محمدسیاح: به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری سلامت؛ تا روز 8 آذر 1399 و بر اساس معیارهای قطعی تشخیصی، 13 هزار و 402 بیمار جدید مبتلا به کووید19 در کشور شناسایی شد که 1824 نفر از آنها بستری شدند و مجموع بیماران کووید19 در کشور به 935 هزار و 799 نفر رسید. در طول این مدت 391 بیمار کووید19 جان خود را از دست دادند و مجموع جانباختگان این بیماری به 47 هزار و 486 نفر رسید و تاکنون 648 هزار و 831 نفر از بیماران، بهبود یافته و یا از بیمارستانها ترخیص شده‌‌اند. همچنین 5865 نفر از بیماران مبتلا به کووید19 در وضعیت شدید این بیماری تحت مراقبت قرار دارند؛ تاکنون 6 میلیون و 38 هزار و 556 آزمایش تشخیص کووید19 در کشور انجام شده است. اپیدمی کرونا در یک سال گذشته خسارت های زیادی را در حوزه های مختلف به همه کشورها در جهان وارد کدره است. این خسارت ها که هزینه های جانی و مالی زیادی را به مردم وارد کرده قابل جبران هم نیستند. ویروس کرونا در حوزه اجتماعی مردم دچار آسیب های بسیاری شدند، خانه نشینی یا دور هم بودن در شرایطی می تواند مطلوب سپری شود که اعضای خانواده کمترین دغدغه به لحاظ معیشتی یا تامین نیازهای زندگی داشته باشند و اگر مانعی سبب اختلال در زندگی خانوادگی شود به طور قطع دامنه آن به اختلافات هم کشیده می شود و ناخودآگاه ذهن پدر، مادر و فرزندان خانواده را به خود مشغول می کند. فقر، بیکاری، اختلافات خانوادگی، خشونت خانگی، اضطراب، افسردگی و دور شدن از اجتماع و انزوا از جمله آسیب‌های اجتماعی ای هستند که در دوران شیوع بیماری کرونا بیشتر دیده شدند. نمی توان آسب های وارده را انکار کرد یا ندید گرفت، در ابتدای شیوع بیماری خشونت خانگی و دعوا و حتی جدایی در شرایط قرنطینه نشان داد که بسیاری ازمردم دچار آسیب های این بیماری به لحاظ روحی شده اند. از طرفی ناامیدی نسبت به آینده کشور در اثر ادامه این بحران هم از دیگر موضوعاتی است که باعث می شود تا افراد جامعه نتوانند به درستی درباره آینده تصمیم گیری کنند.

چالش هایی که ناخواسته رخ می دهند

فشار مشکلات در دوران کرونا به همه لحاظ باعث بروز آسیب هایی شده که برخی از آنها حتی قابل جبران هم نیست. مژده مظاهری مشاور خانواده و درمانگر بهزیستی در این باره به ایرنا گفته است:  «شیوع بیماری کووید۱۹ علاوه بر تأثیرات بهداشتی، چالش‌های اجتماعی و روانی  بسیاری برای جوامع بشری و ایران به همراه داشته که طی ماه های گذشته  آسیب های اجتماعی وارده نسبت به ابتدای شروع ویروس شدت یافته و شکل متفاوت تری را از خود به نمایش گذاشته است. آسیب هایی که بعضا نشات گرفته از مسایل اقتصادی در نتیجه بیکاری افراد و مشکلات مالی است و فقر و بیکاری که اساس انحرافات اجتماعی است نتیجه آن بوده است.» وی ادامه داد: «مشکلات  اقتصادی و مالی  افراد را در موقعیت هایی قرار می دهند که نمی توانند نقش های اجتماعی خودرا به درستی ایفا کنند و افراد در حفظ تعهدات به ارزشهای اخلاقی و روابط خانوادگی پایبندی ضعیف تری نشان خواهند داد که در نهایت موجب اختلاف در هنجارهای اجتماعی می شود.»

آسیب هایی که کرونا به اقتصاد زد

کرونا همچنان که جامعه را درگیر آسیب های خود کرده اقتصاد هم همراه با رشد بیماری؛ بیمار می شود. رشد بیکاری در ماه های گذشته به شدت افزایش داشته که این امر موجب کاشه درآمدهای خانواده ها و در نتیجه کاهش قدرت خرید ورشد فقر شده است. در این مدت بسیاری از کسب و کارها دچار ضررهای هنگفتی شدند که بعضا از پس جبران آن هم برنمی آیند. رشد تورم هم به افزایش قیمت کالاهای اساسی منجر شد که همین موضوع هم باعث شد تا سبد معیشتی خانوار کوچک و سبک تر شود. از همین رو بسیاری از سازمان ها و نهادهای دولتی و غیردولتی، اجتماعی، نهادهای حکومتی، بسیج، سپاه، نیروی انتظامی و ... تصمیم به توزیع بسته های معیشتی بین نیازمندان کردند. بسته هایی که بیشتر شبیه مسکن بوده تا کمک هایی که بتواند دردی را درمان کند. همه این ارگان ها برای توزیع این بسته ها تبلیغات گسترده ای انجام و پول های زیادی را خرج می کنند که اگر همین پول ها متمرکز شود شاید بتواند کمک بیشتری برای آنها باشد. مردم به کمک های بسته ای نیاز ندارند بلکه مهمترین نیاز مردم داشتن اشتغال و درآمد پایدار برای ادامه زندگی است. دادن بسته های معیشتی موقتی نمی تواند راه حلی برای درمان زخم کاری کرونا بر زندگی شان باشد.