به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری سلامت؛
در هر اقلیمی از ایران از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب در کنار اقوام مختلف ما نگرش‌های مختلف فرهنگی وجود دارد. یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌ها برای شناسایی این فرهنگ، مفهومی با عنوان «غذا» است که می‌توان غذا را به عنوان شناسنامه فرهنگی برای هر قومی در نظر گرفت.
دکتر «رحیم یعقوب‌زاده»، رئیس گردشگری علم و فرهنگی دانشجویان ایران و همچنین مدرس دانشگاه در خصوص چشم‌انداز توریسم غذایی در گفتگویی رادیویی گفت: صنعت گردشگری در 70 سال اخیر به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم رشد شتاب‌آمیزی به خود گرفته و به دنبال این رشد و توسعه، شاهد انجام فعالیت‌های مربوط به گردشگری به صورت تخصصی هستیم.
وی همچنین یکی از بخش‌های مهم گردشگری را «گردشگری غذا» و یا «توریسم غذایی» دانست و گفت: خصوصاً در دو دهه اخیر در بسیاری از کشورهای گردش‌پذیر، توجه وافری به این مهم شده است. آنچه صاحب‌نظران و اهل فن در خصوص آن اجماع دارند این است که گردشگران بین‌المللی، یک سوم هزینه‌های مربوط به سفر خود را صرف تناول غذا و یا تهیه سوغات می‌کنند.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: بدون شک کشور ایران به واسطه قدمت طولانی، فرهنگ و تمدن کهن و خصوصاً وجود اقوام مختلف دارای تنوع بسیار گسترده در تمام حوزه‌های مرتبط با گردشگری به ویژه در حوزه توریسم غذایی است؛ به نحوی که در ایران بالغ بر 2500 نوع از غذاهای گوناگون وجود دارد.
یعقوب‌زاده در ادامه گفت: توریسم غذایی در بسیاری از کشورها مخصوصاً در سال‌های اخیر آن‌قدر مورد توجه قرار گرفته که شاهد آن هستیم که غذای مرتبط به آن کشورها تبدیل به برند شده است؛ غذاهای ایتالیایی، مکزیکی، هندی و... همگی نمونه‌ای از این برندها هستند. گرچه در ایران چند سالی است که با برگزاری جشنواره‌های مختلف سعی در معرفی تنوع غذای ایرانی دارند اما باز هم دچار ضعف بسیار شدید عملکردی هستیم تا جایی که به عنوان مثال بیشتر افراد "شیشلیک شاندیز" را می‌شناسند اما برای اغلب افراد، غذای محلی این استان مانند «نان سمنو» و یا «خورشت ریواس» ناشناخته است. بنابراین در حقیقت ما نه تنها در معرفی غذاهای محلی متنوع ایرانی برای هم‌وطنان، نمره قابل قبولی کسب نکرده‌ایم بلکه در معرفی این مهم به گردشگران خارجی نیز به شدت ضعف داشته‌ایم.
رئیس مرکز گردشگری علم و فرهنگی دانشجویان، نکته قابل تأمل در حوزه گردشگری غذا را مسئله انتفاع اقتصادی دانست که در فرآیند تولید مواد اولیه آن تا تهیه غذا می‌تواند اشتغال‌زایی مؤثر و گردش مالی قابل توجهی را به ارمغان بیاورد. علاوه بر این موضوع، ماحصل دیگر گسترش این فعالیت، معرفی فرهنگ و آداب و رسوم مناطق مختلف کشور به گردشگران خارجی است.
وی همچنین این حوزه از گردشگری را مانند حوزه‌های دیگر طبعاً و قطعاً دارای مشکلات و چالش‌های عدیده‌ای دانست و گفت: لکن از آنجایی که در مقوله توریسم غذایی ما در ابتدای راه هستیم و گام‌های نخستین را برمی‌داریم می‌توانیم با الگو قرار دادن کشورهایی که در این زمینه پیشتاز شده‌اند اقدام کنیم. برای مثال، کشورهای نظیر ترکیه یا گرجستان در بسیاری از مناطق گردشگری خود با افتتاح رستوران‌هایی که تنها غذاهای محلی منحصر به فرد خود را برای پذیرایی گردشگران تدارک می‌بینند موجبات معرفی این جاذبه گردشگری برای گردشگران مختلف با انگیزه‌های متفاوت را فراهم آورده‌اند.
به عقیده وی، برای جبران ضعف‌ها و کوتاهی‌ها لازم است نه تنها صاحب‌نظران و فعالان در این حوزه اهتمام جدی‌تری داشته باشند، بلکه متولیان مربوطه از طریق سایت‌ها و پایگاه‌های اطلاع‌رسانی حمایت بیشتری انجام داده و با تبلیغات مؤثر از طریق برگزاری جشنواره‌های غذا در سطح بین‌المللی، موجب رونق هرچه بیشتر این بخش مهم صنعت گردشگری شوند.
یعقوب‌زاده در پایان گفت: یکی از موارد مهمی که در حوزه توریسم غذایی باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد، بحث بهداشت و رعایت پروتکل‌های بهداشتی در رستوران‌ها و مراکز پذیرایی به صورت همیشگی و نه فقط در دوران همه‌گیری کرونا است؛ چرا که نتایج پژوهشی که از سال 1398 مسائل و دغدغه‌های گردشگران خارجی را مورد پایش و رصد قرار داد، حاکی از آن است که 67 درصد از گردشگران خارجی که درصد بالایی را شامل می‌شود، به هیچ عنوان از وضعیت بهداشت مراکز پذیرایی و رستوران‌ها رضایت خاطر ندارند./تسنیم