به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری سلامت به نقل از Insider، ناسا در حال توسعه لباس فضایی جدید برای ماموریت‌های برنامه‌ریزی شده خود به ماه است. فضانوردان در حال آزمایش لباس فضایی در یک استخر غول پیکر آزمایشگاه شناوری خنثی در هوستون، تگزاس هستند. استخر احساس ریز جاذبه (microgravity) یا کمبود جاذبه را القا کرده و به عنوان زمینی برای آموزش فضانوردانی که نحوه راهپیمایی فضایی را یاد می‌گیرند، عمل می‌کند. ناسا در حال تکاپو برای بازگشت فضانوردان به ماه در سال 2024 است. اما قبل از این اتفاق، آژانس باید لباس‎های فضایی خود را کامل کند. ناسا قبلاً لباس‌های جدیدی را طراحی کرده است که فضانوردان در ماموریت‌های ماه آرتمیس خود می‌پوشند. اکنون ناسا این لباس‌ها را آزمایش می‌کند تا اطمینان حاصل شود که افراد واقعاً می توانند با آن‌ها راه بروند و کارهای پیچیده‌ای مانند ابزار دست گرفتن و بررسی تجهیزات را انجام دهند.

• بسیاری از این آزمایشات در زیر آب اتفاق می‌افتد.

در آزمایشگاه شناوری خنثی ناسا در هوستون، تگزاس، فضانوردان در حال آموزش در حالی که لباس فضایی را در یک استخر غول پیکر می‌پوشند تا آنچه را که در جاذبه کم احساس می‌کنند، شبیه سازی کنند. طول استخر 202 فوت، عرض 102 پا و عمق 40.5 فوت است. این آب حاوی 6.2 میلیون گالن آب است.

• این مقدار بیش از اندازه کافی برای پر کردن 9 استخر شنا به اندازه المپیک است.

به گفته فضانوردان، استخر به طرز شگفت انگیزی کار خوبی در زمینه آماده سازی آن‌ها برای فضا انجام می‌دهد. نیک هیگ، فضانورد در یک قسمت از پادکست جهان کنجکاو ناسا در ماه آوریل گفت: هنگامی که من اولین راهپیمایی فضایی خود را انجام دادم، اندکی پس از خروج از دریچه، خورشید غروب کرد و همه‌جا تاریک شد و کاملاً احساس می‌کرد که من در استخر هستم.

استخر ناسا زمین تمرینی برای یک فضانورد است!

آزمایشگاه شناوری خنثی به جای جاذبه صفر برای تقلید از ریز جاذبه یا جادبه کم طراحی شده است، زیرا این چیزی است که فضانوردان ایستگاه فضایی تجربه می‌کنند. بی‌وزنی که آن‌ها احساس می‌کنند ناشی از سقوط مداوم آزاد است، ایستگاه اساساً دائماً در یک دایره در اطراف زمین در حال سقوط و حرکت است. این استخر حتی شامل ماک‌های کاملی از اجزای ایستگاه فضایی و فضاپیمای حامل بار است که برای مأموریت‌های تأمین مجدد استفاده می‌شود، از این وسایل می‌توان به کپسول Dragon اسپیس ایکس و وسیله نقلیه انتقال H-II آژانس اکتشاف هوافضا ژاپن اشاره کرد. دارن ولش، رهبر آزمایشات، در وبلاگ ناسا گفت: ما با ایستگاه فضایی آشنایی داشته و از آن تجربه داریم، اما باید مشخص كنیم كه در طی این مأموریت‌های خاص چگونه می‌توانیم خدمه را برای عملیات سطحی آموزش دهیم. هنگام آموزش راهپیمایی‌های فضایی ایستگاه فضایی، فضانوردان معمولاً در اطراف استخر شناور شده و با مدل‌های قسمت‌های مختلف ایستگاه کار می‌کنند. وزن لباس آن‌ها به گونه‌ای است که به طور خنثی شناور هستند تا نه غرق شوند و نه روی آب شناور بمانند.

ماه با خلاء متفاوت است، چالشی برای تمرین فضانوردان

اما ماه متفاوت است: برخلاف ایستگاه فضایی، مه یک گرانش کوچک دارد که تقریباً 1/6 زمین است. بنابراین در تمرینات و آزمایش‌های مربوط به ماموریت‌های ماه، لباس‌های فضایی برای غرق شدن (پایین رفتن) وزن می‌شوند. سپس فضانوردان از طریق کف استخر قدم می‌زنند که کارکنان ناسا آن را با سنگ و ماسه پوشانده‌اند تا زمین ماه را شبیه سازی کنند. در زیر آب، فضانوردان کاشت پرچم، برداشتن سنگ‌ها و بررسی یک فضاپیما برای فرود روی ماه (lunar lander spacecraft) را تمرین می‌کنند. ناسا هنوز رسماً فضانوردان را برای مأموریت‌های آرتمیس انتخاب نکرده است، اما این نوع تمرین هم برای آزمایش لباس فضایی و هم برای آموزش افرادی که ممکن است در نهایت روی ماه راه بروند، ضروری است. عبور از سطح سنگی و ناهموار در گرانش کم ماه کاری مشکل است. جک اشمیت، فضانورد آپولو 17، این راه سخت را در سال 1972، هنگامی که در هنگام پیاده روی ماه چند بار سقوط کرد، متوجه شد. به ادامه این روند ، فضانوردان همچنین باید بیاموزند که یک اسکنه را با اطمینان در گرانش ماه بچرخانند تا مطمئن شوند به کسی برخورد نکرده یا آن را از دست نمی‌دهند. آن‌ها همچنین باید برای شرایط نوری قطب جنوب ماه، جایی که خدمه ممکن است پیاده روی در ماه را انجام دهند، آماده شوند. روشنایی در آنجا شدیدتر از مکان‌هایی است که مأموریت‌های آپولو در آن قرار گرفته‌اند، بعضی مناطق تقریباً برای همیشه روشن هستند، در حالی که بعضی دیگر تقریباً همیشه در سایه هستند. علاوه بر آزمایشگاه شناوری خنثی، کارکنان ناسا همچنین در حال آموزش پیاده روی بر روی ماه در حیاط صخره‌ای مرکز جانسون هستند، یک منطقه بزرگ در فضای باز که تقلید از زمین سنگلاخ و شیب دار ماه را انجام می‌دهد.

برنامه آرتمیس هنوز به 28 میلیارد دلار نیاز دارد!

برنامه آرتمیس از سه مأموریت پیشنهادی برای شروع تشکیل شده است: اول، یک سفینه فضایی Orion بدون هیچ مسافری به دور ماه می‌چرخد، سپس یک خدمه فضانورد را برای انجام مأموریت پرواز به مدار ماه می‌برد. پس از آن، فضانوردان بر روی ماه فرود می‌آیند. این برنامه‌ها همه به بودجه بستگی دارد. ناسا طی چهار سال آینده در مجموع 28 میلیارد دلار از کنگره درخواست کرده است. بلافاصله، ناسا 3.4 میلیارد دلار برای سیستم فرود انسانی خود از كنگره درخواست می‌كند، كه می تواند انسان را از فضاپیمای Orion به سطح ماه و همچنین برای بازگشت منتقل كند. تاکنون مجلس نمایندگان فقط حدود 630 میلیون دلار اعتبار اضافی را تصویب کرده است. با این حال، جیم بریدنستین، مدیر ناسا، اظهار داشت که امیدوار است آژانس بتواند پس از انتخابات نوامبر، کل هزینه‌ها را تأمین کند. اوایل هفته جاری گفت: اگر بتوانیم این كار را قبل از كریسمس انجام دهیم، هنوز در مسیر فرود روی ماه 2024 هستیم.    

مترجم: سید محمد معین حبیبی پاسدار