به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری سلامت بخش بزرگی از جمعیت جهان را درطول ۵۰ سال آینده سالخوردگان ۶۰ سال به بالا تشکیل میدهند، در همین ارتباط جمعیتشناسان پیشبینی کردهاند تا ۲۰۵۰ میلادی جمعیت افراد بالای ۶۰ سال به دومیلیارد تن در جهان برسد. این بدان معناست که بهازای هر پنج شخص، یک سالمند وجود دارد؛ به این ترتیب، نهفقط کشورهای توسعهیافته بلکه در کشورهای درحالتوسعه نیز بخش بزرگی از جمعیت را افراد بالای ۶۰ سال تشکیل میدهند. این افزایش بیرویه سالمندی از یکسو و صنعتی شدن جوامع و به فراموشی سپردن ارزشهای اصیل از طرف دیگر باعث شده که مساله سالمندان و چگونگی زندگی آنها به چالشی حاد مبدل شود.
آثار و عوارض اقتصادی سالمندی بسیار پیچیده بوده که نمیتوان بهسادگی از کنار آن عبور کرد. با توجه به ساختار جوان جمعیت ایران، آثار اقتصادی پیری نیز حساسیتها را برانگیخته و پیشبینیها از تشدید روند سالمندی جمعیت ایران در دهههای آتی و ظهور آثار سوء این پدیده در آینده در صورت مدیریت نکردن آن حکایت دارد.
چندی پیش رییس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی ضمن انتقاد نسبتبه کمبود نیروهای متخصص حوزه سالمندی گفته است: درحالحاضر جمعیت سالمندان ایران تقریباً با جمعیت کودکان زیر پنج سال برابری میکند؛ درحالیکه حدود سههزار متخصص کودک در کشور فعالیت میکنند، تنها ۲۳ نفر متخصص سالمند داریم.
احمد دلبری ضمن بررسی چالشها و خلأهای حوزه سالمندی در ایران اظهار کرد: شاخص دیدهبان سلامت، شاخصی از توسعه سیستمهای درمانی، رفاهی و بیمهای است اما باتوجهبه ارتقای وضعیت سلامت و افزایش سن که در این دوره اتفاق افتاده، لازم است در این زمینه زیرساختهایی فراهم شود.
وی با اشاره به افزایش جمعیت سالمندی و لزوم ایجاد زیرساختها گفت: دوبرابر شدن جمعیت سالمندی در کشورهای دیگر حدود ۱۰۰ سال زمان برده و همگام با آن زیرساخت تهیه شده است اما متاسفانه در ایران فرصت تأمین زیرساختها وجود ندارد.
امید به زندگی به ۷۶ سال رسیده
رییس مرکز تحقیقات سالمندی ایران افزود: ازسویدیگر نیز درحالی امید به زندگی به ۷۶ سال رسیده که سن بازنشستگی ۵۲ سال است یعنی تقریباً ۲۵ سال از عمر افراد در دوره بازنشستگی سپری میشود. براین اساس باید برای این ۲۵ سال نیز زیرساختهای خاصی در نظر گرفته شود؛ بهطورمثال بازنشستگان از کار بازنشسته میشوند اما از زندگی که بازنشسته نمیشوند. حال سوالی که مطرح میشود این است که برای یکسوم عمر افراد چه برنامهریزی داریم؟
دلبری با اشاره به اینکه بخش زیادی از مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی سالمندان ناشی از بیبرنامگی، بیهویتی و بیهدف بودن است، خاطرنشان کرد: سالمندان دچار مسائل و مشکلات روحی و روانی میشوند چراکه زندگیشان فاقد نظم است.
۷۰ درصد سالمندانی که شاغل نیستند
وی با بیان اینکه باتوجه به اینکه درصد کمی از سالمندان شاغل هستند، گفت: حدود ۷۰ درصد سالمندانی که شاغل نیستند باید برای اوقات فراغت و مهارتآموزی آنها برنامهریزی کرد. در گام اول مراکز روزانه سالمندی، مهدهای سالمندی یا باشگاه بازنشستگی میتواند کمککننده باشند.
تقریباً جمعیت سالمندان با کودکان زیر پنج سال یکسان است اما در کشور چه تعداد مهدکودک و چه تعداد باشگاه بازنشستگی داریم؟ درحالحاضر تقریباً همه کشورهای دنیا دارای باشگاه بازنشستگی یا مراکز مشابه آن هستند؛ هرچند ایران نیز راهاندازی چنین مراکزی را آغاز کرده اما بهعنوان نمونه تعداد آن در شهر تهران دو مرکز است که باید گسترش یابد.
رییس مرکز تحقیقات سالمندی ایران در ادامه به توضیحاتی درخصوص چالشهای حوزه سلامت و درمان سالمندان در کشور پرداخت و ضمن انتقاد نسبت به فقدان کلینیکهای سالمندی در رشتههای مختلف پزشکی افزود: باید بیمارستانهای سالمندی یا بیمارستانهای دوستدار سالمند راهاندازی شود و همانگونه که بیمارستانهای ویژه مادر و کودک وجود دارد، باید برای سالمندان نیز بیمارستانهایی مناسبسازی شوند. اکنون در دنیا انواع و اقسام این مراکز وجود دارد.
کمبود متخصص سالمندی
کارشناسان کمبود نیروهای متخصص حوزه سالمندی را یکی دیگر از مشکلات در این زمینه دانسته و اعتقاد دارند درحالحاضر جمعیت سالمندان ایران تقریباً با جمعیت کودکان زیر پنج سال برابری میکند؛ درحالیکه حدود سههزار متخصص کودک در کشور فعالیت میکنند، تنها ۲۳ نفر متخصص سالمندان وجود دارد، حال آنکه براساس استانداردهای جهانی، اکنون به بیش از دوهزار متخصص طب سالمندان نیاز داریم چراکه نیازها و مسائل این قشر فراتر از نیاز جسمانی آنان است.
دلبری در پایان اظهارکرد: از سوی دیگر نیز با کمبود مراقب سالمندان مواجه هستیم. ۲۰ درصد سالمندان بهطورکلی نیازمند خدمات یک تا ۲۴ ساعته شبانهروز هستند؛ بهعبارتی در کشور به حدود یکمیلیون و ۷۰۰ هزار مراقب سالمند نیاز داریم تا بتوانند نیازهای اولیه و پایهای سالمندان را انجام دهند.
انتهای پیام /