آماده باش به سیستم گوارش با جویدن
یکی از مواردی که در عمل جویدن درست اتفاق می افتد این است که پس از جذب و درک عوامل طعمی و همچنین درک درست مغز ار موادی که در حال جویده شدن هستند پیام هایی به شکل منظم به بقیه بخش های سیستم گوارشی مانند معده، روده، پانکراس و … ارسال می شود. این پیام ها با تحلیل محتوای مواد که پس از حفره دهانی و خورد شدن کامل، ترکیب با بزاق و در نهایت درک طعمی غذا وارد مری ( نه غذایی که خورده ایم ) می شوند اتفاق می افتد.
برای مثال تحریک گیرنده های طعم بر میزان ترشح اسید معده، سیگنال هایی که بر اثر جویدن، پانکراس را آماده ترشح مواد و آنزیم هایش می کند همه بخش زیبایی از روال زنجیره ای چرخه گوارشی است. وقتی می فهمیم که جویدن بوق گوارش را در بدن به صدا در می آورد الزام این نکته بیشتر می شود که ما باید تمام تلاشمان را بنماییم تا با آرامش کامل غذایی که وارد دهانمان می شود را بجویم.
در اینجا ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بدانیم بدن ما مثلا به قورمه سبزی نیاز ندارد، بدن ما به تفکیک شده عناصر، ویتامین ها، ترکیبات آلی و غیر آلی، مواد معدنی، پروتئین ها و … درون محتویات غذایی نیاز دارد. ما قرمه سبزی می خوریم ولی قورمه سبزی از مری ما پایین نمی رود، ترکیبی تازه و با شکلی تازه به سمت معده روان است که قرار است فعالیت های کاملا حیات بخش در بدن ما انجام دهد {هر چند که قرمه سبزی به دلیل پختن طولانی خاصیت آنچنانی ندارد، در اینجا به عنوان یک مثال مطرح شده}، زنجیره هوشیار باشی گوارشی با ارسال اولین پیام از حفره دهانی به مغز و سپس به معده و ترشح پپسین برای هضم پروتئین ها، از معده به پانکراس و آماده شدن پانکراس برای تزریق آنزیم های هضم کننده چربی ها، قندها، پروسه تکمیلی پروتئین و … و در نهایت روده و تا آخرین بخش که فعالیت در روده بزرگ است این چرخه را تشکیل می دهند.
اگر این هوشیار باش نباشد خواهید دید که با ورود ناگهانی غذایی که اصلا تفکیک نشده، عمل هضم ناقص در معده و سپس ارسال به روده و آماده نبودن پانکراس برای ترشح آنچه باید و … اتفاق می افتد، نکته شگفت انگیزتر اینکه در صورت نجویدن درست غذا باکتری های مضر در غذا از بین نخواهند رفت و تا روده بزرگ زنده می مانند و در آنجا فعالیت های خود را آغاز می کنند که دقیقا می بینید سلامتی شما به مرور با یک نجویدن ساده دچار سوء هاضمه و رفلاکس معده، یبوست، اسهال، التهاب، باد و گاز زیاد تولیدی، سوزش سر دل و … مواجهه می شود.
جویدن بوق گوارش و میزان خوردن
در تحقیقاتی که در یکی از دانشگاه های پنسیلوانیا انجام گرفت اینگونه برداشت شد که مغز پس از 20 دقیقه این پیام را از بخش گوارشی شکمی دریافت می نماید که سیر شده است و دیگر نیازی به ورود مواد تازه به عنوان غذا ندارد. منظور مغز از سیر شدگی و آن هم اینگونه سیر شدگی و اعلان روانی سیر شدگی چیست؟ آیا اینگونه که ما غذا می خوریم و می گوییم سیر شده ایم هم، همان سیر شدگی گوارشی است؟ بیاییم این موارد را با هم مرور کنیم، فرض بگیریم بدن ما به 20 واحد {دقت کنیم بیست واحد} مواد پایه مانند پروتئین و ویتامین و … نیاز دارد. در صورت درست جویدن غذا و اعلان توسط جویدن بوق گوارش به همه، سیستم هضم و جذب شکمی بدن وارد چرخه کارخانه ای خود خواهد شد.
تا ورود اولین لقمه به مری یک دقیقه زمان لازم است و بعد مری با لقمه ای نرم شده و روان مواجهه است و دچار تنش در حرکت خشک نمی شود و این مایع به معده می رود و … الاخر. پس از جویدن کامل مواد ورودی در دهان کاملا تفکیک و شناسایی شده و با مشخصات کامل به مغز و معده ارسال می شوند و مغز مشغول حساب کتاب می شود تا بیست واحد پر شود و بگوید تغذیه را متوقف کنید. اگر ما کامل غذا را بجویم پس بافت های همبند مولکولی را شکسته و غذا را ریز ریز کرده و قابلیت استفاده از تمام مواد موجود در هر ذره غذایی را بیشتر می کنیم.
این امر باعث می شود که بهره وری از غذا بالا رفته و بدن به سرعت نیازش را تامین شده ببیند و مغز سریعتر اعلام کند که دیگر نیازی ندارد، در ثانی اگر ما هر لقمه را 40 بار بجویم میزان حجم غذایی ما بسیار پایین خواهد آمد و این کمخواری و در عین حال استفاده کاملا مناسب از همان میزان لازم در کنار هوشمندی مغز در محاسباتش یکی از شگفت انگیزترین چرخه‌های سلامتی بدنی را به همراه خواهد داشت.
آیا در زندگی مدرن امروز جویدن بوق گوارش همیشه درست نواخته می شود؟ زندگی فست فودی، سریع خواری، اضطراب خواری و همه این مشکلاتی که ما بیهوده برای رژیم و تغذیه مان ایجاد کرده ایم هیچگاه بوق سلامتی نخواهد بود. آیا از خودمان سوال پرسیده ایم که چرا آرد سفید مصرف می کنیم؟ چرا اینقدر مواد شیمیایی نگهدارنده همراه غذایمان مصرف می کنیم؟ دو بخش از هوشمندی بدن را خواندید! آیا باز هم باید رژیم های سخت لاغری بگیریم؟ آیا نمی شود با درست جویدن و مناسب خواری و تغذیه طبیعی همیشه متناسب بود؟ زمان آن نرسیده از قورت دادن غذا پرهیز کنیم؟
نظر شما