تاریخ انتشار: ۶ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۴:۰۴
به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، حسن لطفی در مورد اقدامات دولت و مجلس درباره آسیبهای اجتماعی، افزود: ما در جلسه هفته پیش کمیسیون اجتماعی که با حضور رئیس مجلس برگزار شد، بحث آسیبهای اجتماعی را داشتیم، مهم ترین بحث در این زمینه به اعتقاد من این است که ما در این حوزه متولی خاصی نداریم، این یکی از اشکالات سیستم ما است. وی ابراز داشت: ما شورای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی را تشکیل دادهایم که متشکل از 22 عضو از دستگاههای مختلف است. اعضایی که دراین شورا هستند متاسفانه به اشکال گوناگون از قبول مسئولیت طفره میروند و تقصیر را گردن دستگاههای دیگر میاندازند که با این وجود من به جرات میتوانم بگویم که ما هیچ وقت نمیتوانیم در حوزه آسیبهای اجتماعی موفق باشیم. وی ادامه داد: به عبارتی ما تا زمانی که متولی مشخصی برای آسیبهای اجتماعی نداشته باشیم نه میتوانیم به دستگاهها تکلیف کنیم و نه میتوانیم منتظر پاسخ باشیم. شورای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی بودجههایش در این راستا هزینه نمیشود و مشکلات عدیدهای به دنبال آورده است. این نماینده مجلس اظهار کرد: به عنوان مثال حاشیه نشینی یکی از مشکلات جدی امروز ما در حوزه اجتماعی است در این شورای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی به طور مشخص چه دستگاه یا ارگانی متولی این موضوع است؟ یا یکی از بزرگترین عوامل آسیبهای اجتماعی مشکلات اقتصادی و بیکاری است ما چرا برای این قسمت ماجرا که اتفاقاً در بخش پیشگیری میگنجد، هیچ فکری نمیکنیم و دستگاههای مرتبط اقتصادی مسئولیتی در این زمینه ندارند. وی خاطرنشان کرد: ما اگر بخواهیم آسیبهای اجتماعی را واقعا کنترل کنیم، در درجه اول باید در حوزه پیشگیری ورود پیدا کنیم. همین لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان را شما ببینید، وقتی به فکر افتادهایم که چندین و چند بار بزه اتفاق افتاده است. ما هیچ وقت نیامدیم هزینههایمان را در راه پیشگیری صرف کنیم در حالیکه همه آموزههای علمی میگویند هزینه درمان 8 برابر پیشگیری است اما با این وجود متاسفانه در همه آسیبهای اجتماعی زمانی دولت و مجلس ورود پیدا میکنند که این آسیب اتفاق افتاده است. عضو کمیسیون اجتماعی مجلس تاکید کرد: باید وظیفه آموزش و پرورش، وزارت ارشاد، خانوادهها، مراکز آموزشی در زمینه کنترل آسیبهای اجتماعی مشخص شود. متاسفانه ما در این بحث و در همین لایحه حمایت از کودکان به پیشگیری و تامین زیرساختهای اساسی نپرداختهایم.