به گزارش گروه بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت(طبنا)به نقل از خبرگزاری قدس انلاین، دکتر ابراهیم نوری گوشکی در خصوص ضرورت افق گشایی و راهی نو در انتخابات انجمن علمی پزشکان عمومی ایران ذکر نمود:امروزه همه می دانیم «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» بیش از ٣٠ سالی است که به طور رسمی شکل گرفته است. از نظر بنده، هر نهاد و سازمان بلندمدتی که در این کشور در حوزه پزشکی وجود داشته باشد را بایستی یک سرمایه ملی ببینیم و همه پزشکان چه متخصص چه عمومی باید برای حفظ آن بکوشیم، حتی اگر خوشایند رویکردهای ما نباشد یا با اندیشه‌های موسسان آنها موافق نباشیم. به نظروقت آن رسیده است، در این زمان که جامعه پزشکی کشور یکی از بحرانی‌ترین دوران‌های خود را می گذراند، همگی کمک کنیم تا انجمن علمی پزشکان عمومی ایران، به عنوان پایه پزشکی، نقشی تازه برای خود تعریف کند و دست یاری به همه رشته های پزشکی کشور بدهد چرا که بهترین فرصت برای انتقال تجربه و دانش خود و همکاران معزز پزشکی به دور ازجناح‌بندی‌های سیاسی و حتی بخشش علمی در آن خواهیم بود.
به گمانم اگر مقصر اول اوضاع سلامت امروز کشور را سیاستگزارانی بدانیم که با ایجاد بی‌ثباتی‌های پی‌درپی، دانش پزشکی ایران را در دریایی از عدم‌اطمینان غرق کردند، مقصر دوم نخبگانی هستند که مهارت لازم برای اینکه بنشینند دور یک میز و به طور جدی و مستمر با هم درباره علم و دانش پزشکی ایران صحبت کنند را ندارند. در واقع آنها یا حاضر نیستند با هم بنشینند و به طور جدی درباره مسائل مهم علمی کشور بحث کنند یا اگر هم بنشینند برای گفت‌وگو، به سرعت گفت‌وگویشان به تنش کشیده می شود.
به جرات می توان گفت، با تجربه ای که در انجمن علمی پزشکان عمومی ایران داشتم، تاکنون هیچ جلسه‌ای در کشور نبوده که آن همه انجمن های علمی، با هم نشسته باشند و درباره دانش روز پزشکی ایران گفت‌وگو کرده و تجربه‌های همدیگر را به اشتراک گذاشته و از مجموع آنها به یک جمع‌بندی یا راه حل برای یک مساله مهم کشور در حوزه پزشکی ایران رسیده باشند. حتی به جرات می‌گویم که امکان ندارد بتوانیم برخی از این افراد را در کنار هم بنشانیم و گفت‌وگوی جدی درباره دانش پزشکی ایران راه بیندازیم.
من همیشه فکر می‌کردم که «انجمن های علمی ایران» باید جایی باشد برای تعامل و گفت‌وگو و مباحثه و تبادلات فکری علمی تا شاید از این گفت‌وگوها بتوانیم به راهکارهای دقیق‌تر و جدی‌تری برای بهبود اوضاع سلامت کشور برسیم و این انجمن ها بتوانند فارغ از گرایش‌های سیاسی، در مورد هر سیاست کلان و مهم ملی، به دولت‌ها مشاوره بدهد و ماحصل گفت‌وگوهای مختلف فکری نخبگان را در اختیار دولت‌ها بگذارد. درواقع امید و انتظارم این بود که این انجمن ها نقش یک اندیشکده ملی را برای دانش پزشکی ما بازی کند. اما «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» مثل بسیاری از نهادهای ما گرفتار انحصارگرایی شده و بهتر است راه را برای نسل پرانرژی و نوگرا و خلاقی که در این سال‌ها بالیده است باز کنند تا شاید این گروه در محیطی گفتگو محور و در کنار بزرگان دارای علم و تجربه، رشد کنند و از دانش ضمنی نسل‌های قبلی بهره ببرند و به دستاوردهای فکری تازه‌ای برسند. به نظر بنده، اگر به نسل جوانی که در دهه های اخیر در رشته پزشکی فارغ تحصیل شده و تعلقات ایدئولوژیک ندارد و عصر دانش شبکه‌ای را به خوبی درک کرده است، فرصت بدهیم تا بتواند فضای گفتمانی علم پزشکی را تغییر داده و بحث‌های نو دراندازد و نقدهای تازه بیاورند و گفتمانی تازه تولید کنند شاهد راهی نو در انجمن های علمی خواهیم بود.
لذا وقت آن است که انجمن علمی پزشکان عمومی ایران در راستای ماموریتی که در اساسنامه خود تعریف کرده، با اتکا به سرمایه اجتماعی پزشکی در کلیه رشته های عمومی و تخصصی حاصل ٣٠ سال تلاش علمی، دست به یک خانه‌تکانی جدی بزند، پنجره‌ها را بگشاید و درها را به روی جوانان پرانرژی، پرانگیزه و نسل نو باز کند. ما نیازمند آنیم که یک «اتاق فکر ملی» در حوزه علم پزشکی و سلامت جامعه مانند سایر علوم داشته باشیم که به صورت منظم و منسجم و علمی درباره مسائل و بحران‌های سلامت جامعه ایران با دانش روزپزشکی فکر کند، مراقبت کند و هشدار بدهد و به عنوان مشاوری امین به دولت‌ها، فارغ از جناح سیاسی‌شان، مشاوره بدهد. اتاق فکری که همه نخبگان دانش روز پزشکی در آن رفت‌وآمد داشته باشند و حلقه‌های فکری از مکتب‌های گوناگون رشته های گروه پزشکی داشته باشد و بحث‌های جدی و دامنه‌داری را مطرح کند و بتواند از همه داشته‌های فکری و اندیشه نخبگان علمی سلامت برای یافتن راهکارهای ملی بهره ببرد.
پس، بزرگان، پیشکسوتان و دلسوزان علم پزشکی ایران، لطفا پنجره‌ها را بگشایید تا هوای انجمن تازه شود و درها را باز کنید و به تمام دانش‌آموختگان جوان علم پزشکی فراخوان بدهید و زمینه را برای تجمیع دانش آشکار و ضمنی همه علاقه‌مندان به کشور و همه متخصصان علوم پزشکی باز کنید. با این تعداد قابل توجه از دانش‌آموختگان پزشکی که اکنون درکشور ما وجود دارند، فرصتی بی‌نظیر است برای این انجمن که بتواند نقش خود را در حوزه اندیشه و سیاست‌گذاری دانش پزشکی در ایران بازی کند و بخت خود را بیازماید. روسای جمهور کشور نیاز دارند تا به یک نهاد علمی فراگیر در حوزه دانش پزشکی برای پیشبرد طرح های ملی حوزه سلامت اعتماد کنند و از آن مشورت بگیرند و مطمئن باشند که چنین نهادی فارغ از گرایش‌های سیاسی و ایدئولوژیک و با به کارگیری ظرفیت فکری همه اندیشمندان پزشکی و رویکردها و پارادایم‌ها، می‌تواند مناسبت‌ترین توصیه‌ها را در حوزه سلامت به آنها داشته باشد و عمیق‌ترین نقدهای منصفانه را به سیاست‌های دانش پزشکی دولت وارد کند.
منتظریم تا بزرگان «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» دست به افق‌گشایی بزنند. همانطور که انتظار داریم دولت دست به افق‌گشایی بزند، در حالی که خودمان در حوزه حرفه‌ای خود از چنین کاری هراس داریم یا ناتوانیم؟ بر این أساس، امید جدی دارم که «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» برای بازسازی سرمایه اجتماعی خود اقدام کند و نگذارد این نهاد ارزشمند حدود ٣٢ ساله، که حضور و همکاری نخبگان و عالمان فراوانی را در کارنامه خود دارد، بیش از این به رکود بگراید و رو به اضمحلال بگذارد. پیشنهاد مشخص من این است که انجمن علمی پزشکان عمومی ایران به صورت خودکار هر فارغ تحصیل رشته پزشکی در ایران را عضو خود بداند و برای او کارت عضویت افتخاری صادر کند و سپس طی فرآیندی ساده، همه دانش‌آموختگان علاقه‌مند پزشکی را به عضویت رسمی خود درآورد و با برگزاری انتخاباتی گسترده و در فضای رقابتی سالم، دست به نوسازی مدیران انجمن بزند و انجمن را به خانه تازه‌ای تبدیل کند و انرژی‌های آنها را به سوی درانداختن گفتمان‌های اندیشه و راهی نو در حوزه علم پزشکی هدایت کند. امیدواریم چنین شود.