به گزارش طبنا (خبرگزاری سلامت)، در صرع حملات به‌طور مکرر روی می‌دهد و هیچ دلیل ثابت و مشخصی ندارد، در حالی که حملاتی را که به دلایل خاص روی می‌دهد، نباید به عنوان حمله صرعی تلقی کرد. در بیشتر موارد دلیل نامشخص است اما صرع در برخی افراد به دلیل آسیب مغزی، سرطان مغز، سوء مصرف دارو، الکل و دلایل دیگر ایجاد می‌شود. حملات صرعی نتیجه فعالیت سلولی بیش از حد و غیرعادی عصب کورتیکال یا غشایی در مغز است. فرایند تشخیص معمولا شامل حذف تمام شرایطی است که ممکن است علائم مشابهی نظیر سنکوپ را ایجاد کند و نیز بررسی اینکه آیا هیچ دلیل لحظه‌ای دیگری وجود داشته‌است یا خیر. صرع را نمی‌توان درمان کرد اما حملات را می‌توان با دارو تا حدود ۷۰ درصد موارد کنترل کرد. در افرادی که حملات آنها به دارو پاسخ نمی‌دهند جراحی، تحریک عصبی یا تغییر در رژیم غذایی را می‌توان در نظر گرفت. تمامی‌سندرم‌های صرع مادام‌العمر نیستند و اکثر افراد تا جایی بهبود می‌یابند که دیگر نیازی به دارو ندارند. حملات موضعی دسته دیگری از حملات صرع محسوب می‌شود که اغلب بعد از برخی تجربیات مشخص روی می‌دهد که با عنوان پیش‌درآمد شناخته می‌شوند. این تجربیات ممکن است شامل پدیده‌های حسی شامل بصری، شنیداری یا بویایی، روانی، ارادی یا جنبشی باشد. 6 نوع مهم حمله عمومی‌در صرع وجود دارد که شامل صرع همراه با تشنج و غش، تونیک، صرع تونیک، همراه با تشنج و غش، تنش ماهیچه‌ای، پریشانی و حملات ضعیف است. تمامی‌ این حملات شامل از دست رفتن هوشیاری بوده و معمولا بدون هشدار روی می‌دهند.