به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری سلامت، محمدحسین امیدی؛ گوینده پرشنونده‌ترین برنامه صبح‌گاهی رادیو است که از جمله برنامه‌های او می‌توان به «پارک شهر»، «چراغ»، «خانه هفتم» و «صبح تهران» اشاره کرد‌. امیدی همچنین در برنامه‌های متعددی نظیر «خرمشهر» که از شبکه سلامت سیما پخش می‌شد هم به عنوان مجری حضور داشته است. در گفت‌وگویی که با او داشتیم از جایگاه فعلی رادیو تقابل آن با پادکست‌ها پرسیدیم که در ادامه می‌خوانید. برخی از مجریان فعلی تلویزیون از رادیو کار خود را آغاز کرده‌اند اما بعد از حضور در تلویزیون از رادیو فاصله گرفته‌اند؛ آیا رادیو می‌تواند پلی برای رسیدن به هدف دیگر یعنی تصویر و تلویزیون باشد؟ رادیو می‌تواند مانند یک دانشگاه باشد و ما بسیار از رادیو می‌آموزیم اما فکر می‌کنم دلیل این که برخی همکاران وارد تلویزیون می‌شوند و بعد به رادیو باز نمی‌گردند، بعد مالی آن باشد. در رادیو دستمزدها چشم‌گیر نیست. از طرفی معمولا کسانی که در تلویزیون مشغول می‌شوند، سرشان بيشتر شلوغ می‌شود و اجرا و استیج‌های مختلف به آن‌ها پیشنهاد می‌شود؛ به همین لحاظ شاید تمایل نداشته باشند مانند گذشته برای رادیو وقت بگذارند. با این وجود هستند کسانی که در تلویزیون فعالیت می‌کنند اما به دلیل عشقی که به رادیو دارند در این رسانه هم فعال هستند. به هر حال شاید به لحاظ مشغله و بعد مالی حضور آنها در رادیو کمرنگ‌تر باشد. برخی از شبکه‌های رادیویی پرشنونده‌تر هستند؛ مانند رادیو جوان، تهران، ایران، پیام و غیره. زمانی که اجرای یک برنامه رادیویی به شما پیشنهاد می‌شود چقدر حضور در این شبکه‌ها و اسم آن برنامه برای‌تان اهمیت دارد؟ قطعا این موضوع اهمیت دارد. ترجیح می‌دهم در شبکه‌ای باشم که سابقه روشنی دارد و مردم هم بیشتر شنونده آن هستند. نمی‌توان کتمان کرد که ما دوست داریم دیده و شنیده شویم و هر چقدر فضای پایه‌ای برای این شنیده‌شدن مهیا باشد، قطعا فرصتی برای درخشیدن است. بر همین اساس من در رادیو تهران فعالیت می‌کنم که سابقه مشخصی دارد. برنامه «پارک شهر» که آن را اجرا می‌کنم، در استان تهران پرشنونده‌ترین برنامه است؛ در مجموع دوست دارم در جایی باشم که بین مردم از محبوبیت بیشتری برخوردارم. تصور می‌کنید درحال حاضر رادیو همچنان پرقدرت به کار خود ادامه می‌دهد و شنونده‌های بسیاری دارد یا دچار نوسان شده است؟ قطعا رادیو هم نوسان دارد و از روزهای درخشان خود فاصله گرفته است. 10 سال است که در رادیو فعالیت می‌کنم و بازخوردی که در روزهای ابتدایی از شنونده‌ها می‌گرفتم بسیار بود. در دوره‌ای رادیو دچار افت شدیدی شد اما در چند سال اخیر می‌توانم بگویم روند صعودی بوده است. آنچه که در رادیو و به طور کلی همه رسانه‌ها باید به آن توجه شود، اهمیت دادن به محتوا است تا مخاطبان ریزش نکند. برای محتوای خوب هم باید پول خرج کرد و نویسنده و ایده‌پرداز خوب آورد. اگر همه موارد فراهم باشد و از برنامه‌سازها هم حمایت شود، رادیو این ظرفیت را دارد که به روزهای خیلی خوب خود بازگردد. به علاوه با توجه به رسانه‌های کمکی مانند پادکست‌ها، می‌توان برنامه‌ها را بازنشر کرد. امیدوارم این اتفاق بیفتد. همه ما دوست داریم رادیویی درخشان داشته باشیم. پادکست‌ها را رقیب رادیو می‌دانید؟ نه، به نظرم پادکست‌ها به رادیو کمک می‌کنند و مکمل یکدیگر هستند و بسیاری از برنامه‌های رادیویی از طریق پادکست‌ها می‌توانند بازتولید و در فضای مجازی منتشر شوند. این دو رقیب یکدیگر نیستند. حتی شاهدیم بسیاری از گوینده‌های رادیو در حال تولید محتوا در حوزه پادکست‌ها هستند و شنونده بسیاری هم دارند. بله، معمولا شنونده زیادی دارند به این جهت که فعالیت در سازمان صدا و سیما چهارچوب‌های خاص خود را دارد اما زمانی که وارد فضای اینترنت می‌شویم این چهارچوب‌ها تغییر می‌کنند و هر کدام از گوینده‌ها که پادکست تولید می‌کنند، فضای خاص خود را دارند. البته این‌ها رقیب یکدیگر نیستند. اینطور نیست که اگر کسی پادکست گوش می‌دهد، دیگر شنونده رادیو نیست. فکر می‌کنم زمانی که گوش عادت می‌کند صدا بشنود و مطلب خوب دریافت کند، حساس می‌شود. در نتیجه همان شنونده پادکست اگر جایی شنونده برنامه رادیویی خوبی باشد نسبت به پیگیری آن راغب می‌شود. گفت‌وگو: پرستو خلعتبری