رضا ریش پور مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با طبنا(خبرگزاری سلامت)، با بیان این مطلب افزود: نوجوان خود را در اولین برخورد‌های اجتماعی مانند انجام خرید وسایل شخصی، انجام امور اداری، شرکت در یک تیم ورزشی، حضور در دوره آموزشی، نشستن بر روی صندلی دانشگاه و ... تصور کنید، از او چه انتظاری دارید. وی ادامه داد: او باید چه مهارت‌هایی را بکار بگیرد؟ آیا برخورد محترمانه، انجام نظافت شخصی یا سلام کردن به موقع شما را قانع می‌کند؟ فرزند شما برای حضور در اجتماع باید مهارت‌هایی که از او انتظار می‌رود را آموخته باشد. ریش پور تصریح کرد: اضطراب، ترس و دلهره‌ای نسبت به اتفاقی است که در آینده رخ خواهد داد. یعنی افراد نوعی پیش بینی منفی ناشی از تفکرات غیرمنطقی نسبت به آن کاری دارند که قرار است در آینده انجام دهند و معمولا ناشی از نداشتن خودباوری نسبت به توانمندی‌های شخصی است. افراد احساس می‌کنند که نمی‌توانند از پس آن کار برآیند و همین تفکرات ناسازگار موجب اختلال در عملکرد فرد می‌شود. این درمانگر اعتیاد و زوج درمانگر اضافه کرد: مثلا فردی که قرار است در یک همایش بزرگ کنفرانس دهد، دلشوره‌ای ناشی از ناتوانی در ارائه کنفرانس دارد یا فردی که از کنکور می‌ترسد یا کسی که ترس از شکست مسابقه فوتبال دارد. ولی استرس نوعی تنش و فشار در نتیجه یک تغییر و ناتوانی فرد در سازگاری با محیط است. وی توضیح داد: اضطراب ترس و دلشوره نسبت به اتفاقی در آینده است ولی استرس فشار ناشی از تغییر محیط و تلاش برای سازگاری می‌باشد. ریش پور آموزش مهارت زندگی برای روزهای سخت را وظیفه والدین دانست و گفت: اگر به فرزندان خود رویارویی با سختی‌های زندگی را نیاموزیم، در حق آنها ظلم کرده‌‎ایم.