روش‌های درمان خود بیمار انگاری
هدف از درمان خود بیمار انگاری(
Hypochondriasis) بهبود علائم و توانایی فرد در زندگی روزمره است. تحقیقات نشان داده‌اند که درمان شناختی رفتاری (CBT) و استفاده از مهار کننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI)، مانند فلوکستین و پاروکستین، می‌توانند در درمان هیپوکندریا مفید باشند. CBT می‌تواند به بیمار کمک کند تا ترس خود را تصحیح کند و SSRIها نیز می‌توانند سطح اضطراب را از طریق دارو کاهش دهند. به طور کلی روان درمانی به ویژه درمان شناختی رفتاری شایع‌ترین درمان خود بیمار انگاری است. درمان شناختی رفتاری می‌تواند در درمان هیپوکندریا بسیار موثر باشد، زیرا به شما مهارت‌هایی می‌دهد که می‌تواند در مدیریت اختلال کمک کند. برخی از مزایای درمان شناختی رفتاری در زیر آورده شده‌اند که به آن‌ها خواهیم پرداخت:
- شناسایی اضطراب
- یادگیری راه‌های دیگر برای دیدن احساسات بدن با تغییر افکار بی‌نظیر
- بالا بردن آگاهی افراد، زیرا این عامل بر روی نحوه نگرانی‌ها و رفتار شما تاثیر می‌گذارد
- واکنش متفاوت نشان دادن به احساسات و نشانه‌های بدن
- یادگیری برای مقابله با اضطراب و استرس
- یادگیری برای جلوگیری از شرایط و فعالیت‌ها به دلیل احساسات جسمی
- اجتناب از بررسی بدن خود برای علائم بیماری
- تقویت عملکرد در خانه، کار یا مدرسه و در روابط اجتماعی
- بررسی اینکه آیا شما از سایر اختلالات روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی رنج می‌برید یا نه
دیگر انواع روان درمانی نیز گاهی برای درمان خود بیمار انگاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. این ممکن است شامل مدیریت استرس رفتاری و قرار گرفتن در معرض درمان باشد. اگر علائم شما شدید باشد، پزشک شما ممکن است علاوه بر این، درمان‌های دیگری نیز به شما نیز توصیه کند. برخی از افراد به روان درمانی واکنش مثبتی نشان نمی‌دهند و در این شرایط پزشک ممکن است مصرف برخی داروها را توصیه کند. همانطور که گفته شد، داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) برای درمان خود بیمار انگاری استفاده می‌شود. اگر فرد اختلال خلقی یا اضطراب نیز داشته باشد، داروهایی که برای درمان این بیماری‌ها استفاده می‌شود نیز ممکن است مفید باشد. بعضی از داروها برای درمان بیماری خود انگاری با خطرات جدی و عوارض جانبی همراه است. بنابراین مهم است که گزینه‌های درمان خود را با پزشک بررسی کنید.
تفاوت میان سلامت و اضطراب سلامت
اگر بدن شما برایتان علائمی می‌فرستد، به عنوان مثال اگر در قسمتی از بدن خود درد دارید، طبیعی است که به آن توجه کرده و برای بررسی دقیق‌تر این مسئله به پزشک مراجعه نمایید، اما افرادی که به اضطراب سلامت دچار هستند، فشار شدیدی را پس از نتایج خوب آزمایشات و اطمینان پزشکان از سلامتی آن‌ها، احساس می‌نمایند. این وضعیت فراتر از یک نگرانی عادی برای سلامتی بوده و غیرطبیعی محسوب می‌شود.
خود بیمار انگاری یا هایپوکندریا چیست؟
هیپوکندریا به نوعی اختلال در وضعیت سلامت روحی فرد اشاره دارد که در آن شخص بیش از حد نگران این مسئله است که بیمار باشد، در حقیقت نشانه اصلی هیپوکندریا، نگرانی بیش از حد در مورد سلامتی بوده و علل ایجاد آن می‌توانند متفاوت باشند. این اختلال برای اکثر افراد یک تجربه موقت بوده و شدت آن می‌تواند با توجه به سن، گرایش به نگرانی و چگونگی استرس آن‌ها متفاوت باشد.
علائم خود بیمار انگاری در افراد
برخی از نشانه‌ها هستند که خبر از وجود این اختلال می‌دهند، در زیر به معرفی آن‌ها خواهیم پرداخت: ترس از عملکرد طبیعی بدن: در فرد مبتلا به هیپوکندریا، عملکرد طبیعی بدن مانند ضربان قلب، عرق کردن و تحرک روده می‌تواند به عنوان علائمی از یک بیماری یا یک وضعیت جدی ظاهر شود. ترس از ناهنجاری‌های جزئی: آبریزش بینی، التهاب اندک غدد لنفاوی و یا وجود یک درد کوچک در بدن می‌تواند به یک عنوان یک مشکل جدی تلقی شود. بررسی علائم بیماری در بدن خود: فرد به طور منظم بدن خود را برای علائم بیماری بررسی می‌کند. تمرکز این اختلال در افراد مختلف، متفاوت بوده و به عوامل زیر بستگی دارد:
- توجه برخی افراد ممکن است بر روی یک عضو خاص مانند ریه‌ها باشد
- آن‌ها ممکن است تنها بر روی یک بیماری مانند سرطان تمرکز کنند
- امکان دارد آن‌ها از بروز یک بیماری خاص در خود بترسند
صحبت کردن به طور منظم درباره بیماری: این وضعیت ممکن است موجب شود که افراد بیش از حد درباره سلامتی خود صحبت کنند. مراجعه مکرر به پزشک: این افراد ممکن است به طور مکرر به پزشک مراجعه نمایند. اطمینان حاصل کردن: آن‌ها می‌توانند زمان زیادی را صرف جستجو در اینترنت برای علائم بیماری‌های احتمالی خود نمایند. تسکین نیافتن پس از نتایج خوب آزمایشات: اگر تمامی جواب آزمایشات خوب باشد، فرد ممکن است علاوه بر اینکه هیچ تسکینی نیابد، بلکه حتی بدتر هم شود، زیرا ترس از اینکه هیچکس آن‌ها را باور نمی‌کند، رشد یافته و نگران این مسئله هستند که هیچگاه مشکل آن‌ها با موفقیت تشخیص داده نشده و درمان نمی‌شود. اجتناب از مراجعه به پزشک: برخی از افراد مبتلا به این اختلال به دلیل ترس از وجود یک بیماری جدی، از مراجعه به پزشک خودداری می‌کنند. دوری کردن از برخی عوامل: برخی از افراد مبتلا به هیپوکندریا ممکن است از بعضی افراد، مکان‌ها و فعالیت‌هایی که می‌تواند، سلامتی آن‌ها را به خطر بیندازد، اجتناب کنند. ترس شدید بیماری که بیش از 6 ماه طول می‌کشد، می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات علائم جسمی باشد.
دلایل ایجاد خود بیمار انگاری
کارشناسان از دلایل دقیق این اختلال مطمئن نیستند، اما فکر می‌کنند که عوامل نامبرده شده زیر می‌توانند تاثیرگذار باشند:
- حدس و گمان: برداشت بد از احساسات جسم و گمان بردن به این مسئله که بدنشان بد کار می‌کند.
- سابقه خانوادگی: افرادی که در خانواده خود سابقه این اختلال را دارند، بیشتر احتمال دارد که به آن دچار شوند.
- تاریخچه شخصی: افرادی که تجربه‌های بدی در گذشته داشته‌اند، ممکن است مستعد ابتلا به یک ترس ناخوشایند از رشد دوباره بیماری باشند.
- ارتباط با سایر شرایط: بروز برخی از اختلالات روانپزشکی در ایجاد این اختلال بی‌تاثیر نیست، زیرا درصد بالایی از بیماران مبتلا به خود بیمار انگاری دارای افسردگی، اختلال هراس، اختلال وسواسی اجباری یا اختلال اضطراب عمومی هستند.
به طور کلی فرد درک بدی از احساسات بدن، بیماری‌ها یا هر دو این عوامل را دارد، از این رو ممکن است فکر کند که یک بیماری جدی باعث بروز این احساسات در بدن او شده است.
- سایر عوامل خطرساز برای بروز این اختلال عبارتند از:
- یک رویداد یا وضعیت استرس زا
- تصور یک بیماری جدی در صورتی که معلوم نیست جدی باشد
- مورد آزار قرار گرفتن در دوران کودکی
- داشتن یک بیماری جدی در دوران کودکی یا ابتلای والدین او به این بیماری
- داشتن یک شخصیت نگران کننده
- بررسی کردن بیش از حد سلامتی خود در اینترنت
