تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۵:۴۴

متین السادات نصری روانشناس و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت با اشاره به موضوع تقویت اجتماعی رفتار اضطراب، اظهار کرد: افرادی که اضطراب دارند در بیشتر مواقع مورد توجه، مراقبت و محبت خانواده و دوستان قرار می‌گیرند که این خود باعث تقویت اجتماعی رفتار اضطراب می‌شود.

وی با بیان اینکه بررسی ها نشان داده که جنسیت و عوامل فرهنگی اجتماعی در احساس اضطراب افراد اثر می‌گذارد، گفت: به طور مثال زنان بیشتر از مردان سردردهای میگرنی و درد کمر را گزارش می‌دهند که این اتفاق باعث اختلال در فعالیت‌های روزانه‌ آنها می‌شود.

این مدرس دانشگاه با تاکید بر اینکه افرادی که اضطراب مزمن دارند به میزان بیشتری به خشم ترس و غم دچار می‌شوند، افزود: اضطراب و هیجان در اصل به هم پیوند خورده‌اند و فرآیندهای شناختی واسطه این اتصالند.

نصری با اشاره به اینکه بخشی از ترس‌های بیماران دارای اضطراب‌های مزمن ناشی از تسلط کم این افراد بر اضطراب‌شان است، تصریح کرد: این افراد نمی‌توانند از فعالیت‌هایی که اضطراب را ایجاد و یا آن را بدتر می‌کند اجتناب کنند و در نتیجه آنها تمایل دارند که با استفاده از راهبردهای انطباقی هیجان محور با آن روبرو شوند.

وی ادامه داد: در واقع افراد سعی می‌کنند به جای آنکه خود مسئله را دگرگون سازند پاسخ هیجانی خود را نسبت به اضطراب تنظیم کنند.

این روانشناس با بیان اینکه برخی از شیوه‌های سازگاری رایج که افراد دچار اضطراب از آن استفاده می‌کنند شامل امیدواری یا دعا برای بهبودی است، گفت: تلقین شجاع بودن و ادامه دادن راه با وجود ناراحتی، منحرف کردن توجه به وسیله شمارش اعداد یا مرور یک آواز در ذهن است.

نصری بیان داشت: فرآیندهایی که افراد طی آن احساس اضطراب می‌کنند شامل زنجیره‌ی پیچیده‌ای از اتفاقات روانی و عصبی است. ممکن است این اتفاقات تحت تاثیر فرآیندهای روانی و اجتماعی نظیر عقاید اجتماعی مردم در مورد اینکه یک دارو یا واکسن ناراحتی آنان را کاهش می‌دهد، متفاوت نشان داده شود.

وی خاطرنشان کرد: همچنین این فرآیندهای روانی و اجتماعی می‌تواند بر آموزش افراد، شناخت تجربه‌ی اجتماعی و استرس اثر بگذارد و باعث تاثیرپذیری افراد از این اتفاقات شود.

                                                                                                                                                                                 گفت‌وگو: مینا افسریان