گفت و گو: پرستو خلعتبری
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ - ۲۰:۳۹
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری سلامت، فرانک حسینی بازیگر تلویزیون، تئاتر و سینما از تازهترین فعالیتهای خود گفت: در حال بازی در فیلم سینمایی کمدی «کوسه» به کارگردانی علی عطشانی هستم. در این فیلم درکنار بازیگرانی مانند مهران احمدی و مهدی هاشمی حضور دارم که تجربه بسیار خوبی است. فیلمبرداری بخش تهران فردا به اتمام میرسد و پس از چند روز ادامه فیلمبرداری در کشور ترکیه انجام میشود. بازیگر سینمایی «کوسه» از فیلمبرداری در شرایط شیوع بیماری کرونا، توضیح داد: عوامل و بازیگران در زمان فیلمبرداری نکات بهداشتی را رعایت میکنند. پزشکی در پروژه حضور دارد که صبحها از همه تست میگیرد و ضربان قلب و درجه حرارت بازیگران و عوامل را بررسی میکند. به جز بازیگرانی که مقابل دوربین هستند کسی اجازه نداد بدون ماسک حضور داشته باشد. همه رعایت میکنند و خداراشکر نه در این پروژه و نه دیگر پروژههایی که من در آنها حضور دارم، کسی مبتلا نشده است. حسینی با اشاره به دیگر فعالیتهای خود در سینما و تلویزیون، عنوان کرد: در فیلم سینمایی «برای مرجان» به کارگردانی حمید زرگرنژاد حضور دارم که در مرحله پیش تولید قرار دارد.
او که در سریال تلویزیونی «بیگانهای با من است» به کارگردانی احمد امینی(فصل اول) و آرش معیریان (فصل دوم) ایفای نقش میکند که درامی خانوادگی است از نقش خود در این مجموعه، گفت: من شخصیت «مرضیه» را بازی میکنم که نقش دختری است که دوست کودکی «مینو» کاراکتر اصلی سریال است. این دو در اثر حادثهای از هم جدا میشوند. «مرضیه» به دنبال پیداکردن «مینو» است. بعد آینده را میبینیم که «مرضیه» پزشکی معروف شده و در خیریهای مشغول به کار است و «مینو» را پیدا میکند و اتفاقاتی در ادامه میافتد. این نقش ۴۲ ساله است و از لحاظ سنی با من فاصله و گریم سنگینی دارد.
در ادامه فرانک حسینی در زمینه وضعیت این روزهای تئاتر، اظهار داشت: من مخالف تئاتر آنلاین و حتی کلاسهای آنلاین بازیگری هستم. ارزش تئاتر به زنده بودن آن و احساس حضور تماشاچی است. تماشاچی هم در تئاتر، حضور بازیگر و اینکه زندگی را اجرا میکند را درک مینماید. اگر قرار باشد آنلاین اجرا شود به جای آن فیلم میبیند. شاید کاری که اساتید انجام میدهند درست باشد اما من تئاتر آنلاین را دوست ندارم. او افزود: کرونا بزرگترین ضربه را به بخش فرهنگ و هنر زد. بسیاری از همکاران ما بیکارند و یا اجراها را لغو کردهاند. با وجود هزینههای سالن، تبلیغات و عوامل، اجرای روی صحنه به صرفه نیست. البته همین که گروهها دست نکشیدهاند و با امید کار میکنند، خوب است. در سینما هم فیلمهای بسیاری ساخته شد و نمیدانیم در آینده چه اتفاقی میافتد. برای هر پروژه حداقل ۵۰ یا ۶۰ نفر زحمت کشیدهاند و بلاتکلیف هستند. امیدوارم از این شرایط به خوبی عبور کنیم و جهان روی خوش به خود ببیند.