به گزارش خبرنگار خبرگزاری سلامت(طبنا) زنجان ،مهدی نامجومنش ظهر روز پنجشنبه در حاشیه مراسم جشن شکوفه‌ها در جمع خبرنگاران استان زنجان، با بیان اینکه جامعه هدف نهضت سوادآموزی را سنین ۱۰ تا ۴۹ سال تشکیل می‌دهد اظهار کرد: این سازمان سالانه تعدادی از جامعه بی سوادی کشور را تحت پوشش قرار می دهد تا به شمار جمعیت باسواد کشور بپیوندند.
وی با اشاره به اینکه دوره سوادآموزی برابر با سوم ابتدایی و سوادآموزی سالانه ۱۵۰ هزار نفر در کشور هدفگذاری می شود افزود: در سال های قبل به دلیل شیوع بیماری کرونا حدود ۱۱۰ هزار نفر تحت پوشش قرار گرفتند.
مدیرکل دفتر نظارت، سنجش و ارزشیابی سازمان نهضت سواد آموزی کشور با اشاره به اینکه امسال برای تحقق باسوادی آمادگی لازم ایجاد شده است بیان کرد: یک سری از کلاس های سوادآموزی مانند کلاس های نیروهای مسلح، ندامتگاه‌ها و طرحهای مربوط به اتباع از ابتدای سال دایر بود، که با آغاز سال تحصیلی جدید کلاس گذاری ها به شکل معمول خود انجام می شود.
نامجو منش افزود: بر اساس آخرین سرشماری رسمی کشور هم اکنون ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر ایرانی جامعه هدف این سازمان بی‌سواد که این تعداد با احتساب اتباع خارجی به ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر می‌رسد.
وی با بیان اینکه دوره سوادآموزی برابر با سوم ابتدایی است و افرادیکه این دوره را می گذرانند بی سواد نیستند اظهار کرد : این افراد کم سواد محسوب می شوند و اگر تا ۶ ماه الی یکسال ادامه تحصیل ندهند مهارت خود را از دست داده و به بی سوادی برمی گردد.
این مسئول خاطر نشان کرد: کسانی که سن بالایی دارند و تمایلی به ادامه تحصیل ندارند دوره تحکیم پیش بینی شده است که هدف آن تثبیت و تعمیق یادگیری است.
نامجو منش تصریح کرد: این دوره به صورت حضوری و نیمه حضوری است به این معنی که کتابهای خواندنی به آنان ارائه می شود تا نوشتن، خواندن و حساب کردن را تمرین کنند.
وی با بیان اینکه شیوع کرونا در کل جهان آثار خود را در همه حوزه ها داشت ببان کرد: یکی از این حوزه ها حوزه آموزش بود که منجر به ادامه آموزش ها در فضای مجازی شد در حالیکه فضای مجازی تنها می توانند مکمل آموزش باشد بطوری که دانش آموزان دوره ابتدایی باید در فضای مدرسه تحصیل کنند.
مدیرکل دفتر نظارت، سنجش و ارزشیابی سازمان نهضت سواد آموزی کشور با تاکید بر اینکه فاصله گرفتن از فضای تعلیم و تربیت به یقین در همه جا آسیب زا است، اظهار کرد : در دوران شیوع کرونا همه خانواده ها نیز به این نتیجه رسیدند که تعلیم و تربیت کاری تخصصی و به نوعی ایجاد مهارت در دانش آموزان است و در خانه نمی توان از عهده آن برآمد.