به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری سلامت به نقل از ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، رائد فریدزاده در این پنل درباره همکاری مشترک با کشور پاکستان گفت: «برای اولین بار در بازار فیلم جشنواره بین‌المللی فجر ملاقاتی با دوستان در پاکستان و بعد از آن تداوم دیدارها در جشنواره کن تصمیم به بررسی جدی فرآیند تولید مشترک گرفتیم. در جشنواره سال گذشته خانم ناریا فرحان از طرف وزارت فرهنگ و اطلاعات پاکستان در جشنواره کودک حضور داشت که پس از گفتگوهایی سازنده پیش‌نویس تفاهم نامه تولید مشترک برای انعقاد میان دو کشور در دستور کار قرار گرفت اما متأسفانه به دلیل شیوع کرونا وقفه‌ای در این کار به وجود آمد.»
فریدزاده ضمن اشاره به اشتراکات فرهنگی و زبانی بین ایران و پاکستان افزود: «پتانسیل بسیاری برای تولید مشترک در تولید آثار فرهنگی وجود دارد. امیدواریم بعد از پشت سر گذاشتن کرونا بتوانیم همکاری‌های سینمایی را گسترش بخشیم. همچنین با دیگر همسایگانمان مثل هند و افغانستان و تاجیکستان که دارای اشتراکات زبانی و فرهنگی هستیم، می‌توانیم در تولید مشترک همکاری کنیم و با تمامی کشورهای منطقه از طریق تولیدات مشترک بازار مشترکی را ایجاد کنیم.»
در ادامه ساتیش آناد از تهیه کنندگان معتبر پاکستان با ابراز خوشحالی از حضور در این نشست به تجربه تولید مشترک با ۲۵ کشور اشاره کرد وافزود: «سبک روایت در سینمای ایران دقیق و جذاب است همچنین فیلم‌های کودک ایران دارای جذابیت‌های ویژه‌‌ای هستند. من در جشنواره کن هر سال به غرفه ایران سر می‌زنم و در آنجا با آقای فریدزاده به گفتگو می‌نشینم.»
او در خصوص سلیقه مخاطب در پاکستان ادامه داد: «سینمای پاکستان تحت تاثیر بالیوود و هالیوود است و در شش سال گذشته تمام فیلم‌های تولید دیزنی را در پاکستان پخش کرده‌ایم. اما تولیدات تلویزیون پاکستان فضایی نزدیک به فیلم‌های ایرانی دارد.»
این تهیه کننده پاکستانی درباره تولید مشترک با کشورهای هم‌فرهنگ و هم زبان گفت: «من تجربه همکاری با کشورهایی مثل افغانستان و سریلانکا را داشته‌ام. زمانی که می‌خواهید تولید مشترک انجام بدهید نیاز به پیدا کردن موضوعی جذاب و حضور چهره‌های مشهور است. همچنین باید وجوه مشترک فرهنگی را پیدا کنیم و حساسیت‌های دو کشور را بشناسیم. باید موضوعی را انتخاب کرد که مخاطب با آن ارتباط پیدا کند و برای مخاطب هر دو کشور دارای جذابیت باشد.»
آناد گفت: «امروزه سریال‌های ترکیه در پاکستان موفق هستند که یکی از علت‌هایش به دلیل استاندارد بالای تولید و هزینه‌ای بالایی است که به تولید اختصاص می‌دهند. داستان‌هایی مانند رستم و سهراب که مردم کشور ما نیز با آن آشنایی دارند می‌تواند نتیجه موفقی مانند آن سریال‌ها در پی داشته باشند.»
نوید محمودی در این نشست درباره تولید مشترک به هم‌داستان هم‌علاقه و هم سرمایه بودن اشاره کرد و افزود: «این سه پایه اصلی برای تولید مشترک، یک نیاز جدی است. ما در قدم اول نیاز به روایت داستانی داریم که مورد علاقه طرفین باشد و از جذابیت کافی برخوردار باشد. پس ازاین مرحله شوقی که برای سرمایه گذاری مشترک نیاز است نیز به وجود خواهد امد. ما با کشورهای تاجیکستان هندوستان پاکستان و ایران اسطوره‌های مشترکی داریم که بر اساس آن‌ها می‌توانیم اقدام به تولید فیلم کنیم.»
محمودی با بیان اینکه این اشتراکات در ناخودگاه ما را به هم شبیه می‌کند، افزود: «حتی اگر به عشق‌ورزی‌ها و یا مادرانمان نگاه کنیم اشتراکاتی پیدا می‌کنیم. به این دلیل که ما با آموزه‌های مشترک تربیت شده‌ایم باید فیلم‌هایی بسازیم که روی این مشابهت‌ها تاکید می‌کند و مخاطب با آن سریعا ارتباط خواهد گرفت.»
کارگردان چند متر مکعب عشق تصریح کرد: «ما در صورتی که بتوانیم شرایطی را برای علاقه‌مندی‌های مردمی به وجود بیاوریم برای تولید فیلم‌های چندمنظوره برای کشورهای اطرافمان و گسترش تولیدات مشترک موفق می‌شویم، به این دلیل که مخاطب این تولیدات باید مردم باشند نه حکومت‌ها.»
در ادامه این نشست اناد به مشارکت با تهیهکنندههای هندی اشاره کرد و افزود: «اگر در این تولیدات مشترک هند هم حضور داشته باشد بسیار خوب خواهد بود زیرا پتاسیل بالا و بازار خوبی دارد. همچنین از نظر سرمایه‌گذاری تهیه کننده‌های هند قوی هستند و سرمایه‌گذاری بالایی می‌توانند برای تولید فیلم انجام دهند.»
این تهیهکننده پاکستانی با اشاره به تجربه کار با تهیهکنندههای هندی و ارتباطات صمیمانه با آن‌ها ادامه داد: «من یکی از بزرگ‌ترین وارد کننده‌های فیلم‌های هندی به پاکستان هستم و تهیهکنندههای هندی زیادی را می‌شناسم. در صورتی که ایران از طرف هندی و پاکستانی برای تولید فیلم دعوت کند و با تیزهوش اشتراکاتمان را شناسایی کنیم همکاری خوبی می‌تواند شکل بگیرد.»
او ادامه داد: «در طول مدت شیوع بیماری کرونا در کشورهای هند و پاکستان مردم صدمه روحی و اقتصادی زیادی را متحمل شدند و به همین دلیل باید از داستان‌های تلخ فاصله بگیریم و داستان‌هایی با فضاهایی مفرح‌تر تولید کنیم. با توجه به اینکه سیستم ارزشی کشورهای ما یکی است این موضوع نقطه آغازین خوبی است. مورد مهم پیدا کردن موضوع مشترکی است که برای طرفین جذاب باشد.»
محمودی درادامه این بحث به بازگشت سرمایه اشاره کرد و گفت: «سرمایه مهمترین موضوع برای تولید فیلم است و همه ما باید بتوانیم روی نحوه برگشت سرمایه تمرکز کنیم. برعکس تولید اتفاقا در این بخش نیاز به ورود دولت‌ها است که امکاناتی را برای عرضه بهتر این محصولات در اختیار تولیدکنندگان قرار دهند. از آن سو که محصول مشترک بیشتر به سمت فضای فیلم‌های هنری تمایل دارند به همین دلیل برای دیده شدن به شرایط بهتری برای اکران این فیلم‌ها نیاز است.»
این کارگردان افزود: «زمانی که قرار بر تولید مشترک است همه ما باید شرایطی را فراهم کنیم که سرمایه بازگشت داشته باشد. این موضوع باعث به وجود امدن شوقی برای تولیدات بعدی و ادامه همکاری می‌شود.»
ساتیش آناد در خصوص گرایش به فیلم‌های هنری میان مردم وپاکستان گفت:«تلویزیون پاکستان از فیلم‌های هنری حمایت می‌کند اما من یک تهیهکننده تجاری هستم و فرمول من تولید فیلم‌های بزرگ‌تر با پول کمتراست. در تولید مشترک مهم است که همه برای برگشت سرمایه احساس امنیت کنیم. فیلم‌های هنری برای کشورهای پاکستان و هندوستان کارکرد ندارد. اگر تولید مشترک آن چیزی باشد که مردم می‌توانند در کشور خود ببینند دیگر معنی نخواهد داشت برای جذب مخاطب باید داستان‌هایی فراتر از داستان‌های عادی که با ان‌ها روبرو هستیم، پیدا کنیم.»
محمودی در این خصوص گفت: «همان طور که در قبل هم اشاره کردم برگشت سرمایه موضوع مهمی است که باید به آن توجه شود و به دنبال راه حلی برای بازگشت بهتر سرمایه باشیم و به یک زبان وعلاقه مندی مشترک برسیم. امیدوارم این گفتگوها وپایه و اساسی شود که برای تولیدات مشترک وقت گذاشته شود. به این موضوع هم باید توجه داشت که سریال یک امر روزمره است که می‌تواند ما را به راحتی درگیر کند اما فیلم باید توانایی و پتانسیل بالایی داشته باشد که موفق به جذب مخاطب شود.»