به گزارش گروه بهداشت و درمان طبنا(خبرگزاری سلامت) به نقل از medicalnewstoday، بر اساس مقاله‌ای در مجله‌ی بهداشت عمومی، بیماری لایم تقریبا سیصدهزار نفر در سال به این بیماری مبتلا شده که تقریبا دویست‌و‌هزار نفر از آنان ساکن اروپا هستند. باکتری‌های متعلق به گروه Borrelia burgdorferi باعث بیماری لایم می‌شوند. بیشتر افراد پس از گاز گرفته شدن توسط حشره‌ای به نام تیک یا کنه که حامل این باکتری‌ها است به این بیماری مبتلا می‌شوند. تقریبا شصت تا هشتاد درصد از افراد مبتلا به بیماری لایم لکه‌های پوستی قرمز‌ رنگ و دایره‌ای شکلی به نام مهاجمین اریتمی در اطراف نیش کنه‌ی آلوده را گزارش کرده و برخی دیگر علائمی شبیه به آنفولانزا در آن‌ها شکل ‌می‌گیرد. بیشتر افراد در چهار‌هفته بعد از گزیده‌شدن علائم را گزارش می‌دهند، اما علائم ممکن است تا سه ماه طول بکشد تا نمایان شوند. نیاز به یک درمان جدید پزشکان بطور معمول بیماری لایم را با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های تتر اسایکلین درمان می‌کنند، اما بین ده تا بیست درصد از افراد مبتلا به این بیماری در آینده علائمی همچون خستگی، درد در عضلات، مفاصل و یا اعصاب و اختلالات شناختی را گزارش می‌دهند. این علائم ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از عفونت اولیه‌ی آنها ادامه یابد. به گفته‌ی محققان این ممکن است به دلیل تحمل داروییِ یک گروه از سلول‌های باکتریایی باشد که از دوز اولی آنتی بیوتیک‌ها زنده مانده است. اکنون تیمی از محققان دانشگاه استنفورد در آمریكا و کالج لویولا در هندوستان تحقیق كردند كه آیا دو داروی متفاوت آنتی بیوتیك ، سفوتاكسیم و آزلوسیلین ، می توانند در كشته شدن B. burgdorferi در مراحل اولیه بیماری مؤثرتر از آن باشند كه در حال حاضر داکسی سایکلین یعنی آنتی بیوتیک تجویز شده باشند یا خیر. آزلوسیلین ترکیبی شگفت انگیز این تیم تحقیقاتی ابتدا آزمایش کردند تا ببینند آیا دوزهای مختلفی از داروها می توانند باکتری های بورلیا تحمل داروی رشد یافته در صفحات آزمایشگاهی را بهتر از یک آنتی بیوتیک استاندارد Lyme (داکسی سایکلین) از بین ببرند. آنها هر آزمایش را سه بار به صورت سه گانه انجام دادند (در کل نه بار). این تیم داروها را در سنین مختلف باکتریها ، کلنی هایی که 3 روزه بوده و به سرعت در حال رشد بودند ، آزمایش کردند و کلنی هایی که 7 تا 10 روز سن داشتند و به نهایت رشد رسیده بودند. در غلظت های بالا ، هر دو دارو توانستند تمام سلول های مقاوم در برابر بورلیا را از بین ببرند و از آنتی بیوتیک استاندارد Lyme بهتر عمل کنند. هنگامی که تیم تحقیق داروها را با دوزهای پایین تر آزمایش کردند ، آزلوسیلین نسبت به آنتی بیوتیک و سفوتاکسیم استاندارد ، که 20٪ از سلولهای مقاوم به دارو را زنده نگه داشته بود ، بهتر  عمل کرد.محققان این داروها را در تعداد کمی از موش های آزمایشگاهی آزمایش شده توسط این باکتری ها آزمایش کردند. آنها موشها را در مراحل مختلف بیماری در 7 ، 14 و 21 روز پس از عفونت درمان کردند. آنها به هر موش دوز روزانه یا آزلوسیلین ، سفوتاکسیم یا یک درمان استاندارد برای بیماری لایم به مدت 5 روز دادند. آنها اندامهای موش را کشتند و باکتریهای زنده را با استفاده از میکروسکوپ و آزمایش ژنتیکی 2 روز پس از آخرین دوز بررسی کردند.محققان دریافتند که هم روش استاندارد درمانی و هم آزلوسیلین عفونت را در مراحل اولیه بیماری به طور کامل پاک می کنند ، در حالی که سفوتاکسیم این کار را نکرد.محققان پس از دو هفته بعد از عفونت با توجه به روش استاندارد درمانی،  دو مورد از هشت موش آزلوسیلین داده شده و  در سه تا از هفت موش درمان شده توسط روش استاندارد، DNA باکتریایی را تشخیص دادند. بعد از گذشت 3 هفته ، آنها نتوانستند هیچ DNA باکتریایی را در موش هایی که آزلوسیلین دریافت می کنند پیدا کنند ، اما یکی از سه موش با توجه به روش استاندارد ، هنوز این باکتری ها را داشت.