بیماری لثه دسته بندی های مختلفی دارد و از معتدل ترین ان میتوان به ورم لثه یا جینجیویت اشاره کرد . ورم لثه به سادگی قابل درمان است و از بیماری لثه قابل برگشت است. اما اگر درمان نشود، ورم لثه منجر به بیماری پریودانتیس می گردد. معمولترین علت آن بهداشت دهانی بد است. ورم لثه اصطلاحی است که برای توصیف التهاب لثه ایجاد شده بخاطر جمع شدن پلاک در خط لثه استفاده می شود. پلاک از باکتری هایی تشکیل شده است که باید به طور منظم پاک شوند یا پلاک سخت شده و به رسوب (تارتار) تبدیل می شود که فقط متخصص دندان پزشکی می تواند آن را تمیز کند.

علایم ورم لثه به شرح زیر است :

• استرس
• عفونتهای ویروسی و قارچی
• بیماریهای و عوارض جهازی (مانند دیابت)
• بیماریهایی که مصونیت فرد را کاهش می دهند
• بارداری
• درمانهای ارتودنسی
• بهداشت نامناسب دهان
• تغذیه بد
• کشیدن سیگار
• سالمندی
• عوامل ژنتیکی
• تغییرات هورمونی
• برخی از داروها

عوامل خطرزا برای بروز بیماری‌ لثه

عوامل خطرزایی که می‌تواند باعث بروز بیماریهای لثه شود، عبارت است از:

• سيگار کشيدن يا جويدن توتون
• ديابت
• مصرف بعضي از داروها (مانند قرص‌هاي ضدبارداری، استروئيدهاي خوراکي، داروهاي ضد صرع، داروهاي مسدودکننده کانال کلسيم و داروهاي مورداستفاده براي شیمی‌درمانی)
• کجی و بی‌نظمی دندانها
• پروتزها (دندان مصنوعی) و نایت گارد (محافظ دهانی) که به‌خوبی جايگذاري نشده باشد.
• شکستگي يا ترک خوردن پرکردگي دندان
• بارداري
• عوامل ژنتيکي
• اختلال در سيستم ايمني (مانند افراد مبتلابه ايدز يا ويروس HIV)

به مرور زمان این سموم می‌تواند بافت‌های لثه را از بین ببرد و با پیشرفت عفونت به ضایعات استخوانی منجر شود.چنانچه پلاک روی دندان برداشته نشود، می‌تواند با مواد دیگر ترکیب شده و به رسوب سخت و متخلخلی به نام جرم یا «باره» تبدیل شود.جرم روی سطح دندان و بالای خط لثه ممکن است در بیماری‌های بافت اطراف دندان دخالتی نداشته باشد، اما وجود جرم روی سطح ریشه دندان و زیر لثه‌ها، برداشتن پلاک و باکتری‌های جدید را دشوارتر می‌کند.برخلاف این‌که پلاک را خود فرد نیز می‌تواند از سطح دندان بردارد، اما جرم یا باره دندان فقط توسط دندانپزشک یا بهداشت کار دندان برطرف می‌شود.

تشخیص بیماری‌ لثه

در زمان معاینه، وضعیت لثه‌های شما با استفاده از یک خط‌کش کوچک بررسی می‌شود. این بررسی به‌ منظور تشخیص هر نوع عفونت احتمالی در محل لثه‌ها انجام می‌گیرد. همچنین اندازه پاکت‌های موجود در اطراف دندان‌های شما از این طریق اندازه‌گیری می‌شود. عمق معمول پاکت‌ها بین 1 تا 3 میلی‌متر است. ممکن است دندانپزشک برای بررسی آسیب‌دیدگی احتمالی استخوان‌ها، دستور گرفتن عکس اشعه ایکس از دندان را نیز بدهد. در مورد عوامل خطرزا برای بیماری‌های لثه و نیز علائم این بیماری‌ها، با دندانپزشک خود مشورت کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا در صورت ابتلا به بیماری‌های لثه، خودتان بهتر بتوانید آن را تشخیص دهید. اگر معاینات انجام‌شده نشان دهد که شما دچار بیماری‌های لثه هستید، ممکن است دندانپزشک شمارا به یک متخصص پریودنتیست معرفی کند. پریودنتیست، دندانپزشکی است که در درمان بیماری‌های لثه تخصص دارد.

درمان بیماری لثه

بهترین راه برای درمان بیماری لثه رعایت مناسب بهداشت دهان و دندان است، هر چند گاهی اوقات ممکن است نیاز به استفاده از روش های دندان پزشکی و درمانی وجود داشته باشد. بعضی از درمانی های توصیه شده زیر می توانند در صورت ابتلای شما به بیماری لثه نیز مورد استفاده و توجه قرار گیرند. برای درمان بیماری‌های لثه می‌توان از داروهای مختلفی استفاده کرد:

• دهان‌شویه آنتی‌بیوتیک که حاوي کلورکسيدين است و مي‌توان از آن براي ضدعفونی کردن دهان استفاده کرد.
• چيپ‌هاي آزادکننده مواد آنتي سپتيک (ضدعفونی‌کننده) که حاوي ماده کلورکسيدين است و مي‌توان آن را بعد از جرم‌گیری در داخل پاکت‌ها قرار داد.
• ميکروسفرهاي آنتی‌بیوتیک که از داروي ماينوسيکلين ساخته شده‌اند و مي‌توان آن‌ها را بعد از جرم‌گیری و اسکيلينگ، در داخل پاکت‌ها قرار داد.
• آنتی‌بیوتیک‌های خوراکي که مي‌توان از آن براي درمان مناطقي از لثه که دچار عفونت مداوم شده است، استفاده کرد.
• دوکسي سيکلين که يک داروي آنتی‌بیوتیک است و به جلوگيري از آسيب ديدن دندان‌ به خاطر اثر آنزيم‌ها کمک مي‌کند.
• جراحي فلپ يک عمل جراحي است که طي آن پلاک‌ها برداشته مي‌شود و لثه‌ها کشيده شده و به جاي خود بازگردانده مي‌شود. سپس لثه‌ها در جاي خود بخيه مي‌شود تا اطراف دندان را به‌طور کامل و دنج بپوشاند.
• پيوند استخوان و بافت هنگامي استفاده مي‌شود که آسیب‌دیدگی دندان‌ها و فک به‌قدری شديد باشد که امکان بهبودي دوباره آن وجود نداشته باشد.