اما با این حال چیزی به اسم «هوش مصنوعی» را به  وفور و در ارتباط با حوزه‌های گوناگون شنیده ایم. یکی از این حوزه‌ها، غذا است. از آن جایی که همه ما در ارتباط مستقیم با این حوزه هستیم، اثرگذاری هوش مصنوعی می‌تواند برایمان کارآمدتر و جذاب تر باشد. اهمیت بازنگری در مراحل تولید، پخش و مصرف مواد غذایی در درجه اول به این خاطر است که جمعیت بالای کره زمین موجب شده که منابع غذایی ارگانیک دچار کمبود فاحشی شوند و همچنین فرسایش بیش از حد خاک نیز توان کشاورزی را کاهش داده است. در عین حال از سویی دیگر، غذا  در عصر ما یکی از مولفه‌های اصلی مصرف گرایی است و دیگر فقط برای رفع نیاز و حفظ بقا مورد استفاده قرار نگرفته و بیشتر تبدیل به عنصری برای تداعی کردن رقابت بین طعم‌ها و برندهای مختلف مواد غذایی شده است. اینجا نقطه ای است که هوش مصنوعی با کمک متخصصان مربوطه وارد عمل می‌شود. بدین شکل که با استفاده از‌ داده‌هایی که از منابع دریافت می‌کند، الگوریتمی‌را تنظیم می‌کند که بر اساس آن تولید، توزیع و پخش مواد غذایی در هر کجای دنیا بر اساس تقاضا و نیاز آن منطقه صورت گیرد‌ و پرواضح است که این مسئله میتواند در کاهش دور ریز غذاها و همچنین توزیع عادلانه غذا موثر باشد. یا در ارتباط با مصرف برخی مواد غذایی از جمله گوشت که جدای از تبصره‌های اخلاقی ای که همیشه مساله قشر زیادی از مردم بوده؛ ملاحظات زیست محیطی زیادی را نیز می‌طلبد که در این باره می‌توان به تخریب زمین‌های کشاورزی و تبدیل آنها به دامداری، مصرف بالای آب در دامداری‌ها و همچنین تولید درصد قابل توجهی گاز‌های گلخانه ای اشاره کرد. مطالعات و آزمایشاتی در همین راستا بیانگر این نکته هستند که هوش مصنوعی قادر است با آنالیز چگونگی درک مزه‌ها توسط  انسان و ادغام این داده‌ها با الگوریتم‌هایی که دانشمندان این حوزه برایش مشخص می‌کنند، طعم گوشت را در مواد غذایی جایگزین غیر گوشتی(از جمله برخی از گیاهان و طعم دهنده‌های گوناگون)که البته چند آشپز حرفه ای نیز در انتخاب آنها نقش دارند، برای ما شبیه سازی کرده و در عین حال ارزش غذایی محصول را نیز تا حد امکان حفظ کند. مسلم است که این امکان پذیر تنها در مورد مصرف  گوشت کارآمد نیست. همه ما میدانیم که در هر رژیم غذایی ای که برای تناسب اندام و یا مهمتر از آن حفظ سلامتی تنظیم می‌شود موادغذایی بسیار چرب یا بسیار شور و یا افراط در خوردن شیرینی و شکلات خط قرمز محسوب میشوند ولی اکثر مردم با وجود علم به این موضوع همچنان از انجام این ملاحظات تغذیه ای سر باز می‌زنند و سلامتی خود را قربانی مصرف این مواد غذایی می‌کنند. چرا که طعم وسوسه انگیز اکثر غذاها مدیون این مواد غذایی است و معمولا مردم ترجیح میدهند که خود را از لذت خوردن آنها محروم نکنند. در این زمینه هم هوش مصنوعی می‌تواند بسیار مفید و کاربردی ایفای نقش کند چرا که اگر به عنوان مثال بتوان شکلاتی را عرضه کرد که طعم آن تفاوت قابل تشخیصی با بقیه شکلات‌ها نداشته باشد ولی مواد تشکیل دهنده آن به مدد هوش مصنوعی متفاوت تر و به  مراتب سالم تر باشند، گویی با یک تیر دو نشان زده شده است چرا که افراد می‌توانند در عین حفظ سلامت، از خوردن خوراکی مورد علاقه خود نیز لذت ببرند. مساله دیگری که بیشتر برای انسان عصر حاضر مطرح است، سلیقه پیچیده آدم‌ها در انتخاب مواد غذایی  به دلیل تنوع بیش از حد غذاها و طعم‌های ترکیبی است و چون دسترسی به غذاهای ملل نیز راحت تر شده، مردم در انتخاب غذاهایشان وسواس بیشتری به خرج می‌دهند و به همین دلیل برندهای غذایی در پی این هستند که بتوانند هرچه بهتر این نیاز را برطرف کنند. از رستوران‌های زنجیره ای caliburger در آمریکا گرفته که سعی بر شناسایی هویت مشتریان توسط هوش مصنوعی و ارائه غذای مورد علاقه آنها دارد تا پلتفرم Gastrograph Al که  از طریق یادگیری ماشینی قصد این را دارد که علایق مشتریان را با توجه به سابقه ی آنها در انتخاب  غذا پیش بینی کند یا بسیاری دیگر از شرکت‌ها که با تمرکز بر فروش بالای یک برند غذایی یا معرفی یک محصول جدید دانش خود را در اختیار هوش مصنوعی میگذارند تا با  کمترین خطا بیشترین تعداد مشتری را جذب کنند و البته این را هم نباید نادیده گرفت که با تنظیم سازوکاری اینچنینی بسیاری از هزینه‌های اضافی نیز حذف خواهند شد. در نهایت باید گفت اگرچه تمام این پیشرفت‌ها در زمینه تاثیر هوش مصنوعی بر صنعت غذا تا حدودی محدود به آزمایشگاه‌ها بوده اند و به دلایل مختلف اعم از محدودیت‌های علمی‌و اقتصادی هنوز رد پای آنها در زندگی واقعی عموم مردم دیده نشده است، اما چون این مصنوع بشری در عصر ما یکه تازی می‌کند و از تلفن‌های همراه گرفته تا تک تک برنامه‌های داخل آن را تحت پوشش قرار داده، عجیب نیست که در آینده نزدیک شاهد تولید و توزیع محصولاتی نوین با نظارت هوش مصنوعی در ابعاد وسیع باشیم و گرچه دورنمایی که اکنون از آینده همکاری متخصصان هوش مصنوعی و صنعت غذا داریم خوشایند به نظر می‌رسد، اما مانند هر تئوری و نظریه دیگری قضاوت درست و در خور این آزمایشات علمی‌وقتی رقم میخورد که مدتی از ترویج آن در جامعه گذشته باشد تا بتوان فواید و مضرات آن را واقع بینانه بیان کرد. حدیث بهرامی دانشجوی رشته روانشناسی