متین نصری روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت با اشاره به بیماری اختلال هراس یا حمله پانیک بیان کرد: در اختلال هراس عناصر فیزیولوژیکی و روانشناختی نقش دارد اما هنوز این موضوع که آیا عوامل روانشناختی باعث تغییرات فیزولوژیکی می شوند یا بالعکس، ثابت نشده است.

وی افزود: اما آنچه مسلم است، این است که خویشاوندان تنی افراد مبتلا به اختلال هراس، ۸ برابر بیشتر احتمال دارد که به این بیماری دچار شوند. همچنین افرادی که قبل از ۲۰ سالگی به این اختلال مبتلا می شوند ۲۰ برابر بیشتر از سایرین و خویشاوندان درجه یک، مبتلا به این اختلال دارند.

این روانشناس با تاکید بر اینکه تغییرات بدنی گاهی باعث بروز اختلال هراس می شود، گفت: بیماری هایی مثل آسم، سرگیجه ی مزمن یا دوران سر، بیماری قلبی گرایش به تعریق زیاد و اختلال تنفسی با تجربیات وحشتزدگی ارتباط داشته اند.

نقش لاکتیک در حملات وحشتزدگی

نصری با بیان اینکه یکی از اولین نظریه هایی که در رابطه با هراس مطرح است و به عوامل فیزیولوژیکی مربوط می شود، روی نقش لاکتیک در حملات وحشتزدگی تاکید می کند، اظهار داشت: لاکتیک ماده ای شیمیایی در خون است که به طور طبیعی مشکلات روانی تولید نمی کند اما ورزش های هوازی مانند دویدن یا شنا کردن تولید آن را تحریک می کند.

اختلال وحشتزدگی

وی ادامه داد: در واقع طبق نظریه لاکتیک، اختلال وحشتزدگی و اضطراب شدیدی که به هنگام وحشتزدگی به فرد دست می دهد از افزایش لاکتیک در خون ناشی می شود.

این روانشناس توضیح داد: نظریه دیگر در این رابطه می گوید که وقتی هوای کافی برای تنفس وجود نداشته باشد فرد جلوه هایی از هراس را بروز می دهد؛ به طور مثال جلوه های شناختی و تنی استرس و اضطراب را به صورت فاجعه آمیز تعبیر می کند.

مکانیزم خفگی

نصری با اشاره به این موضوع که این افراد تصور می کنند از مکانیزم خفگی بسیار حساسی برخور دارند، تصریح کرد: همچنین این افراد احساس می کنند که نمی توانند نفس بکشند؛ در مواقع عادی که دیگران هیچ چیز را احساس نمی کنند این افراد چنین حس هایی دارند.

وی با بیان اینکه برای افراد مبتلا به اختلال هراس درمان دارویی و رفتاری توصیه می شود، گفت: درمان رفتاری شامل آموزش آرمیدگی است، در این روش درمانجو باید عضلات سراسر بدن خود را به تناوب سفت و شل کند.

خبرنگار: مینا افسریان