پرستو خلعت‌بری
نظر شما