و به نقل از وزارت نیرو، ایران کشوری که به عنوان یکی از غنی‌ترین منابع گازی جهان شناخته می‌شود، اما با این حال در سال‌های اخیر به طور مکرر با مشکل کمبود گاز در فصل زمستان برای سوخت نیروگاهی مواجه شده است.
از طرفی ممکن است ارتباط بین عدم تناسب میان تولید و تقاضای برق و کمبود گاز شاید برای بسیاری ملموس نباشد، اما زمانی که به این موضوع اشاره می‌شود که ۹۰ درصد سوخت مصرفی نیروگاه‌های حرارتی کشور با سهم بیش از ۹۰ درصدی در تأمین برق کشور گاز است، شاید کمی این موضوع روشن شود.
با وجود این ارتباط و با ایجاد محدودیت در توزیع برق بسیاری این سوال را مطرح می‌کنند که چرا در حالی که کشور دارای منابع غنی انرژی است، باید دچار کمبود سوخت برای تولید برق باشد.
نخست آن که در ایران به دلیل گسترش سرمای هوا و افزایش مصرف گاز توسط بخش خانگی، اولویت با تأمین گاز این بخش است تا مشکلی در گرمایش منازل ایجاد نشود، این امر خود سبب می‌شود میزان سوخت تحویلی به بخش‌های دیگر از جمله نیروگاه‌ها کاهش پیدا کند.
همانطور که اشاره شده در نیروگاه‌ها برای تولید برق نیاز به سوخت است که عمده سوخت مصرفی را گاز تشکیل می‌دهد. در نتیجه اگر این سوخت تأمین نشود، حتی اگر مصرف افزایش نیابد نیز می‌تواند منجر به کاهش تولید برق شود.
در این رابطه باید اشاره کرد که رکوردشکنی‌های پی در پی مصرف برق در تابستان امسال باعث شد که نیروگاه‌ها مجبور به استفاده از سوخت مایع و دوم ذخیره سازی شده خود ایام سرد سال شوند. همچنین این موضوع باعث شد که ذخیره‌سازی برای فصل زمستان به درستی انجام نشود و در نتیجه این عوامل در کنار هم منجر به محدودیت مقطعی در تأمین برق شد.
با تمام این اوصاف، در زمستان افزایش مصرف برق نسبت به سال گذشته چشمگیر نیست و این افزایش تأثیر چندانی بر عملکرد نیروگاه‌ها ندارد. این کمبود سوخت مورد نیاز نیروگاه‌هاست که منجر به کاهش تولید و یا قطعی احتمالی برق می‌شود.
به این مسئله باید شدت بالای مصرف انرژی در کشور را افزود، چنانکه بنا بر آمارها شدت مصرف انرژی در ایران دو برابر میانگین جهانی است، مسئله‌ای که در حوزه سیاستگذاری و فرهنگ ساری باید مورد توجه قرار گیرد.
در واقع از عوامل ناترازی انرژی باید به مصرف زیاد گاز، هم در بخش خانگی و هم در بخش صنعتی و نیاز به افزایش تولید و برداشت از میدان‌های گازی به خصوص میادین مشترک اشاره کرد که نیازمند حضور سرمایه گذاران داخلی و خارجی است. اقدامی که به گفته دولتمردان نیازمند بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری است و برای تحقق آن چالش‌های متعددی اعم از داخلی و بین‌المللی باید حل و فصل شود.