به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری سلامت، مددکاران اجتماعی اغلب با تشویق اعضای خانواده، به برقراری ارتباط بهتر اجتماعی یاری می‌رسانند. گاهی اوقات اعضای خانواده بعد از گذشت چند ماه از جلسات مشاوره در برقراری ارتباط و گفتگو با یکدیگر مشکل دارند. مددکاران اجتماعی به عنوان یک شخص ثالث و بی‌طرف عمل و به اعضای خانواده کمک می‌کنند تا افراد ترس‌ها، نگرانی‌ها و ناامیدی‌های خود را مطرح سازند. آنها اغلب سوالاتی را برای کشف علل اساسی مشکلات خانواده مطرح می‌سازند. اغلب خانواده‌هایی که وارد فرآیند مشاوره می‌شوند، یک مشکل فوری دارند که موجب ایجاد ترس و تعارض در خانواده شده است. اولین کمک مددکاران اجتماعی به خانواده‌ها در درک و حل مسئله است. به همین دلیل گفت و گویی با حانیه چراغعلی مددکار شعبه تهران موسسه خیریه دارالاکرام داشته ایم که در ادامه می خوانید.
شیوه مددکاری در موسسه خیریه دارالاکرام به چه صورت است؟
موسسه خیریه دارالاکرام در موضوع دانش آموزی فعالیت می‌کند و دانش آموزانی که مادر سرپرست هستند و به نوعی پدر در خانواده نقشی ندارد و نقش کمرنگی دارد شناسایی کرده و آنها را بورسیه تحصیلی می‌کند. این موسسه تلاش می‌کند با ارائه خدمات مددکاری، روانشناسی، پزشکی و بورسیه تحصیلی که ماهانه به دانش آموزان ارائه می‌دهد مشکلاتی که بر سر راه تحصیل آنها قرار دارد را برطرف کند. در شعبه تهران موسسه دارالاکرام که من مددکار آن هستم علاوه بر شهر تهران دانش آموزان شهر های اطراف مثل شهرقدس، اسلامشهر، رباط کریم،بهارستان، پاکدشت و ورامین هم تحت پوشش و حمایت ما قرار دارند.
به نظر شما موسسه خیریه دارالاکرام و مددکاری در آن چه تفاوتی با سایر موسسات خیریه دارد؟
موسسات خیریه در حوزه های متفاوتی فعالیت می کنند ماهم در دارالاکرام این حوزه را خاص کردیم و آن را به دانش آموزان اختصاص دادیم اما حقیقت این است که ما تنها با دانش آموزان در ارتباط نیستیم بلکه با یک خانواده در ارتباط هستیم و در خانواده ها آسیب ها و مشکلات متفاوتی وجود دارد. در واقع مددکار در دارالاکرام مسائل متفاوتی را مورد بررسی قرار می دهد. درست است که ما اسما با دانش آموزان و محصلین در ارتباط هستیم اما در واقع کل یک خانواده و آسیب هایی که یک خانواده می تواند درگیر آن باشد در حوزه کاری ما قرار دارد. مشکلات خانواده ها خصوصا در تهران نسبت به شهرهای دیگر بیشتر است، خانواده ها علاوه بر اینکه با فقر خشن در ارتباط هستند با اعتیاد و مشکلات روحی و روانی هم دست و پنجه نرم می کنند. این مسائل باعث می شود دانش آموز هم درگیر مشکلات خانواده شود و ناهنجاری هایی مانند خودکشی و خودزنی برای آنها به وجود بیاید به همین دلیل ما به کمک آنها می رویم تا مشکلات به حداقل خود برسند.
شیوه تعامل شما با دانش آموزان قبل و در حین گسترش کرونا به چه شکل بوده است؟
ما خانواده‌هایی داریم که که از شهرستان به امید پیدا کردن کار توسط سرپرست خانواده به تهران مراجعه کرده‌اند. و عموما کارهایی که این افراد به آن مشغول می‌شوند نظافت منازل و امور خدماتی و پرستاری است. کرونا باعث شده این مبلغ اندکی هم که مادر خانواده توسط این امور به دست می‌آورد به طور کل قطع شود. به طور کل کار برای این قشر بسیار کم شده و شاید پیش از این سرپرست خانواده اشتغالی داشت اما با آمدن کرونا آن هم از بین رفت. در کنار اینها مشکلاتی که دانش آموزان ما با آن مواجه شده اند نداشتن ابزار الکترونیکی در کلاس است. در حال حاضر تحصیل حق دانش آموزانی شده که گوشی هوشمند دارند و عملا دانش آموزان کم بضاعت از حق تحصیل محروم شده اند. در صورتی که تحصیل حق همه کودکان است. برخی از دانش آموزان از طریق تلویزیون و برنامه های آموزشی سعی می کنند درس های خود را پیش ببرند اما برخی دیگر حتی تلویزیون هم ندارند.
آیا دانش آموزانی وجود دارند که خودشان هم شاغل باشند؟
بله
پس کرونا به مشاغل خود آنها که عموما کاذب هم هست آسیب وارد کرده درست است؟
ما خانواده‌هایی داریم که دانش آموز را مجبور به کار کردن بیرون از منزل می‌کنند. این دانش آموزان مجبور به ترک تحصیل شده و به کارهای مختلف مشغول می‌شوند، در کنار اینها ما خانواده‌هایی نیز داریم که دانش آموز با دیدن شرایط خانواده ترجیح می‌دهد کار کند و کمک خرج آنها باشد و در کنار کار درس می‌خواند. برخی دیگر هم به صورت تعاملی کار می‌کنند یعنی کار در منزل را انتخاب می کنند تا از درس خود عقب نمانند.
خانم چراغعلی شما چطور وارد موسسه خیریه دارالاکرام شدید؟
من پیش از این در خیریه‌های متفاوتی کار داوطلبانه انجام داده‌ام و کاملا با این فضا آشنایی داشتم. همانطور که می‌دانید موسسات خیریه سازمان‌های مردم نهاد هستند، بازوی اصلی که این موسسات را می‌گرداند همین افراد داوطلب و همیاران هستند. حضور افراد داوطلب در کنار این موسسات بسیار حائزاهمیت است. من به عنوان مددکار اجتماعی و کارمند شعبه تهران در موسسه خیریه دارالاکرام فعالیت می‌کنم.
آیا تحصیلات شما مرتبط به مددکاری اجتماعی است و تا چه اندازه تخصص آکادمیک شما به روند کاری شما کمک کرده است؟
بله من رشته تحصیلیم مددکاری اجتماعی در دانشگاه علامه طباطبایی بوده است. ایران مردم خیر بسیاری دارد و مردم دوست دارند کار خیر انجام دهند. و همین باعث شده ما مددکاران تجربی بسیاری داشته باشیم که در حوزه های مختلف تجاربی کسب کرده اند ولی مددکاری اجتماعی که در دانشگاه تدریس می شود و دانشجویان فرا می‌گیرند با مددکاری اجتماعی بسیار متفاوت است. مددکاری اجتماعی رشته یاورانه است که علاوه بر دروس تخصصی مددکاری اجتماعی، شمای کلی از روانشناسی و جامعه شناسی آموزش داده می شود. این موضوع باعث باز شدن دید دانشجویان این رشته می‌شود.
شما چه مدتی در موسسه خیریه دارالاکرام فعالیت دارید؟
من حدود 14 ماه در این موسسه فعالیت دارم.
تبلیغات تا چه اندازه توانسته مخاطبان هدف و افراد گوناگون را به موسسه دارالاکرام جذب کند؟
به نظرم استفاده از رسانه ها بسیار کمک کننده است و پیش از این ما تاثیر این مسئله را دیده ایم.
معرفی و شناساندن موسسه دارالاکرام در مراکز و سازمان هایی که دغدغه کار خیر دارند و حتی کمک گرفتن از موسسات خیریه دیگر هم بسیار می تواند کمک کننده به این موضوع باشد.
به صورت خلاصه کمی از تعامل خود با دانش آموزان با توجه به تفاوت فرهنگ و شیوه زندگی شان بفرمایید.
ما دانش آموزان زیادی در شعبه تهران داریم و هر مددکار 100 تا 120 دانش آموز دارد و ما به عنوان مددکار سعی می‌کنیم هر ماه از طریق تلفن یا فضای دیجیتال با دانش آموزان در ارتباط باشیم. ما شرایط دانش آموز و خانواده‌هایشان را مورد بررسی قرار می دهیم. اگر احساس نیاز کنیم دانش آموزان را به روانشناسی که در کنار مجموعه ما هست ارتباط می دهیم و در دارالاکرام شعبه تهران علاوه بر اینکه نقش مددکار بسیار پررنگ است، نیاز به روانشناس هم بسیار بالا هست. شاید در ابتدا دانش آموزان علاقه‌ای به همراه شدن با روانشناس نشان ندهند اما به مرور زمان به اهمیت حضور آن پی می برند. حضور روانشناس در کنار ما و دانش آموزان خیلی به بهبود حال روحی آنها کمک کرده است.
این دانش آموزان پیش از کرونا هم زندگی مساعدی نداشتند و در حال حاضر وجود کرونا به سایر مشکلاتشان اضافه شده است. ما تلاش می کنیم این مشکلات را برای آنها کمتر و کمرنگ کنیم.
نظر شما