جلیل رحیمی جهان آبادی در گفتگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری سلامت؛ درباره وضعیت دیپلماسی اقتصادی کشور افزود: به نظر من دیپلماسی اقتصادی ما ظرف سال های پس از انقلاب با دو مشکل عمده مواجه بوده است، مشکل اول نگاه ایدئولوژی و امنیتی در حوزه سیاست خارجی ما است. ما جهان را ظرف این سال ها کمتر از دریچه مسائل اقتصادی دیده ایم و بیشتر نگاه ایدئولوژی و امنیتی به مسائل جهان داشته ایم و متاسفانه این باعث شده نگاه ما به اقتصاد در سیاست خارجی اولویت چندم باشند نه اولویت اول. وی ادامه داد: نکته دوم این است که اقتصاد ما در ایران عمدتا دولتی پیش می‌رود و اقتصاد دولتی معمولا توان رقابت در بازار آزاد و توان پیدا کردن بازار در محیط های پیرامونی را مانند بخش خصوصی ندارد و درگیر فراز و نشیب های سیاسی می‌شود. رحیمی جهان آبادی تصریح کرد: این دو عامل باعث شده ظرف این سال ها نتوانیم هم به لحاظ اقتصادی در سیاست خارجی خودمان اولویت اساسی داشته باشیم و هم اینکه نتوانستم جایگاهی را که در اقتصاد منطقه و جهان می‌خواهیم، به دست بیاوریم و سیاست خارجی ما نتوانست آن فعالیت های اقتصادی ما را در جهان رونق دهد. عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس اضافه کرد: اما الان از دولت روحانی هم یک معاونت امور اقتصادی در وزارت خارجه راه اندازی شده و هم نگاه به اقتصاد در دستگاه سیاست خارجی تغییراتی داشته است و نگاه مثبت تری به فعالیت های اقتصادی وجود دارد. وی افزود: منتها ما یک مشکل ساختاری هم داریم و آن اینکه ما نیاز به یک وزارت بازرگانی و تجارت بین الملل داریم. متاسفانه دولت های پیشین این وزارتخانه را با وزارت صنعت ادغام کرده اند و دولت هم هر چقدر تلاش کرد این لایحه در مجلس رای نیاورد. رحیمی جهان آبادی تاکید کرد: به نظر من الان هم نیاز داریم که یک وزارتخانه بازرگانی و تجارت بین الملل احداث کنیم تا این وزارتخانه کار خودش را انجام دهد و وزارت امورخارجه هم به عنوان بال دوم این حرکت به بسترسازی سیاسی و بهبود روابط و کاهش تنش‌ها کمک کند تا بخش اقتصادی و تجارت بین الملل ما بتواند فعالیت کنند اما اگر این «اما و اگر»هایی که گفتیم شکل نگیرد، خیلی نمی توان امیدوار بود.

خبرنگار: محمدسیاح