به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، ولی بختیاری، مشاور توانمندسازی پیشکسوتان درباره موضوع سالمندی اظهارکرد: براساس تحقیقات انجام شده در کشورهای مختلف و میزان امید به زندگی افراد مشخص شد که سن سالمندی تغییر کرده به طوری که در کشورهای پیشرفته ای نظیر آمریکا افراد 60 ساله، خود را میانسال می دانند و بر پایه همین تفکر برای 20 تا 30 آینده نیز برنامه ریزی شغلی، تفریحی و آموزشی کرده‌اند. وی تصریح کرد: گسترش بهداشت و سلامت، افزایش کیفیت زندگی و عمیق تر شدن سطح دانش عمومی باعث شده تا میزان امید به زندگی افزایش یابد و سن سالمندی دورتر از تصورات، اعداد و ارقام شناسنامه ای باشد. این نویسنده مجموعه کتاب‌های توانمندسازی سالمندان ادامه داد: برخلاف گذشته سالخوردگی محدودیت توانای‌ها نیست بلکه امروزه بازنشستگان و سالمندان افرادی با تجربه، ژرف نگر و کاربلد قلمداد می شوند که می توانند اندوخته های خود را بازآفرینی کرده تا به نیازها و انتظارات روز جامعه پاسخ دهند و علاوه بر نقش آفرینی در چرخه اقتصاد، تاثیر شگرفی نیز در نسل‌های جوانتر بگذارند. بختیاری با تاکید بر اینکه سن سالمندی از شناسنامه مشخص نمی شود، افزود: تغییر سن سالخوردگی به معنای طولانی تر کردن سن کار نیست بلکه منظور پیدایش انتظارات جدید از افراد مسن است، درواقع نیاز عمومی جامعه از یک سو و خواسته‌های معنوی و حتی مادی فرد بازنشسته باعث شده تا سالمندی نه از روی شناسنامه بلکه بر اساس فعالیت و توانمندی‌های افراد مشخص شود. این نویسنده گفت: دنیای تکنولوژی و عصر اطلاعات، سالخوردگی و سالمندی را از مراحل عمر و رابطه آن با سن شناسنامه نمی شناسد بلکه رویدادهای زندگی و کیفیت پویایی، مبین ازکارافتادگی و ناتوانی افراد است، با این مولفه‌های جدید ممکن است جوانی به دلیل افسردگی، بیماری، بیکاری، تنبلی، راحت طلبی و ناپختگی در جرگه سالمندان قرار گیرد و در مقابل سالخورده‌ای به دلیل امید به زندگی، پویایی، شادابی، کارآفرینی و سلامت فیزیکی و روحی در گروه میانسالان و حتی جوان‌ها قرار گیرند. بختیاری خاطر نشان کرد: جامعه باید با مولف‌‌های جدید سالمندی بیشتر آشنا شوند چراکه گروه بزرگی از افراد امروز سرمایه‌های تجربی و استعدادهای بی بدیل خود را با نشستن روی صندلی پارک‌ها و حتی خانه سالمندان به هدر می‌دهند درحالی که این افراد باید به چرخه پویا و فعال جامعه برگردند.