به گزارش گروه بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت به نقل از ایسنا خشونت ابتدا در ذهن و سپس در قالب رفتارهای فردی شکل می‌گیرد اما به سرعت ماهیتی اجتماعی به خود می‌گیرد؛ به عبارت دیگر، بستر جریان‌یابی و تحقق رفتارهای خشونت‌بار، در بسیاری از موارد بر روابط و کنش‌های اجتماعی منطبق است. پژوهش‌های دانشمندان مختلف موید عوارض جسمی، روانی و اجتماعی فراوان برای خشونت دیدگی از جمله در ارتباط با عملکرد تحصیلی است. محققان در پژوهشی با عنوان " مواجهه با خشونت در محیط خانه و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان " این موضوع را بررسی کرده‌اند. در این پژوهش که توسط مهدی کرمانی، استادیار جامعه‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد و جواد حاتمی سیدآباد، کارشناس ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده، آمده است: « در پژوهش حاضر، از روش پیمایش استفاده شده است. تحقیق پیمایشی، جمعیت‌های کوچک و بزرگ را با انتخاب و مطالعه نمونه‌های منتخب از آن جامعه‌ها برای کشف میزان نسبی شیوع، توزیع و روابط متقابل متغیرهای روان‌شناختی و جامعه‌شناختی بررسی می‌کند. علاوه بر این، برای تدوین چارچوب نظری تحقیق و مروری بر تحقیقات پیشین، از روش کتابخانه‌ای(اسنادی) بهره گرفته شده است. این مطالعه به لحاظ ماهیت، کاربردی، از نظر معیار زمان، مقطعی است.» جامعه آماری این تحقیق، دانش‌آموزان متوسطه دوره اول شهر چناران در سال تحصیلی 95-1394 بودند که در زمان انجام پژوهش، 1970 نفر بودند. بر پایه فرمول کوکران، حجم نمونه‌ای معادل و بیشتر از 382 نفر برای این پژوهش مناسب بود که برای اجتناب از خطاهای احتمالی، نمونه‌ای معادل 500 نفر مد نظر قرار گرفت و در نهایت از 492 نفر نمونه‌گیری شد. نویسندگان این مقاله می‌گویند: در این تحقیق، شش نوع از انواع رفتارهای خشونت‌آمیز شامل خشونت فیزیکی، کلامی، روانی و عاطفی، اجتماعی و اقتصادی بررسی شده‌اند که بر پایه‌ گویه‌های مندرج در جدول زیر عملیاتی شده‌اند. ر این پژوهش برای گردآوری داده‌ها، از پرسش‌نامه ای شامل سه بخش استفاده شده است: بخش اول به مواجهه با خشونت در محیط خانه، بخش دوم به اطلاعات مواجهه با خشونت در محیط مدرسه و بخش سوم به سنجش عملکرد تحصیلی دانش آموزان مربوط بودند که همگی در قالب طیف لیکرت طراحی شدند. براساس یافته‌ها، 57.1 درصد از نمونه دانش آموزان را پسران و 42.9 درصد را دختران تشکیل داده‌اند. بیشترین تعداد پاسخ گویان در گروه سنی 14 سال بودند و کمترین آن ها در گروه سنی 16 سال قرار داشتند. در این مقاله بیان شده است:« در مجموع، نتایج نشان داد که خشونت اجتماعی نسبت به دیگر ابعاد مواجهه با خشونت در محیط خانه، در بالاترین سطح قرار داشت. همچنین تجربه خشونت دیدگی از جانب پدر، بیش از مادر و سایر اعضای خانواده بود.» نویسندگان این مقاله در بخش دیگری می گویند:« چنانچه به دلیل رفتارها و برخوردهای آسیب رسانی همچون اعمال خشونت، ویژگی سازنده و تعالی بخش بودن محیط خانواده دچار نقصان شود، سایر عرصه های مرتبط از جمله فرآیند آموزش کودکان و نوجوانان در محیط مدرسه نیز از آن متاثر خواهند شد که نتیجه نهایی آن را می توان در قالب افت شاخص های مختلف ناظر بر عملکرد تحصیلی مشاهده کرد.» در این پژوهش آمده است:« نتایج این تحقیق نشان داد که بین میزان مواجهه با خشونت خانگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار و معکوس وجود دارد. براساس تحلیل های رگرسیونی، در بین ابعاد مختلف خشونت، بعد اجتماعی آن و در بین عاملان خشونت خانگی، خشونت پدر دارای  تاثیر منفی شدیدتری بر عملکرد تحصیلی بودند.» این پژوهش در اولین شماره‌ی شانزدهمین سال مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد منتشر شده است.