متین السادات نصری روانشناس و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت با اشاره به اختلال پانیک، اظهار داشت: مشخصه اختلال پانیک وقوع خود به خود و غیرمنتظره آن است که شامل حملات و دوره‌های ترس شدید هستند و فراوانی بروز آنها از چند حمله در یک روز تا صرفا تعداد انگشتر شماری حمله در یک سال متفاوت است.
وی با بیان اینکه شیوع مادام‌العمر اختلال پانیک را یک و نیم تا پنج درصد و شیوع مادام‌العمر حمله‌های پانیک را سه تا پنج و شش دهم درصد گزارش شده است، گفت: زن‌ها دو تا سه برابر بیشتر از مردان ممکن است به این اختلال یا حمله مبتلا شوند.
این روانشناس ادامه داد: البته تشخیص کمتر از وقوع اختلال پانیک در مردان نیز ممکن است در این عدم تساوی نقش داشته باشد.
نصری با تاکید بر این موضوع که تنها عامل اجتماعی که در این اختلال خاطر نشان داده شده طلاق یا جدایی است، افزود: این اختلال بیش از همه در جوانان اتفاق می‌افتد و میانگین سنی تظاهری آن حدود بیست و پنج سالگی است.
وی با اشاره به اینکه اختلال پانیک اغلب با بازار هراسی و ترس از تنها بودن در اماکن عمومی مانند فروشگاه‌های بزرگ رخ می‌دهد، گفت: در صورت عارض شدن حمله پانیک بر فرد، خروج سریع وی از این اماکن دشوار می‌شود.
این مدرس دانشگاه یادآور شد: اختلال پانیک یکی از ناتوان کننده‌ترین اختلالات است چون به نحو چشمگیری توانایی فرد را برای کار کردن در موقعیت‌های اجتماعی و شغلی بیرون از منزل مختل می‌کند.
نصری در ادامه به عوامل وراثتی و روانی اجتماعی این اختلال اشاره کرد و افزود: در این زمینه پژوهش‌ها اندک است اما همین پژوهش‌های اندک تاییدگر این نتیجه گیری بوده که اختلال مذبور مولفه وراثتی مشخصی دارد.
وی اضافه کرد: خطر ابتلا به پانیک در بستگان درجه یک، چهار تا هشت برابر بیشتر است.
این روانشناس با تاکید بر نحوه پیدایش اختلال پانیک، بیان کرد: برای توضیح نحوه پیدایش اختلال پانیک نظریه‌های شناختی رفتاری و نظریه‌های روانکاوی موفقیت پیدا شده و رهیافت‌های شناختی _رفتاری در درمان این اختلالات نشان داده که اضطراب پاسخی آموخته شده با الگوگیری از رفتار والدین از طریق شرطی شدن است.
نصری با بیان اینکه علائم افسردگی اغلب در اختلال پانیک وجود دارد، خاطرنشان کرد: برخی بیماران دچار اختلال پانیک همزمان به یکی از اختلالات افسردگی مبتلا هستند و مطالعات نشان داده که خطر مادام‌العمر خودکشی در این بیماران بیشتر از کسانی است که هیچ گونه اختلال روانی ندارند.
گفت‌وگو:مینا افسریان