پنی سیلین (
Penicillin) بخشی از یک گروه بزرگ تر از داروها به نام آنتی بیوتیک های بتا است که شامل پنی سیلین ها و سفالوسپورین های رایج است.
پنی سیلین های رایج، شامل آمپیسیلین، آموکسیسیلین و آگمنتنین هستند. در بین کاربرد های دیگر، پنی سیلین ها اغلب برای درمان عفونت های گوش، گلو، سینوس و جلوگیری از عفونت دندان به کار می روند. سفالوسپورین ها نیز به دلایل مشابهی استفاده می شوند. برای بیماران بستری شده نیز، تزریق داخل وریدی سفالوسپورین انجام می گیرد.
چرا تشخیص اینکه حساسیت به پنی سیلین حقیقی دارم یا نه، مهم است؟
برای افرادی که در سابقه پزشکی شان حساسیت به پنی سیلین ثبت شده است، پنی سیلین ها و آنتی بیوتیک های بتا لاکتام تجویز نمی شود. در عوض، آنتی بیوتیک های گسترده اثر تجویز می شود. استفاده از آنتی بیوتیک های گسترده اثر ممکن است موثر باشد، اما اغلب دارای عوارض جانبی ای از قبیل افزایش خطر ابتلا به عفونت های در حال توسعه مثل کلسترویدیوم دیفیسیل یا استافیلوکوکوس اورئوس و تولید مواد سمی هستند. تایید یا رد حساسیت از طریق آزمایش آلرژی می تواند خطر را تصدیق کرده و یا بطور بالقوه اجازه تجویز بتا لاکتام ها را به پزشک بدهد.
در موارد دیگر، ممکن است پزشک شما به علت سابقه پزشکی حساسیت به پنی سیلین داروهای کم اثرتری از از پنی سیلین و سفالوسپورین را تجویز کند.
حساسیت به پنی سیلین
- ناهمواری پوست
- کهیر
- خارش
- تب
- تنگی نفش
- ورم
- قرمزی
- وزوز گوش
- آبریزش بینی
- خارش و آبریزش چشم
- آنافیلاکسیس
علائم آنافیلاکتیک
با دیدن علائم زیر سریعا بیمار را به اورژانس بیمارستان برسانید.
- تنگ شدن راه جریان هوا در گلو که باعث مشکلات تنفسی می شود.
- حالت تهوع و دل پیچه
- استفراغ و اسهال
- سرگیجه و سبکی سر
- ضربان نبض ضعیف و سریع
- کاهش فشار خون
- حمله
- از بین رفتن هوشیاری
علائم حساسیت های با تاخیر بعد از تزریق پنی سیلین :
- ابتلا به بیماری هایی که نیاز به سرم دارند و باعث تب ، درد مفاصل، قرمزی، ورم و حالت تهوع می شوند.
- کم خونی و کاهش شدید سلول های قرمز خونی که می تواند باعث خستگی ، ضربان قلب نامنظم و تنگی نفس شود.
- واکنش به داروهایی مثل ایزوفیلیا و نشانه های سیستماتیک که باعث ناهمواری، تعداد بالای گلبول های سفید، ورم عمومی بدن، ورم غدد لنفاوی و عفونت هپاتیت می شود.
- سندروم استیون جانسون که یک ماده سمی را درگیر می کند و باعث مشکلات پوستی و جوش خواهد شد.
- التهاب کلیه که می تواند باعث ایجاد تب، خونریزی در ادرار، ورم عمومی، سرگیجه و دیگر نشانه ها شود.
مشکلات شدیدتر که به واکنش های آلرژیک مرتبط نیستند :
- احتمال تجربه عوارض جانبی در اثر مصرف پنی سیلین که معمولا در تداخل با داروهای دیگر اتفاق می افتد و ربطی به واکنش آلرژیک ندارد که این موضوع به نوع پنی سیلین نیز وابسته است و می تواند عوارض جانبی دیگری مثل حالت تهوع، اسهال، سردرد، خارش واژن را در پی داشته باشد. گاهی اوقات مشکلاتی از قبل در بدن فرد وجود دارد که با واکنش های آلرژیک اشتباه گرفته می شوند.
آزمایش حساسیت به پنی سیلین
یک متخصص می تواند از طریق تست پوست به تشخیص این عارضه کمک کند. این آزمایش شامل تحریک پوست (معمولا پشت یا داخل ساعد) و تزریق مقدار کمی آلرژن به پوست است. متخصص حساسیت چگونگی واکنش پوست شما نسبت به پنی سیلین را در مقایسه با یک کنترل مثبت (هیستامین) و یک کنترل منفی (نمکین) بررسی می کند. هر فردی با تست پوست مثبت به پنی سیلین – معمولا خارش، قرمزی، و تورم در محل تزریق – حساسیت دارد و باید از تزریق اجتناب کند.
افرادی که هیچ واکنشی به تست پوست نداشته باشند، می توانند به طور ایمن پنی سیلین را تزریق کنند. در این آزمایش، متخصص به فرد آموکسیسیلین می دهد و حداقل به مدت یک ساعت علائم و نشانه ها را زیر نظر می گیرد. این کار تحت نظارت پزشک انجام می شود.
اگر چه این آزمایش ها برای تشخیص آلرژی های پنی سیلین مفید هستند، اما هنوز هم خطر بروز انواع دیگری از آلرژی وجود دارد. شايعترين عارضه، جوش هاییست که در هنگام مصرف آنتی بیوتیک پدیدار می شوند.
چه زمانی باید تست پنی سیلین را انجام دهم؟
تست پنی سیلین اغلب زمانی انجام می شود که بیمار هستید و برایتان پنی سیلین تجویز شده است. با این حال، بهترین زمان برای تست زمانی است که سالم هستید.
می توانید در مورد حساسیت به عنوان بخشی از برنامه مراقبت از سلامت عادی با پزشک مراقبت های اولیه یا پزشک متخصص صحبت کنید. شفافیت حساسیت دارویی نیز یک ایده خوب قبل از اقدام برای تجویز دارو است؛ این عارضه می تواند خطر ابتلا به عفونت را تحت تاثیر قرار دهد. در نهایت، زنان در سن باروری که به پنی سیلین احتیاج پیدا می کنند، حتما باید آزمایش پنی سیلین انجام دهند. زیرا پنی سیلین م
نظر شما