به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری سلامت؛ از هفته گذشته بود که کارزارهای انتخاباتی به طور رسمی در کشور آغاز شد. با شروع ثبت نام نامزدهای احتمالی برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، بسیاری از چهره‌های مطرح سیاسی کشور برای حضور در صحنه انتخابات اقدام کردند. طی روزها شاهد رفت و آمد کاندیدهای مختلف در وزارت کشور و مطرح شدن بخشی از برنامه‌ها، سیاست‌ها و محورهای نامزدها برای ریاست بر کشور بودیم. در میان همه شعارهای تبلیغاتی کاندیداها طبق سنوات گذشته و عادات کاندیداهای پیشین شعارهایی پیرامون موضوع زنان به وعده و وعیدها برای رسیدگی‌های بیشتر به این قصه همواره در میان گفته‌های نامزدها وجود داشته است در این دوره نیز حتی در سخنرانی‌های کوتاه نامزدها پس از ثبت نام خود در انتخابات ریاست جمهوری شاهد وعده‌ها و شعارهای کاندیداها پیرامون این موضوع بوده‌ایم حال باید هرچند که در انتخابات‌های پیشین نیز کاندیداهای مختلف بارها موضوعات پیرامون بانوان را به دستاویزی برای جز برای خود تبدیل کرده بودند. حال به نظر می‌رسد که در این دوره نیز برخی از کاندیداها شیوه نمایندگان دوره‌های پیشین را دوره‌های قبلی را پیش گرفته و گویا برخی از آنها بر روی رأی بانوان کشور آن‌هم با اشاره بر موضوعات زنان حساب باز کرده‌اند هرچند که در دوره‌های پیشین رؤسای جمهور علی‌رغم وعده‌های فراوان در خصوص رسیدگی به وضعیت قانون اوان پس از انتخاب شدن وعده‌های پیشین خود را فراموش کردند و حرف‌های آن هم تنها در حد همان شعار باقی ماند به همین منظور به برخی گفته‌های کاندیداها در این دوره از انتخابات پیرامون مسائل زنان نگاهی انداختیم تا ببینیم بانوان در کجای برنامه انتخاباتی نامزدها قرار دارند. طی روزهای گذشته بود که علی مطهری نماینده ادوار مجلس پس از ثبت نام خود در انتخابات ریاست جمهوری، در جمع خبرنگاران به بیان برخی محورها و برنامه‌های خود پرداخت. وی در بخشی از سخنان خود درباره موضوع زنان گفت: بنده فکر می‌کنم در حوزه زنان مشکل اساسی نداریم. برای مثال ورود بانوان به استادیوم‌های ورزشی به جز شنا و کشتی مشکلی ندارد و ما متأسفانه این موضوع را به یک مشکل تبدیل کرده‌ایم. وی اضافه کرد: ورود بانوان به استادیوم‌های فوتبال و والیبال و مانند اینها با یکسری تمهیدات هیچ مشکلی ندارد، قابل حل است و بی‌جهت این موضوع را طولانی کردیم. همچنین دوچرخه‌سواری بانوان اصلاً موضوعیتی ندارد و هیچ مرجع تقلیدی نمی‌تواند بگوید که دوچرخه‌سواری بانوان ممنوع است و صرف اینکه پوشش خود را رعایت کند، هیچ ممنوعیتی نمی‌تواند داشته باشد. مطهری ادامه داد: ما نباید بی‌جهت مسئله زنان را بزرگ کنیم و حتی مسئله حجاب و پوشش اسلامی هم مشکل امروز ما نیست و اکثریت قاطع مردم ما از روی انتخاب و اعتقادشان، این مسئله را رعایت می‌کنند اما عده‌ای هم هستند که به طور نسبی حجاب را رعایت می‌کنند و ممکن است پوشش کاملی هم نداشته باشند و حکومت هم کاری با آنها ندارد و بی‌جهت نباید به این‌گونه مسائل دامن بزنیم. موضوع ورود زنان به ورزشگاه یکی از مواردی است که طی سال‌های گذشته به دلیل تکرر در مطرح کردن و حساس شدن جامعه نسبت به آن، حال به وسیله‌ای برای جلب توجه و کسب رأی نمایندگان تبدیل شده است. حتی حسن روحانی رئیس جمهور فعلی کشور نیز در زمان انتخابات سال ۹۶ در شعارهای خود بارها به این موضوع اشاره و وعده‌هایی پیرامون آن داده بود. هرچند که پس از روی کار آمدن وی، تاکنون هیچ اقدامی در این زمینه انجام نشده و بسیاری از وعده‌های روحانی درباره زنان در حد همان حرف‌های تبلیغاتی باقی مانده است. مطهری در پاسخ به این پرسش که آیا کابینه خود را انتخاب کرده است، اظهار کرد: من معتقد به دولت ائتلافی هستم و تعصب گروهی ندارم. هر کسی قول دهد وزیر اهل سنت یا زن انتخاب می‌کند، کار اشتباهی کرده است. باید دنبال افراد اصلح گشت چه از میان بانوان و چه اهل سنت. اگر یک مرد و زن در شرایط برابری بودند، زن را باید انتخاب کنیم. برابری میان زن و مرد نیز طی ادوار گذشته همواره جزو شعارهای نامزدهای احتمالی ریاست جمهوری بوده و کاندیداها با چنگ زدن به این ریسمان پوسیده به دنبال جلب توجه بوده‌اند. مصطفی کواکبیان دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری و نماینده ادوار مجلس نیز طی روزهای گذشته در نشست خبری خود پس از ثبت نام در وزارت کشور، با اشاره‌ای بر توجه به بانوان کشور گفت: ما هنوز بعد از چند سال درباره تعریف رجل سیاسی و مذهبی به یک تعریف درست نرسیدیم. زنان در انتخابات ثبت نام می‌کنند اما فقهای شورای نگهبان آنها را تأیید نمی‌کنند. در حالی که باید از ظرفیت‌های زنان استفاده کنیم. استفاده از ظرفیت‌های زنان در مسائل علمی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و غیره یکی از اصلی ترین مطالبات زنان جامعه بوده و هست با این حال تجربه سال‌های گذشته نشان می‌دهد که اغلب این ظرفیت نادیده گرفته شده و نمایندگان در لیست وزرا و کابینه خود علاقه‌ای به استفاده از این ظرفیت ندارند. به نظر می‌رسد اغلب کاندیداها به ظرفیت بانوان در عرصه کسب رأی بیشترین توجه را دارند و بانوان جامعه در ایام انتخابات بیش از دیگران در محور بحث‌های کاندیداها قرار می‌گیرند. مسعود پزشکیان نیز دیگر نامزد انتخابات ۱۴۰۰ بود که در روزهای گذشته برای حضور در عرصه رقابت در محل وزارت کشور حضور یافت. وی در بخشی از اظهارات خود درباره باور به زنان گفت: وقتی با همسرم آشنا شدم هر دو دانشجوی پزشکی بودیم. همراه و همیار هم شدیم ایشان جراحی خواندند و با هم مسیر را طی کردیم و معتقد بودم همان موقعی که بسیاری می‌گفتند، زن‌ها نمی‌توانند. اما با وجود داشتن چهار فرزند دو نفر در بعد کشوری جزو نفرات برتر شده‌ایم و باور داشتیم اگر با هم و در کنار هم باشیم می‌توانیم به بهترین نحو عمل کرده و در مهم‌ترین مدارج علمی قرار بگیریم و این برای من افتخار بود و تصور می‌کنم اگر زنان خود را باور داشته باشند چیزی از مردان کم ندارند. وی افزود: این بستر برای شکوفایی آنان و نشان دادن خودشان آماده باشد نباید ساختاری درست کنیم که بستر برای شکوفایی و توانمندیهای بانوان آماده نباشد. قطعاً این بستر را آماده خواهیم کرد و آنها در بسیاری از جاها می‌توانند بهتر از ما و درست تر از ما عمل کنند. پزشکیان ادامه داد: با اتکا به دانش علم و نیروهای جوانان غیر آزموده نمی‌توانیم از این وضعیت خارج شویم. نه اینکه افرادی که در مملکت عمری مدیریت کردند و باعث شدند این وضعیت به وجود بیاید دوباره با همان آدم‌ها بخواهیم مملکت را درست کنیم باید به جوانان و زنان متکی شد و زنانی که در جامعه ۵۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند را باور کنیم. به طور کلی شعارهایی ازجمله استفاده از ظرفیت بانوان در بدنه مدیریتی کشور، اختصاص ۳۰ درصد از پست‌های مدیریتی به بانوان، افزایش حقوق اجتماعی و ایجاد آزادی‌های خاص برای بانوان کشور، مسائلی است که طی سال‌های گذشته با رنگ و لعاب های متفاوت از کاندیداهای ریاست جمهوری شنیده شده است. اظهاراتی که آمارها نشان می‌دهد پس از روی کار آمدن رؤسای جمهور، اغلب به فراموشی سپرده شده است. از سوی دیگر علیرغم هیاهوهای انتخاباتی کاندیداها، مسائل اصلی بانوان ازجمله بیمه زنان سرپرست خانوار و زنان خانه دار، مرخصی زایمان، اعطای تسهیلات به مادران شاغل، ایجاد شرایط اشتغال بانوان، توجه به بهداشت زنان و غیره طی دولت‌های مختلف تقریباً نادیده گرفته شده است. در حقیقت اغلب نامزدها نیز در اظهارات خود پیرامون مسائل زنان، برنامه‌ای برای توجه به دغدغه‌های اصلی زنان ندارند و با مطرح کردن مسائل حاشیه‌ای سعی در نشان دادن توجه خود به موضوع بانوان دارند. حال باید دید که در این دوره، کاندیداها تا چه میزان با استفاده از کلید واژه «بانوان»، به دنبال ایجاد جنجال‌ها و هیاهوهای انتخابی خواهند بود و آیا در عمل نیز برنامه‌ای برای رسیدگی به مسائل با اهمیت بانوان جامعه دارند یا خیر.