به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری سلامت، می توان در جزئی از کل نگریست و به توانایی قادر مطلق پی برد.می توان به تفاوت او در آفرینش و خلقت مخلوقاتش نگریست و اندیشید چقدر می تواند توانا باشد گاه همان مخلوقی که از نظر ما ناتوان است و چقدر می تواند بی کفایت باشد کسی فکر می کنیم همه چیز تمام است.بعضی اوقات در مسیر کاری خود با دوستانی آشنا می شوم که به نسبت افراد سالم جامعه دچار نقصان عضو هستند اما از نظر ایمان،اعتقاد،وپشتکار مرتبه بالایی دارند و با اراده راسخ عزم خود را جزم می کنند تا به خواسته های خود برسند.دراین گفتگو پای صحبت های زیبا سلامات نقاش معلول جسمی مادرزاد می نشینیم تا با هنر وهدف او آشنا شویم.
*از خودتان بگویید.
زینب سلامات هستم متولد ۴ خرداد ۱۳۵۶ اهل خوزستان معلول جسمی حرکتی مادرزادی.
*در چه رشته هنری فعالیت دارید؟
نقاشی رنگ روغن کار انجام می دهم، که البته به علت معلولیت از ناحیه دست و پا تنها می توانم باگرفتن قلم مو در دهان کار کنم
*شرایط جسمی شما چگونه است؟
من از هر ۲ دست و پا معلول هستم که میتوانم بگویم دست و پاها یم خانواده من هستند.چرا که همه ی مسئولیت هایم به گردن آن ها می باشد.
*انگیزه یا هدفی باعث شد شما این هنر را برگزینید یا استعداد ذاتی شما؟
بیشتر استعداد ذاتی و علاقه ودقت نظر و جزیی نگری. رساندن صدای ما معلولان به گوش مردم واجتماع که معلولیت محدودیت آنچنانی نیست،اگرچه معلولیم اما انديشه ی ما معلول نيست بلکه که اگر فردی بخواهد و اراده کند،پشتکار داشته باشد می تواند موفق باشد من نوعی یک نمونه از هزارها...
*چه هدفی برای آینده هنری خود دارید
همه ما انسان ها برای زنده ماندن به هدف نیاز داریم.چه انسان های معلول چه انسان های سالم ...اما من با شعار عقل سالم در بدن سالم است کاملا مخالف هستم.چرا که ما معلولانی داریم که بسیار عاقل،باهوش و پرقدرت هستند.همه ما برخلاف کارهای روزمره یا اهداف کوتاه مدت یا درازمدت چه بخواهیم ویا نخواهیم لیستی بلند بالا از اهدافمان داریم. من بعنوان یک هنرمند نقاش دوست دارم روزی برسد به جایی پا بگذارم و نمایشگاه های دایمی داشته باشم وبتوانم آموزش بدهم.
*محدودیت های شما در چییست؟
محدودیت نه فقط برای من بلکه برای همه معلولان است.عدم ایمن سازی اماکن عمومی، مثل ورودی اداره ها و مطب ها مناسب سازی نشده آمد. همیشه با این مشکل رو برو هستیم که افراد در اجتماع با نگاه ترحم امیز،یا زل زدن هایشان یا حتی گاهی با زمزمه خدایا شکرت وقتی از کنار ما. رد می شوند حس بدی را به منتقل می کنند.
*آرزویی که می دانید میشود محقق شود برایتان چیست؟
در کارهنریم به طور حرفه ی ودر بستری مناسب تر و کلی تر ادامه بدهم.
*حرف اخر
می خواهم به لطف شما و در این مصاحبه از تک تک خانواده ی مهربانم تشکر کنم که این همه سال من را حمایت کردند و با وجود تحمل سختی های زیاد و همچین مسئولیتی کمر شکن که متقبل شده اند لحظه ی مرا تنها نگذاشته و همواره مرا حمایت کرده اند. چرا که زندگی با یک فرد دچار معلولیت مشکلات عدیده ی دارد و گاه مجبورمی شوند از خیلی خوشی ها،آرزوها،خواسته های خود بگذرند و البته از شما خبرنگار مهربان و مدیرمسئول و سر دبیر سایت خبرگزاری سلامت نهایت تشکر را داشته باشم که بخشی را به ما هنرمندان معلول اختصاص داده است.همیشه در پناه خداوند باشید. یاحق .
گفت و گو : شمیلا شهرابی